Werkgevers en vakbonden bogen zich de afgelopen
weken over heikele punten. Het kabinet kreeg zijn
gehoopte akkoord, maar zag eigen plannen aangepast.
WW
Kosten zijn
veel te hoog
3 jaar WW,
extra premie
Werknemer Simpeleren Meermensen Bedrijven nu
koestert baan goedkoper regulier werk niet verplicht
10 VERDIEPING
Ontslagrecht
Gehandicapten
Witte rook
uit de polder
Aan deze productie werkten mee:
Francine Wildenborg
Laurens Kok
Niels Klaassen
Wilko Voordouw
Michel Reijns
PROBLEEM Op dit moment
telt Nederland ruim
600.000 werklozen. Dat
aantal groeit per maand
met circa 20.000. Van hen
hebben een kleine 400.000
recht op een WW-uitke-
ring. De huidige WW
duurt, afhankelijk van het
arbeidsverleden, maximaal
38 maanden. De uitkering
is 70 procent van het laatst
verdiende loon. Vorig jaar
kostte de WW bijna 5 mil
jard euro.
Die situatie is onbetaalbaar
en onhoudbaar, zegt het ka
binet. Volgens het regeerak
koord zou een werkloze per
2014 gedurende een jaar 70
procent van zijn laatstver
diende loon ontvangen, het
tweede en laatste jaar -
wordt de uitkering 70 pro
cent van het minimum
loon. Daarna volgt bijstand.
Dat is onacceptabel voor de
vakbonden, maar ook voor
de werkgevers. Die laatsten
zijn bang dat de economie
dan helemaal in een kramp
schiet
HOE VERDER? Werkne
mers houden in de prak
tijk recht op 3 jaar en 2
maanden WW. Tot zover
lijkt er niets nieuws on
der de zon. De wettelijke
WW-regeling wordt ech
ter stapsgewijs bekort tot
twee jaar in 2019. Het res
terende deel (dus 14
maanden) wordt een
nieuwe regeling tussen
werkgevers en werkne
mers die in de cao-onder
handelingen moet wor
den afgesproken. De over
heid is zodoende nog
maar 2 jaar verantwoor
delijk voor de werkloos
heidsuitkeringen.
Daar komt bij dat werk
nemers voor het recht
op die wettelijke WW
weer premie gaan beta
len, net zoveel als werk
gevers. Zo bespaart de
overheid toch geld. De
maatregelen hebben
geen gevolgen voor hui
dige werklozen: de nieu
we regels gaan pas in
vanaf 2016.
PROBLEEM Het is een
steeds terugkerende discus
sie: om jongeren en (lang
durig) werklozen makkelij
ker aan een baan te helpen,
moet de ontslagbescher
ming worden versoepeld.
Vergeleken met andere lan
den wisselen Nederlanders
weinig van baan, uit angst
bij eventueel ontslag een
hoge vertrekvergoeding op
te geven. Het is daarom
voor bedrijven ingewik
keld en vooral duur om
van iemand af te komen.
Als bedrijven weten dat ze
makkelijker iemand kun
nen wegsturen, nemen ze
naar verwachting ook snel
ler mensen aan. Het be
drijfsleven denkt boven
dien internationaal beter te
concurreren doordat een
soepeler ontslagrecht leidt
tot lagere loonkosten.
Vakbonden en SP vrezen
dat vooral oudere werkne
mers of arbeidsgehandicap
ten de dupe zullen zijn, en
dat die vervolgens niet
meer aan de bak komen.
HOE VERDER? Het kabi
net krijgt zijn zin: alleen
het UWV toetst straks
nog de reden van het ont
slag. De gang naar de kan
tonrechter is alleen nog
mogelijk bij een arbeids
conflict Ook kan de werk
nemer bij de rechter in be
roep tegen het UWV-oor-
deel. Iedereen die wordt
ontslagen, krijgt een 'tran
sitievergoeding' van maxi
maal 75.000 euro of een
jaarsalaris als dat hoger is.
Dit bedrag is bedoeld voor
(om)scholing of outplace
ment.
De vergoeding wordt afhan
kelijk van het arbeidsverle
den: voor ieder gewerkt
dienstjaar krijgen werkne
mers een derde maandsala
ris als vergoeding; hebben
ze ergens langer dan tien
jaar gewerkt, dan krijgen
ze vanaf het tiende dienst
jaar een vergoeding van
een half maandsalaris per
dienstjaar. Voor 50-plus-
sers komt er een overgangs
regeling. Ingang: 2016.
PROBLEEM Ongeveer
100.000 mensen werken in
Nederland in een sociale
werkplaats. Als deze men
sen met een arbeidshandi
cap aan de slag gaan bij een
reguliere werkgever, is dat
beter voor hun ontwikke
ling en kan er worden be
zuinigd op de sociale werk
plaatsen. Deze gedachte is
niet nieuw; werkvoorzie
ningen proberen werkne
mers al langer buiten de
muren van de werkplaats
bij 'gewone bedrijven'
aan de bak te krijgen. Daar
voor lopen verspreid over
het land-tal van detache
ringsprojecten. Soms gaat
dat goed en stromen ar
beidsgehandicapten door
naar reguliere banen. Maar
vaak lukt doorstromen
niet. Werkgevers staan nu
eenmaal niet te springen
om de 'mensen met een
vlekje' in dienst te nemen
en de benodigde (en vaak
dure) begeleiding te bie
den.
HOE VERDER? Een verplicht
quotum voor arbeidsgehan
dicapten. Daarmee wilde
het kabinet Rutte-II zorgen
voor een doorbraak op dit
dossier. Bedrijven met
meer dan 25 werknemers
zouden op termijn 5 pro
cent werknemers met een
arbeidshandicap in dienst
moeten hebben. Zouden ze
dat niet halen, dan volgde
een boete van 5.000 euro
per werknemer. Zo zouden
honderdduizend mensen
aan de slag kunnen. Werk
gevers waren niet bepaald
tevreden met het plan. 'Ver
plichte quota hebben nog
nooit gewerkt', luidde de
kritiek. De werkgevers heb
ben vooralsnog hun zin:
pas als in 2016 blijkt dat be
drijven vrijwillig te weinig
arbeidsgehandicapten in
dienst hebben, wordt het
verplicht Tot die tijd zul
len overheid (25.000) en be
drijven (100.000) samen ar
beidsgehandicapten in
dienst nemen.
