Noodkroon
14 REIZEN
ALTIJD ONDERWEG
COLOFON
We weten alles van win
ters in Arosa, Engadin,
Laax en Savognin, maar
een stuk minder van
's zomers vertier in dit
Reto-Romaans kanton
van Zwitserland dat
Graubünden heet. Ooit
van Rona gehoord,
Surnegn of Alp Flix?
Weieens gewandeld
door de Viamala
Schlucht of gemountain-
biket op de Weisshorn?
Derk Bolt
Eindredactie: Marcha van Schijndel
reizen@depersdienst.nl
Vormgeving: Gemma Kessels
Advertentieverkoop: Wegener Media Nationale Verkoop
verkoop.dagbladen@wegener.nl
Artikelen in deze bijlage komen tot stand onder
verantwoordelijkheid van de redactie. Daarvoor werkt
zij soms samen met reisorganisaties en verkeersbureaus.
De redactie behoudt volledige zeggenschap over de
redactionele inhoud.
Reizen en lichamelijk
ongemak. Het blijft
een vervelende com
binatie. Bij het aan
brengen van de nood
kroon, twee weken geleden had
mijn tandarts al gewaarschuwd
dat zo'n ding er gemakkelijk uit
kon vallen. Hij deed voor hoe ik
de tijdelijke prothese dan weer op
z'n plaats zou krijgen. Een haakje
In een roes op
de Alpenweide
mijn badkamer in het Belfort ho
tel in Medellin, Colombia. Fris ge
schoren, vol goede zin. Het ont
bijt in dit hotel, weet ik uit erva
ring, is voortreffelijk. Echt iets om
naar uit te kijken. Nog even de
tanden poetsen en dan zullen pa
paja en passievrucht strijden om
wie het eerst mag worden opgege
ten.
Dat tanden poetsen doe ik altijd
heel zorgvuldig. Zonder nou met
een in betweterige details te tre
den zal ik de modus operandi even
snel uit de doeken doen. Eerst
zorgvuldig de ruimte tussen de
kiezen schoonschrapen met inter-
dentale borsteltjes, dan de kleine
re openingen met tandenstoker
en flos nalopen en tenslotte de
elektrische tandenborstel erop.
Vier minuten. Geen kattenpis,
maar wel het behoud van het
door Gerard Chel
Het is dat je een
haan hoort kraai
en, anders zou je
kunnen zeggen
dat je geen kip te
genkomt. De haan
heeft er kennelijk
zelf ook last van dat hij zich door
zo weinig hennen omringd weet,
want zelfs 's middags nog kraait
hij er hoopvol op los. De hond op
het erf heft alleen z'n kop en be
spiedt minzaam de eenzame wan
delaar die het hek van de alpen
weide opentrekt. Verderop schiet
een marmot in z'n hol.
Over het glooiende landschap,
waar de rode alpenroos en gele
anemoon vechten om een plekje
én onze aandacht, verwaaien,
vaag en ver, klingelende geluiden
van bellen. In harmonieus samen
spel met het klaterend geruis van
beken en watervalletjes ontstaat
een welhaast symfonisch orkest
dat als een bedwelmende drug
ons in een roes doet belanden.
Schapen, geiten en natuurlijk
koeien bevolken hier, bij de berg
vlakte Alp Flix op 2 kilometer
hoogte, de oneindig lijkende gras
landen. Grijsgrauwe en ruw vorm
gegeven bergwanden, met nog ve
le witwinterse vlekken, vormen
een reuze-omheining. Aan het
einde van de middag, als de her-
om het oppervlak schoon te krab
ben en een tubetje lijm zouden
daarbij nuttig van dienst zijn. Het
leek mij eenvoudig en iets om je
vooral geen zorgen over te ma
ken. Waarom zou dat ding er nou
uitvallen. Dat gebeurde thuis toch
ook nooit.
Met de reparatieset onderin de toi
lettas sta ik een paar dagen later
opgewekt voor de spiegel van
der en zijn collie de beesten naar
de boerderij willen bonjouren,
brengt hun gehoor hen daar waar
de dieren grazen. Beneden lokt
extra voer de schapen naar de mel-
kerij, waar niet met de hand,
maar semiautomatisch wordt ge
molken.
Het melken van de kaalgeschoren
schapen duurt drie uur, bijna
even lang als de wandeling van
het gehuchtje Cuorts bovenop
Alp Flix via het dorpje Sur bene
den in het dal en weer terug. Al
leen bij de drie kleine bergvenne-
tjes Lais da Flix zijn we niet al
leen, maar hier is dan ook een na-
tuurspeurtocht voor de kinderen.
Zodra je de meertjes achter je
hebt gelaten en over rotsige bos
paadjes naar beneden stapt, ziet
de wereld er verlaten uit. We
schrijven eind juni.
Terug over weer een ander volop
bloeiend alpengrasland kunnen
we de verleiding niet weerstaan
en buigen, figuurlijk en letterlijk,
voor het snelstromende smeltwa
ter en lessen er onze dorst. Een
grote, bruine melkdame slaat, on
beschaamd kauwend, het tafereel
vanaf een afstand nieuwsgierig ga
de. Een ander stuk van deze grote
ingesloten vlakte had ik 's och
tends al verkend op de rug van Sa-
brina, een bruingevlekte merrie.
Dat zo'n dier het evenwicht weet
te behouden op schier onmogelij-
Alp Flix verkennen op de rug van Sabrina, een bruingevlekte merrie.
ke paadjes, steil en smal, rotsig en
modderig. Dat zo'n dier zich
nooit verstapt, een enkel ver
zwikt. Eigenaar Alfons Cotti
-licht gebogen gestalte, slobber
broek en dito polo, ronde onge
schoren kop met wilde haren
waarop steevast een cowboyhoed
en altijd, altijd goedlachs - biedt,
onder persoonlijke begeleiding,
meerdaagse tochten aan. Wij hou
den het bij een uurtje of wat.
's Avonds lepelen we bij hem in
zijn 'agrotourismo' de huisge-
maakte rösti uit een grote ge
meenschappelijke pan, smakelijk
op weg geholpen door een glas
voortreffelijke Grauburgunder.
We lachen ons een kriek als
Alfons vertelt hoe hij net daar
voor met zijn quad op een steile
helling over de kop sloeg. Moet je
als man op leeftijd niet meer op
rijden, Alfons. De avond wordt af
gesloten met lokale schnaps, waar
van mij de naam is ontschoten.
Daarna wacht de jurte, oftewel de
Mongoolse tent waarvan er vijf
op Alfons' erf staan. Compleet
met kunstglazen koepeltje, zodat
wij die nacht het zoveelste avon
tuur van deze dag aangaan. Nu
met een hemel vol sterren.
Geitenhoeder Daniel ('Zeg maar
Dani') brengt jaarlijks vier zomer
maanden door op de alpenflan-
's Avonds lepelen we huisge-
maakte rösti uit een grote
pan en drinken daarbij een
glas Grauburgunder
ken
paar
Savo
Als
verv
pene
tenti
genv
de 'r<
type,
heefi
het a
lijk."
toilet
ni'st
zinni
Lang
bega;
tje h
der
bouv
genei
fïÖfg
