Ook in de paardenstal wordt naar doping gezocht
ZATERDAG 6 APRIL 2013 SPECTRUM 7
controleur worden
Wielrenner Gert-Jan Theunisse houdt begin jaren negentig tijdens een dopingcontrole nauwlettend zijn flesje met urine in de gaten, zodat het niet verwisseld kan worden met dat van een ander. Te
genwoordig mogen dopingcontroles niet meer worden gefotografeerd.
Het is misschien niet de
sport waar je als eerste
aan denkt bij doping
controles, maar ook in
de paardenstal wordt re
gelmatig gecontroleerd op het gebruik
van prestatiebevorderende middelen
of pijnstillers. „Het gebeurt steek
proefsgewijs", vertelt Henk van Dijk,
erkend paardendierenarts uit Hein-
kenszand.
De dopingcontroles vinden af en toe
plaats in Zeeland, weet Van Dijk. On
langs nog tijdens een concours in
Axel en ook tijdens het evenement
Zeeland Outdoor in Stal de Kroo in
Nieuw- en Sint Joosland werden er
paarden uitgepikt. „Waar en wanneer
is van tevoren niet bekend. Meestal
worden er een stuk of vijf, zes paar
den uitgekozen. Ze worden vervol
gens gecontroleerd door een dieren
arts die aangesteld is door de KNHS,
ook wel dopingdierenartsen ge
noemd." Het paard krijgt vervolgens
een uur de tijd om te urineren. Lukt
dat niet, dan wordt er bloed afgeno
men. „Maar ze hebben het liefst uri
ne. Er wordt gezocht naar ontstekings
remmers of pijnstillers. Nee, niet naar
epo. Sommige middelen zouden het
paard rustiger kunnen maken."
Van Dijk is ook regelmatig aanwezig
bij internationale wedstrijden. Sinds
2000 is hij teamdierenarts van het Ne
derlandse Junioren en Young Riders-
team Dressuur. „Bij bijvoorbeeld EK's
wordt er altijd gecontroleerd. De num
mers 2, en 3 zijn altijd aan de beurt.
Er gaan nu stemmen op om een mini
male dosis van bepaalde middelen toe
te staan, maar het is lastig om alle lan
den op een lijn te krijgen. Er zijn er
ook voor zero tolerance."
De laatste tijd wordt er volgens Van
Dijk bijna nooit meer wat gevonden.
„Als het wel gebeurt, gaat het vaak
om ongelukjes. Als een paard gescho
ren wordt, krijgt het bijvoorbeeld een
middel om rustig te worden en dan
wordt er niet bij nagedacht dat dat
wel eens op de dopinglijst zou kun
nen staan. Tegenwoordig kunnen ze
zelfs al microgrammen opsporen."
In heel Nederland werden in 2012
117 dopingcontroles uitgevoerd bij
paarden. Daar zaten vier positieve
testen bij.
De dopingcontroles vinden plaats in
een quarantainebox direct na afloop
van de wedstrijd. De organisatie van'
een evenement moet een stal ter be
schikking stellen waar de dopingcon
trole kan worden afgenomen. „De con
troles zijn erg kostbaar, dus daarom
vinden ze niet heel vaak plaats", zegt
Van Dijk. „Het bloed of urine wordt
vervolgens verzegeld en opgestuurd
naar Parijs of Engeland, waar het on
derzocht wordt." Zo kan het dus ge-
beuren dat een plasje van een Zeeuws
paard mijlenver hier vandaan wordt
bestudeerd. In Nederland wordt geen
urine of bloed van paarden onder
zocht op doping.
Ook komt het voor dat de ruiter of
amazone ook zelf een plas moet inle
veren. Erg ongemakkelijk", meldt
een Zeeuwse amazone, die zelf werd
getest. „Plassen terwijl er mensen op
staan te kijken en je eigenlijk hele
maal niet hoeft. En vervolgens drink
je zoveel water dat je de rest van de
dag naar de wc moet." Om te zorgen
dat het paard clean is, is de rol van de
eigen dierenarts van groot belang.
„Voor ons is het wel heel belangrijk
dat je een goede dierenarts hebt die
weet wat hij mag geven als er een
keer een paard ziek is en hoe lang je
dan niet met dat paard naar een wed
strijd mag."
Mocht de sporter betrapt worden dan
volgt een uitsluiting van minimaal
een jaar, afhankelijk van de mate van
schuld.
