28 ZEELAND
DAGBOEK WOUT VAN DEN BERG
Mosselkweker Wout van den Berg begint de dag op een
moment dat velen zich nog een keer in hun bed
omdraaien. De inwoner van Bruinisse vertelt over
mosselzaadinvang, familie en zijn functie als raadslid
voor de WD in de gemeente Schouwen-Duiveland.
Vrijdag 12 april 2013
Zaterdag
Zondag
Maandag
Dinsdag
Woensdag
Hé is opletten. De rest
Na een uur draaien en denken sta ik maar op. Het is
vijf uur. Na het standaardontbijt van versgeperste si
naasappels, zuurdesembrood, mail, Twitter en de
PZC loop ik naar de Langedam. De Langedam is de
thuisbasis van ons mosselkweekbedrijf. Met de ge
broeders Stouten ben ik eigenaar. Ons pand was van
machinefabriek Maaskant. Deze is perfect gelegen
voor opslag en overslag van ons mosselzaadinvang
(MZI) materiaal. Onze schepen, Bru 6, Bru 9 en de
Bru 24 liggen hier voor de kant.
Het is stil in de reparatiehaven in Bru. Bruinisse.
Met een kraan takel ik de MZI-vlotten aan boord.
Het personeel bij de buren begint om zes uur, m'n
eigen mensen komen rond half acht. Na een paar
uur is de klus klaar. Ik loop naar huis om mijn hon
den uit te laten, Asterix en Fenna rekenen daar op.
Onder het wandelen plan ik de dagen. Volgende
week gaan we de vlotten aan de hoofdlijnen vast
knopen. Alles moet gereed zijn vandaag. Ik realiseer
me dat een nieuw werkvlot niet sterk genoeg zal
zijn. Eerst aanpassen.
Op de basis aangekomen loop ik naar de buurman.
Of zij het kunnen maken. Machinefabriek Padmos
heeft nog wel een mannetje. Op de vrijdagochtend
is dat geluk hebben. Intussen loop ik naar huis om
mensen te bellen en mails te beantwoorden. Het
woonwerkverkeer is tweehonderd stappen. En dan
is het zomaar half twaalf, tijd om de week af te slui
ten. In de kantine van de Langedam. De laatste rod
dels worden gedeeld.
's Middags zijn de mannen vrij. Ik heb dan tijd voor
mijn afspraken als raadslid van de gemeente Schou
wen-Duiveland. Ik rij naar de Westhoek waar ik
met campingeigenaren praat over reguliere en
niet-reguliere campings. Daar wordt al jaren over ge
sproken. In de aanstaande raadsvergadering komt
het aan bod. Politieke gesprekken voer ik bij voor
keur bij de mensen zelf. Dat is beter voor het inle
ven en zo kom je nog eens ergens. De vrijdagavond
is heilig. Geen afspraken. Sporten met mijn zoon,
als je aikido een sport kunt noemen tenminste.
woonp,aats: Bruinis*®
staat twe „aCt.evoorxitter
b.ro.P ^r.Üw«--0ui",'nd
hobby's: Sporx
Om half tien naar Goes voor aikidoles. Alleen, de
rest slaapt uit. Thuisgekomen eerst maar de weerbe
richten checken voor morgen. De elementen lucht
en water zijn eerste levensbehoeften. Bij het werken
met MZI's zijn ze lastig. Strijden tegen de elemen
ten kost geld, heel veel geld. De afgelopen winter
hebben we geïnvesteerd in een spudpaal. Deze ver
ankert het schip aan de bodem. Morgen proberen
we het uit.
De verdere zondag is familiedag. Een telefoontje
zegt dat een bezoekje aan mijn schoonouders niet
doorgaat. Het alternatiefis met de honden wande
len en thuis zijn. Allemaal zitten we naar zo'n licht
gevend doosje te staren. Gezellig. We eten paling
van Henk als avondmaal. Daarna werk ik een amen
dement over het kamperen uit. Om tien uur is het
bedtijd. Morgen vroeg op.
Normaal gesproken ga ik fitnessen. De voorbereidin
gen voor maandag zijn nog niet af dus ben ik op
weg naar de Langedam. Ik vind het niet erg, de
grieprestanten van vorige week zijn nog niet uit
mijn lijf. Het karwei is met een paar uur klaar. Mijn
zoon belt, de pannenkoeken zijn klaar. Beide doch
ters hebben een vriendinnetje meegenomen. Ze
gaan naar de film. Mijn vrouw gaat graag mee. Dat
geeft mij tijd en rust voor de column voor de
WD-nieuwsbrief, die dit keer over het kamperen
gaat. Gewoonlijk ga ik na zessen een biertje halen.
Dit is tegelijk mijn politiek spreekuur. „Beter van
niet nu je net ziek bent geweest", zegt mijn vrouw
die gelijk heeft. Zoals zo vaak. Ik blijf thuis en ga 's
avonds de sauna in met mijn zoon. „Dit is zeker de
eerste keer dat jij je lichaam reinigt in plaats van ver
giftigt op een zaterdagavond." Ik ben gedist. Zo
noemt hij dat.
Ruim een uur voor de wekker ben ik wakker. Om
zes uur varen we met de Bru 6 naar de Vondelingen
plaat in de Oosterschelde. Samen met Jan, Jacco en
Bart. Het is een uurtje varen. Dan vijf uren knopen.
Onze MZI bestaat uit elf lijnen. Aan elke lijn 26 vlot
ten. Elk vlot maak je met vier touwtjes vast. Daar
voor hebben we een pneumatische knooptang die
net als de vlotten, een eigen uitvinding is. En de ge
combineerde mast met spudpaal. Er is niks stan
daard. Alles wordt bedacht en uitgeprobeerd. Het re
sultaat is vaak oud ijzer. Maar soms werkt het echt.
Zoals vandaag. Na elke twee vlotten moet ik de boot
verhalen wat tijd kost. Ook hier is winst te halen.
Om twaalf uur is de eerste lijn klaar. Nu terug naar
Bru. Vlotten laden, terugvaren en knopen. Op de te
rugweg naar Bru om te eten. Jan heeft macaroni
klaargemaakt. Half acht aan de Langedam. De man
nen laden. Ik douchen. Veel te laat kom ik op een
vergadering. Ik duik tevreden mijn bed in. Twee lij
nen op één dag. In vorige jaren kwamen we zelden
verder dan één lijn. De spudpaal is een goede inves
tering.
Net als gisteren naar de Vondelingen. Om twaalf
uur is één lijn klaar. De wind gaat op. De vooruit
zichten voor de middag zijn zuidwest zes. We gaan
naar huis, geen tweede lijn vandaag. De bemanning
vindt dat niet erg. Intussen doet Jan een suggestie.
„Kunnen we geen drie vlotten per keer knopen?" Ik
zie dat niet zitten. Op de basis vlotten laden. Nog
even tijd voor wat mailtjes. De griffier vraagt reactie
op mijn amendement. Even schakelen dus. Even na
zessen zit ik met het hele gezin aan de warme maal
tijd. Het warme eten maakt slaperig. Mijn sport
avond op dinsdag laat ik toch niet voorbijgaan. Te
rug in de auto zit ik haast te pitten. M'n lijf wil niet
meer. Gelukkig dat mijn zoon rijdt.
Een paar minuten voor de wekker word ik wakker.
Zes uur varen we weer uit. Het is bijna windstil. Per
fect om wat uit te proberen. Drie vlotten knopen
per keer. Het kan dus wel. De bemanning is de
