Ellen van Dijk: Tijdrit is
mooier dan massasprint
Beitske Visser wil droom Ecdestone waarmaken
32 SPORT
KRISKRAS
In bijna elke kern in de streek
wonen (oud-)sporters, be
stuurders, trainers of vrijwilli
gers die een verhaal waard
zijn. In de rubriek 'Kriskras
door Zeeuws-Vlaanderen'
worden zij in de schijnwerpers
gezet. Vandaag deel 96: Het
Grote Gat.
I
door Koen de Vries
AMSTERDAM - Ze staat tweede op
de wereldranglijst, is tweevoudig
Europees kampioene tijdrijden
bij de vrouwen tot 23 jaar en we
reldkampioene ploegentijdrit met
haar team Specialized-Lulule-
mon. Ellen van Dijk is een wereld
topper maar het betekent niet dat
ze een wielrenster-in-bonus is.
De Amsterdamse die vrijdaga
vond in de Omloop van Borsele
de tijdrit rijdt en zaterdag waar
schijnlijk ook de wegwedstrijd,
leeft als een prof maar is dat eigen
lijk niet. „Als ik straks stop met
wielrennen, moet ik heel hard
gaan werken."
Ellen van Dijk (26) heeft goede
herinneringen aan de Omloop
van Borsele. Vorig jaar reed ze een
goed voorseizoen, de beloning
bleef echter uit. Totdat ze in Bor
sele zowel de tijdrit als de weg
wedstrijd won. In de tijdrit ver
sloeg ze Linda Villumsen
(Nieuw-Zeeland) met minder
dan een seconde verschil en haal
de ze haar eeuwige rivale Marian
ne Vos halverwege in. Op de weg
was ze verrassend de snelste van
een grote kopgroep die al vroeg in
de koers was weggereden. „Die
overwinningen gaven een goed
gevoel", kijkt Van Dijk terug. „Als
het lekker loopt maar de overwin
ning komt niet, begint dat toch
een beetje te knagen."
Vooral de zege in de tijdrit was be
langrijk. Het was de eerste rit te
gen de klok in het olympische
jaar 2012. Veel concurrenten wil
den op Zuid-Beveland weten
waar ze stonden. De renster van
de Amerikaanse sponsor Speciali
zed bleek goed overwinterd te
hebben. Borsele was een perfecte
start richting Londen. Van Dijk:
„Ik heb het hele jaar naar die ene
rit tegen de klok in Londen toege
werkt. Ik reed er ook de wegwed
strijd en de ploegenachtervolging
op de baan, maar die stonden
voor mij in het teken van dat ene
doel, een olympische medaille op
de tijdrit. Op het WK werd ik vijf
de, in Londen achtste. Daar was
ik natuurlijk niet blij mee."
Van Dijk reed goed die dag, maar
niet super. „Wij kijken altijd naar
de wattages die je trapt. Voor
mijn doen was dat redelijk goed,
maar te weinig voor dat moment.
Nu, vroeg in het voorseizoen, trap
ik er al meer dan toen."
Dat komt onder meer door een an
dere voorbereiding. Tot voor kort
concentreerde Van Dijk zich ook
op de baan, maar die heeft ze nu
links laten liggen. Vanaf decem
ber trainde de Amsterdamse op
Mallorca, in Portugal, op Gran Ca
nada en in Calpe (Spanje).* Ze is
in de vorm van haar leven, voelt
ze. Daarom denkt ze dit jaar op
het WK in Italië serieus kans te
maken op een tijdritmedaille. Dat
idee wordt verstevigd omdat ze
iets anders op de fiets zit. Met
dank aan haar sponsor, die de
strijd tegen de klok heel serieus
neemt en de houding van Van
Dijk uit ten treure analyseerde.
Het levert extra snelheid op.
Van Dijk weet dat details beslis
send kunnen zijn. Ze heeft bewe
gingswetenschappen gestudeerd
aan de Vrije Universiteit van Am
sterdam en heeft dus een kenners-
DRIE ZEEUWEN OP STARTLIJST
Voor de wegwedstrijd voor vrou
wen staan drie Zeeuwse rensters
op de startlijst. Birgit Lavrijssen
uit Wemeldinge rijdt voor het Sen-
gers Ladies Team en de Zeeuwse
wielerclub Theo Middelkamp
brengt Mathilde Mathijsse en
Esmee Janssen op de been. Het
Zeeuwse Endura Lady Force rijdt
zonder Zeeuwen. Wendy Versluis
en Christel Janssen staan reserve.
Ploegleider Gerry Sijnesael kiest
voor de rensters die in vorm zijn.
„We zijn door de koude winter
met grote achterstand gestart,
maar die zijn we nu aan het inlo
pen. De resultaten worden steeds
beter", aldus de Terneuzenaar.
Annemarie Pasveer uit Arnemui-
den staat eerste reserve bij het
Swaboladies Team.
Het Grote
blik. „M'n passie ligt bij het tijdrij
den. Het is steeds weer een ge
vecht met jezelf. Als het niet goed
gaat, kun je alleen jezelf iets ver
wijten. Tijdrijden is pijn lijden.
Voor mij heeft het iets heroïsch:
Voor een wielerliefhebber is een
massasprint misschien spectacu
lairder, ik kan op tv uren naar een
tijdrit kijken. Hoe beweegt ie
mand, hoe zit hij op de fiets, dat
soort dingen is zo boeiend."
De power die Van Dijk opdoet bij
het tijdrijden, wil ze graag benut
ten in de wegwedstrijden. Natuur
lijk omdat er maar weinig tijdrit
ten zijn, maar ook omdat wegwed
strijden heel mooi zijn. Dit sei
zoen begon ze ijzersterk, met ze
ges in de GP Samyn en de Energie-
wacht Tour, tweede plaatsen in
de Ronde van Drenthe en De Ron
de van Vlaanderen en een derde
plaats in de Trofea Alfredo Binda.
Twee keer moest Van Dijk haar
eeuwige rivale Marianne Vos voor
laten gaan. Ze zijn beiden onge
veer even oud en rijden al sinds
de jeugd tegen elkaar. „Vroeger
versloeg ik Marianne nog wel
eens in de sprint. Die tijden zijn
echter voorbij. Ik moet nu echt
eens een strategie gaan bedenken
hoe ik van haar kan winnen."
Als het om profwielrennen bij de
vrouwen gaat, is Marianne Vos
een witte raaf. Zij houdt aan haar
hobby aardig wat geld over. Leon-
tien van Moorsel deed dat vroeger
ook, maar veel meer wielrensters
die dat kunnen of konden, zijn er
niet. Ook Ellen van Dijk niet.
„Vrouwelijke wielrensters doen
het niet voor het geld", zegt ze.
„Het zijn allemaal hobbyisten.
Wat wij verdienen staat in schril
contrast met de salarissen bij de
mannen. Wij moeten het meer
hebben van onkostenvergoedin
gen. Ik kan er momenteel goed
van leven, maar hou er niets aan
over. Ik fiets omdat ik het heerlijk
vind. Als m'n carrière voorbij is,
hoop ik te kunnen profiteren van
de contacten die ik heb opgedaan.
Met mijn studie hoop ik iets te
kunnen blijven doen in de wiel
rennerij."
door Aector Dooms
OOSTBURG - Peter van Hee bracht
zijn jeugd door op een steenworp
afstand van Het Grote Gat in Oost
burg. Nog steeds heeft de 66-jari-
ge Oostburger vanuit zijn riante
woning uitzicht op de waterplas,
die in de winter bij vorst in een
mooie ijspiste verandert. Voor
mensen uit de regio de ideale
plek om te schaatsen.
Dat was 75 jaar geleden de aanlei
ding voor een aantal schaatslief
hebbers om de ijsvereniging Het
Grote Gat op te richten, waarvan
Peter van Hee nu penningmeester
is. „Ik ben ermee opgegroeid. Ik
was dertien jaar toen ik meehielp
om de baan sneeuwvrij te maken.
Ik deed verder allerlei klusjes."
Van Hee hielp bij de Zeeuwse
schaatskampioenschappen, die
twee keer rond i960 op Het Grote
Gat werden gehouden. Ook Hans
Merrelaar (62), die in 1995 voorzit
ter werd, voelde zich op jonge
leeftijd aangetrokken tot het ijs.
„Ik heb altijd iets met water ge
had. Naast vissen en zwemmen
was ik een verwoed schaatser", be
weert de rasechte Oostburger.
Van Hee trad begin 1982 als pen
ningmeester toe tot het bestuur,
nadat Het Grote Gat zeven jaar
een vereniging in ruste was ge
weest. Dat had temaken met een
aantal zachte winters. In de zo
mer was de vereniging nog pas
sief. Dat beeld zou veranderen na
dat Het Grote Gat in 2003 een fu
sie aanging met de skeelerclub
West Zeeuws-Vlaanderen. De sa
menvoeging tot ijs- en skeelerver
eniging zorgde ervoor dat er ook
in de zomer activiteiten (skeele-
DRONTEN - Bernie Ecdestone
droomt al jaren van een vrouwelij
ke coureur in de Formule 1. Een
achttienjarig meisje uit Dronten wil
die droom van de Britse autosport
baas dolgraag laten uitkomen. Bei
tske Visser volgt in ieder geval de
zelfde route als Sebastian Vettel,
de wereldkampioen van de afgelo
pen drie jaar. „Natuurlijk is de For
mule 1 mijn doel", zegt Visser vol
overtuiging. „Ik moet nog behoor
lijk wat stappen maken, maar ik ga
ervoor."
Het eerste stapje richting de ko
ningsklasse van de autosport is in
ieder geval al gezet. Als eerste
vrouw verdiende Visser onlangs
een plek in het 'Junior Team' van
Red Buil. Dat talententeam
bracht al diverse Formule ï-cou-
reurs voort, met Vettel als belang
rijkste exponent. „In februari
nam Red Buil contact met me op.
Op basis van mijn resultaten uit
het verleden en testen in de simu
lator is daar een contract uitge
rold", aldus Visser.
Ze beschrijft zichzelf als gedre
ven, perfectionistisch en zeer
competitief. Visser verruilde vo
rig jaar de karts, waarin ze sinds
haar vijfde reed, voor de AD AC
Formel Masters, een Duits kam
pioenschap op bekende circuits
als de Nürburgring, Spa-Francor-
champs en de Sachsenring. „Het
was een seizoen met ups en
downs. Ik pakte twee heel mooie
overwinningen, maar had ook
twee zware crashes."
Voor het nieuwe seizoen, dat vol
gende week begint, is haar doel
duidelijk. „Ik ga voor het kam
pioenschap, natuurlijk. Als je als
coureur niet altijd alles wil win
nen, kan je beter meteen stop
pen." Met het contract bij Red
Buil op zak hoeft Visser zich fi
nancieel voorlopig geen zorgen te
maken. Ze krijgt fysieke trainin
gen, kan zich in de simulator voor
bereiden op de races en is verze
kerd van een racestoeltje. „In de
ADAC Masters rijdt iedereen met
dezelfde auto en dezelfde Volks
wagen-motor. Je kan het verschil
dus maken met je racekwalitei
ten." Als vrouw is Visser een uit
zondering in de mannenwereld
van het autoracen. „Maar ze kij
ken me niet raar aan, hoor. De jon
gens zijn het ondertussen wel ge
wend dat ik voorin meerijd", al
dus de zelfverzekerde tiener met
Friese roots.
Het juniorenteam van Red Buil
moet een springplank zijn naar
de koningsklasse van de au
tosport. „Ik moet eerst fysiek ster
ker worden, ervaring opdoen, me
zelf continu blijven verbeteren en
blijven presteren. Ik wil naar die
Formule 1 toe, dat is het doel."
Beitske Visser droomt van een carrière in de Formule 1. foto Freddy Schinkel
