Finding Nemo
44 Ik voorspel dat
MEDIA 21
De televisiegids kost tegen
woordig wel héél weinig.
Wie betaalt er eigenlijk?
er over twintig
jaar nog steeds
omroepgidsen
bestaan
ZATERDAG 13 APRIL 2013
In de serie Teruggespoeld staat we
kelijks de spot gericht op een film
klassieker die op veel mensen een
onuitwisbare indruk heeft gemaakt.
door jan van Mullem
n de tijd dat ik mijn eerste
kruisje nog moest verdie
nen, ruim dertig jaar gele
den, had je Lucky Luke en
Scooby Doo. En, op Duits
land, Tom en ferry. Vaste prik. Wat
later verscheen Han Peekei met
'miep-miep' Roadrunner op de
buis. Dat was het wel. Tekenfilms
waren dat; de term 'animatiefilm'
za t nog in de boerenkool. Net als
Nemo trouwens, dus die hoefde
ook nog niet gevonden te wor
den.
Jammer genoeg, zou ik daar bijna
aan vastknopen. Ik gun het dat
dappere kleuter-clownvisje met
zijn 'geluks vinnetje' natuurlijk
niet dat hij in die grote, gevaarlij
ke oceaan zijn lieve, zorgzame va
der Marlin kwijtraakt. Maar wat
had ik die film destijds graag ge
zien! Dan had ik net zo sprake
loos vanaf de bank zitten toekij
ken als mijn kinderen nu doen.
Glaasje ranja ernaast - onaange
roerd natuurlijk, want té span
nend - en dan warm tegen mijn
moeder of vader aankruipen.
Marlin en Dory, samen met de
'semi-vegetarische' haai Bruce.
Iedereen die zelf kinderen van
een jaar of 10 heeft, zal 'm recent
hebben gezien: Finding Nemo. En
trouwens, ook veel mensen die
buiten de 'doelgroep' vallen, zul
len deze Walt Disney/Pixar-pro-
ductie uit 2003 waarderen. Een
collega die vorig jaar met de vut
ging, zweerde bijvoorbeeld bij
oorlogsfilms én... animatiefilms.
Hij kocht Zwartboek en Ratatouille
op dezelfde dag, herinner ik me.
Goed, over Nemo. Wat maakt de
ze film zo bijzonder in zijn seg
ment? Om te beginnen: het pak
kende verhaal. Clownvis Nemo
raakt al voor zijn geboorte zijn
moeder Coral kwijt, zij wordt op
gegeten door een barracuda. Daar
na ook zijn vader, nadat het op
standige visje boven no go-area
'de afgrond' door een duiker - 'P.
Sherman in Sydney* staat op zijn
duikbril - wordt gepakt en meege
nomen. Die P. Sherman blijkt een
tandarts, met praktijk aan de baai
van Sydney. In een aquarium al
daar wacht Nemo op zijn lot: als
cadeau in een plastic zakje wor
den weggegeven aan Darla, het
harteloze nichtje van de tandarts.
Maar dat laat papa Marlin niet ge
beuren. Samen met de praatgrage
blauwe vis Dory gaat hij op zoek
naar zijn zoon. Een avontuur dat
hem langs 'semi-vegetarische'
haaien, coole zeeschildpadden en
een walvis met oprispingen leidt.
Knap is de afwisseling van sfeer:
hilarisch, ontroerend, spannend,
magisch... Finding Nemo is alles in
één. Hopelijk geldt dat ook voor
het vervolg in 2015: Finding Dory.
Dat wordt een nog grotere zoek
tocht, want al in Finding Nemo
lijdt Dory aan geheugenverlies...
De omroepgids
voor (bijna) niks
Televisiegidsen zijn opvallend goedkoop: een Varagids kost 50 cent, een TVkrant zelfs maar 39 cent. foto PR
door Jeroen Dirks
De Varagids kost 50 cent. De
Avrobode ook. De TVkrant
zelfs 39 cent, in de losse ver
koop. Een abonnement is
nóg goedkoper. Neem een
jaar de Avrobode voor 25 eu
ro en je krijgt er gratis een
tijdschriftenbon bij ter waarde van 15 euro.
Het installeren van de app van de Varagids
op je tablet kost 30 euro, maar levert een
gratis tv-toestel van ruim 100 euro op.
„Het zijn gewone wervingsacties voor nieu
we abonnees. Neem een blad als Story, dat
doet het ook zo", relativeert Barent Mom-
ma, directeur van Bindinc en uitgever van
zes grote omroepbladen, zoals Televizier
en NCRV-gids. „De totale oplage van de
gidsen komt voor minder dan 10 procent
uit losse verkoop. De overige 90 procent be
staat uit abonnementen. Het 'nemen' van
zo'n abonnement kost inderdaad vaak
bijna niets, maar daarna wordt er gewoon
op verdiend, zeker door de mensen die ja
renlang hun abonnement aanhouden."
Toch blijven de lage prijzen voor de tv-gid-
sen, ook van abonnementen, opvallend.
Vindt ook Frank Volmer van De Telegraaf.
„Het doel van die gidsen is ook helemaal
niet om het geld dat ze erin stoppen terug
te verdienen. Het gaat ze er alleen om nieu
we leden te werven voor de omroepen, ook
omdat nog steeds onduidelijk is hoe die fu
sies uitpakken."
Welnee, stelt Momma. „Dat is pertinente
onzin. Al in 1998 is er een wet aangeno
men die loskoppeling dicteert. Je kunt lid
worden van een omroep als je een gids
neemt, maar of je dat wilt, wordt altijd ex
pliciet gevraagd", stelt hij.
Volmer repliceert: „Gaat u maar eens probe
ren een abonnement te nemen op de Avro
bode zónder lid te worden van de omroep.
Even aanvinken terwijl het niets kost, dat
doet iedereen."
Volmer klinkt boos. Maar de Telegraaf is na
tuurlijk partij in het verhaal. De krant wil
al jaren een wekelijkse tv-gids uitbrengen.
„Ik heb hier een onvoorstelbaar juridisch
dossier. Ruim een meter dik", zegt hij. Aan
vankelijk weigerden de publieke omroepen
hun weekgegevens beschikbaar te stellen.
Nu doen ze dat wel, maar rekenen bijna 2
cent per abonnee. Omgerekend, volgens
Volmer, 1 miljoen euro per jaar. De krant
weigert principieel te betalen.
Andersom is de Mediawet duidelijk. Die
stelt expliciet dat een omroep geen geld in
zijn gids mag stoppen. Een tv-gids is een
nevenactiviteit en moet zichzelf bedrui
pen, bevestigt een woordvoerder van het
Commissariaat voor de Media. Maar op Vol-
mers suggestie dat de omroepen de wet
Barent Momma
overtreden, weigert hij commentaar te ge
ven.
Nog kansen zat in de omroepbladenmarkt,
zo lijkt het. We hebben net de lancering
van Max Magazine gehad, 'dé gids voor tele
visie en een plezierig leven', gericht op vijf
tigplussers. David Vink, uitgever van Vero
nica Magazine, maakt zich 'niet druk' over
de lage prijzen bij de concurrentie. Hij
heeft net de make-over achter de rug van
de enige tv-gids in Nederland die niet door
een publieke omroep wordt uitgegeven.
Het is nu een tijdschrift over tv én enter
tainment, met in het hart een aparte gids
met programmagegevens. „We geven de le
zer tips en richting in het enorme aanbod.
Inclusief relevante achtergrondverhalen.
Zo onderscheiden we ons van de overige
programmagidsen."
Vink legt de vinger op een gevoelige plek.
Want: hebben tv-gidsen nog bestaans
recht? Zijn de lage prijzen een wanhoopsof
fensief? De oplagecijfers kelderen immers
flink. En hoeveel gidsen blijven er nog over
als de omroepen gaan fuseren? Opnieuw re
lativeert Momma. „Je hoort over vergrij
zing, maar dat vind ik zo negatief. Alsof
mijn ouders er niet meer toe doen!"
Momma erkent dat jongeren slechts geïnte
resseerd zijn in 'nu of straks' kijken. Zij
hebben voldoende aan de elektronische
programmagids (epg), die met het digitale
signaal op tv wordt meegestuurd. Tegelij
kertijd ligt de oplage van de tv-gidsen ook
nu nog boven de 2,5 miljoen. Momma: „De
behoefte aan een weekoverzicht-in-print is
nog steeds enorm en blijft dat ook. Ik voor
spel dat er over twintig jaar nog steeds om
roepgidsen bestaan."
©reageren?
media@depersdienst.nl
