Vieze hotels!
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
SPECTRUM 11
gewiekt
Marjan
Berk
ZATERDAG 6 APRIL 2013
De slappe lach gekregen bij het lezen van
een stukje, geschreven door reisschrijver,
mode- en trendwatcher Ivo Weyel, dat
het 'vieze hotel' tot onderwerp had. Er
schijnen lijsten te rouleren van de smerigste hotels
ter wereld. Volgens Ivo zijn heel veel, zo niet de
meeste hotels stinksmerig. Het is het allerbeste het
bij de roomservice bestelde ontbijt op de badkamer
op te eten, daar dit over het algemeen de meest hy
giënische plek in je hotelkamer is!
Nu heb ik zelf ook flink gereisd en heb scherpe her
inneringen overgehouden aan rare en ranzige hotel
kamers over de hele wereld. Zoals het hotel in Para
maribo, tijdens een reis naar Suriname waarbij wij
een aantal bejaarden- en verpleeghuizen bezochten,
en onder andere ook met de bezorgers van de Wil-
helmina Rijburg Stichting meeliepen. Die stichting
- gemodelleerd naar ons tafeltje-dek-je - was inder
tijd opgericht door de helaas overleden Surinaamse
schrijver Clark Accord, auteur van De koningin van
Paramaribo. Hij had een flink stuk van de stichting
gefinancierd uit de opbrengst van zijn bestseller. En
zo werden oudere bedlegerige en financieel afhanke
lijke mensen dagelijks van warme maaltijden voor
zien.
Wij sliepen met onze delegatie in een hotel aan de
rand van Paramaribo. Onze organisator Kees had
een lowbudgethotel uitgekozen. Ons hotel had een
zwembad en een sportschool waar de hele dag
louche figuren rondhingen. Het ontbijt werd geno
ten in een door rood fluweel omsloten airco gekoel
de eetkamer. Daar aten wij vooral kip. Op onze
vraag naar een eitje, antwoordde men, dat er alleen
'stukjes kip' werden geserveerd. Ik heb nog nooit zo
veel kip gegeten als tijdens mijn verblijf in Paramari
bo. Wanneer wij na het bezoeken van onze doelen
verkoeling zochten in het zwembad, dronken wij
hangend aan de rand cocktails of bier, en daarbij
weer stukjes kip.
Ik sliep in een kamer, waar een gordijn half los hing,
en die kamer deelde ik met een tjitjak en twee kak
kerlakken. Ook werd ons enige malen verteld, dat
het niet de bedoeling was, dat we de weg waaraan
dit hotel lag, een eindje zouden uitlopen, want 'daar
zit een gevaarlijke slang'!
In Colombia, in de hoofdstad Bogota, sliepen wij in
een oud hotel in het oudste gedeelte van de stad, La
Candelaria. Het was november en koud. De slaapka
mers lagen rond een binnenplaats, ik sliep onder
een stapel zeer zeer oude paardendekens, die ook
zeer, zeer bejaard roken.
Toen wij met de delegatie bestuursleden van de
ouderenorganisaties verder Colombia introkken en
in het tropisch warme Turbo terechtkwamen, sliep
ik in een betonnen hut aan de rand van de zee, waar
het water af en toe binnenspoelde. Daar leefde ik we
derom samen met twee kakkerlakken in de douche.
Je moest uitkijken dat je niet op ze trapte, dan zou
den hun kapotte eieren ervoor zorgen, dat ze zich
rap zouden voortplanten!
Deze twee hotels staan mij nog scherp voor de
geest. Maar ik kan nog uren vertellen van oude New
Yorkse hotels, ook met kakkerlakken, Franse hotels
met ouderwetse latrines waar je staand je behoeften
moest volbrengen. Breek me de bek niet open.
