SPECTRUM
3
66 Als ik in een gewone auto naar
de supermarkt zou gaan, is de
kans groot dat er Kalasjnikovs
tegen de voorruit worden gezet
Jli_
ZATERDAG 6 APRIL 2013
Jeroen Verheul is geboren in Vlissingen, maar woont nu merendeels in Jemen. Zes weken op, twee weken af. In de tijd dat Verheul, wiens gezin in Den Haag woont, in Neder
land is, bezoekt hij steevast zijn ouders in Vlissingen. „Na Vlissingen heb ik op veel plekken in de wereld gewoond, maar gek genoeg nooit meer aan zee."
Jemen
verschil
in
niseren, hoe gemakkelijk je hier een bedrijf begint.
Vijftien, dat zijn er niet veel, maar dat geeft niet. Er
hoeft er maar eentje tussen te zitten die het ver
schil kan maken."
En hij weet dat het kan. Hij noemt het voorbeeld
van een Jemeniet die in Maastricht bedrijfskunde
studeerde, later de studie bedrijfskunde aan de uni
versiteit van San'a opzette en nu als secretaris-gene
raal van het Nationale Dialoog conferentie een cen
trale rol speelt in de vorming van een nieuwe
grondwet. In Oeganda, waar Verheul voorheen
werkte, heeft hij het ook meegemaakt. De staatsse
cretaris van justitie daar, die de hele justitiële sec
tor op de schop nam, leerde het vak in Utrecht.
Ook al lijken de landen op de wereldkaart dicht bij
elkaar te liggen, Oeganda was wel even wat anders
dan Jemen. De economie is er groeiende, en hard
ook. „Maar evengoed waren er veranderingen no
dig. Net als in Jemen is er veel corruptie. De poli
tiek had meer belang bij de bouw van scholen dan
bij de kwaliteit van het onderwijs. Ambtenaren
rommelden met schoolboeken. Nederland heeft
steun gegeven aan lokale organisaties die meer kin
deren naar school proberen te krijgen. Dat laatste is
uiteindelijk gelukt."
Sana'a is een schitterende stad, een van de oudste
ter wereld. De bijzonder mooie architectuur maakt
de stad een levend museum. Dat wist Verheul al
voordat hij er ambassadeur werd. „Toevallig ben ik
er in 2000 al eens geweest, op een conferentie over
ontwikkelingssamenwerking. Toen viel me al op
hoe fijn de sfeer was, en hoe open en vriendelijk de
mensen waren. Ik heb nog deelgenomen aan een
qat-sessie. Smerig spul was dat. Maar het hoort er
bij, het is belangrijk. Je zit op lage banken met el
kaar te kletsen, urenlang en intussen worden er za-
ken gedaan. En maar kauwen. Jemen is bijzonder
en het is zonde dat ik mijn ervaringen niet met an
deren kan delen, zelfs niet met mijn vrouw. Ik hoop
van harte dat het land verandert en dat ik daar aan
kan bijdragen."
Sociale rechtvaardigheid is Verheul met de paplepel
ingegoten. „Het is waar het bij ons thuis allemaal
om draaide. Mijn ouders, die nog steeds in Vlissin
gen wonen, komen allebei uit een rood nest. Ze wa
ren altijd bezig de arbeider te verheffen; zowel via
politiek, cultuur als via corporaties. Toen ik jong
was, wilde ik de grote vaart op. Naar de Zeevaart
school, aan de boulevard, om stuurman te worden.
Maar ik kreeg een bril, en daar waren ze in die tijd
nog streng in. Ik zou niet worden toegelaten. Dus
ben ik gaan studeren: bestuurskunde, de internatio
nale variant. Puur uit idealistische overwegingen
ben ik de ontwikkelingssamenwerking in gestapt.
Wat bij ons doodnormaal is, is het dat ergens an
ders lang niet altijd. Door dat recht te trekken, door
dat samen te doen, help je mensen. Het is niet ge
makkelijk in Jemen, het is eenzaam en soms ook
eng, maar ik weet waar ik het voor doe."
