32 ZEELAND
DAGBOEK
Willem van den Berg (22), student van University College
Roosevelt in Middelburg is één van de tien studenten van
Nederlandse universiteiten die door vredesorganisatie IKV Pax
Christi zijn opgeleid tot anti-kernwapenspecialist. Deze week
was hij bij een conferentie in Genève om te lobbyen tegen
kernwapens.
Vrijdag 19 april 2013
Zaterdag
Zondag
Maandag
Er heerst hier een echte
Om 8 uur gaat mijn wekker en ik sta langzaam op.
Vandaag begint mijn avontuur om te lobbyen tegen
kernwapens bij de Nuclear Non Proliferation Treaty
Preparatory Conference in Genève. Samen met ne
gen andere Nederlandse studenten ga ik als activist
van/bij IKV Pax Christi een weekje met diplomaten
uit de hele wereld overleggen over kernwapens.
Maar vandaag moet ik eerst nog een college volgen
op de University College Roosevelt, dat om kwart
voor negen begint. Na mijn college ga ik nog even
shoppen in Middelburg voor een paar degelijke kle
ren. Ik denk niet dat een T-shirt en spijkerbroek
goed zullen overkomen bij Iraanse diplomaten.
De vlucht naar Genève vertrekt pas op zaterdagoch
tend, maar om morgen op tijd op Schiphol te zijn
moet ik vandaag al met de trein naar Den Haag om
daar bij medelobbyisten te logeren. Terwijl de trein
vaart mindert voor het station in Goes begin ik te
denken over de afschrikwekkende kracht van kern
wapens. In 1961 hebben de Sovjets een kernwapen
getest met een laadvermogen van 50 megaton. Dat is
meer dan 2.000 keer zo groot als de bom die op Hi
roshima werd gedropt in 1945. Als die bom op Goes
zou vallen zou heel Zeeland in één klap vernietigd
zijn. Reden genoeg om hier tegen in het geweer te
komen! Mijn gedachten over de gigantische proble
men van kernwapens worden abrupt vervangen
door een wat kleiner probleem: een defect spoor tus
sen Rotterdam Centraal en Delft - 45 minuten ver
traging.
Willem in het gebouw van de
Verenigde Naties.
De wekker gaat vandaag om 6:05. Hup in de trein
naar Schiphol en met KLM naar Genève. Eenmaal in
Genève merk ik hoe duur het hier is: een Big Mac
kost omgerekend bijna 10 euro! Voordat de conferen
tie van de VN op maandag start is er een tweedaag
se bijeenkomst met alle ICAN (International Cam
paign to Abolish Nuclear Weapons) lobbyisten die
uit de hele wereld hier speciaal voor zijn gekomen.
De plaats waar ICAN vergadert is een merkwaardige
ondergrondse zaal dicht bij het VN gebouw. Eén
van de eerste dingen die ik hoor als ik binnen loop
is 'This is all off the record, please do not make any
direct citations.' Sprekers hebben het over 'the ene
my' and 'fighting the status quo'. Er heerst hier dus
een echte oorlogssfeer. Later worden we in kleine
groepjes opgedeeld waarbij ik terechtkom bij de P5 -
de vijf landen van de VN Veiligheidsraad die vol
gens de Non Proliferation Treaty wel kernwapens
mogen hebben (China, Frankrijk, Rusland, het Vere
nigd Koninkrijk en de Verenigde Staten). De verga
dering verandert langzamerhand in een soort uitwis
seling van tips tussen Britse en Franse activisten.
Een door de wol geverfde Britse activist herhaalt
meerdere keren: „We zijn het eens met ontwape
ning, maar waar we echt voor vechten is een totaal
verbod!" Wat moe van een lange dag en veel gereis
ga ik na afloop van de vergadering met de andere
lobbyisten van Pax Christi een burger halen bij een
bar. Daarna een politieke discussie met een mede
activist uit Iran, onder het genot van een biertje.
Ik begin de dag met een rustig ontbijtje in het hos
tel en daarna een half uur lopen naar het gebouw
waar ICAN vergadert. Terwijl ik aan het lopen ben
kijk ik om me heen: Genève is een vreemde combi
natie van prachtige historische gebouwen en foeile
lijke betonnen flats. Als we bij de ICAN vergadering
aankomen begint er al snel een discussie over hoe
een verbod op nucleaire wapens er uit zou zien. Tij
dens het gesprek wordt er veel kritiek geuit op lan
den zoals de VS, die een paar kernwapens ontmante
len en tegelijkertijd miljarden investeren in het mo
derniseren van duizenden andere kernwapens. Tij
dens de lunch ga ik de trap op uit het bunkerachtig
gebouw en loop wat door de tuin. Aan de vlaggen
die in de omliggende tuinen hangen zie ik dat dit ge
bouw tussen de Zuid-Koreaanse, Koeweitse en Ca
nadese ambassades ligt. Later in de middag worden
wij als Nederlandse studenten uitgenodigd voor een
Nuclear Party op dinsdag met BANG, een jongere
norganisatie die staat voor Ban All Nukes Generat
ion. 's Avonds is er een borrel met alle NGO's die
meedoen aan de conferentie, met gratis wijn en
kaasfondue. Ik eindig de nacht met een diep gesprek
met de andere studenten uit Nederland over de haal
baarheid van een verbod op kernwapens en de echte
reden achter de invasie van Irak in 2003.
De wekker gaat vanochtend weer om zes uur. Van
daag moeten we vroeg bij het VN-gebouw zijn om
ons te registreren voor de conferentie. Samen met al
le andere activisten sta ik bijna een uur in de rij ter
wijl diplomaten met hun blauwe paspoort in één
keer door mogen lopen. Als student moet je wel je
plaats weten. Eenmaal binnen blijkt het VN-ge-
bouw een waar doolhof te zijn. Bijna een half uur
kost het ons om een kop koffie te vinden.
Er wordt een statement verspreid door de Zuid-Afri
kaanse delegatie die de catastofale humanitaire con
sequenties van kernwapens benadrukt en die staten
kunnen ondertekenen. Eén van onze doelen is om
ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk landen dit on
dertekenen. De hele dag lopen we rond en spreken
we diplomaten aan over het statement. Ook maken
we afspraken om in gesprek te gaan met bepaalde
landen om een beter beeld te krijgen van wat hun
nucleair beleid inhoudt. Vandaag lukt het ons om
met Italië en Iran een gesprek te regelen. De Italiaan
se delegatie heeft weinig tijd en gaat niet goed in op
onze vragen. Ze willen het statement ook niet onder
tekenen. Ik kijk erg uit naar het gesprek met de
Iraanse ambassadeur - eindelijk krijg ik de kans om
