Eén zak chips, en één fles frisdrank
voor de hele week, voor het hele gezin
ZEELAND 29
STIJGENDE VASTE LASTEN
Hoe vaak ik niet gezeten heb, met
mijn kasboekje voor me, en maar
turen: hoe kan ik schuiven...
—4^
DONDERDAG 28 MAART 2013
Nooit eerder hadden bijstandsge
rechtigden zo weinig te besteden.
Een gezin met twee kinderen
heeft volgens berekeningen van
het Nationaal Instituut voor Bud
getvoorlichting (NIBUD) maande
lijks maar vijf euro voor cadeaus,
sporten en uitgaan.
Vooral de stijgende vaste lasten
en uitgaven voor kleding, extra
ziektekosten en onderhoud druk
ken zwaar op het budget.
Voor de kosten die opgroeiende
kinderen met zich meebrengen
zijn kinderbijslag en kindgebon
den budget bij lange na niet toerei
kend.
foto Mechteld jansen
als die bijna afgelopen is. Dan krijg je het goedko
per maar je hebt niet altijd wat je zou willen."
„Albert Heijn is eigenlijk te duur voor mij, maar
bonusaanbiedingen of afgeprijsde dingen kan ik
me soms veroorloven. Dan eten we een hele week
Gelderse gekookte worst, omdat die in de aanbie
ding was. Ik kan niet op de voedselbank terugval
len, want ik heb geen schulden. Maar ik sta wel el
ke maand rood, en dat is in feite toch ook schuld.
Zo nu en dan valt er een briefin de bus van de
bank dat ik het tekort moet aanvullen. Dat lukt
dan met mijn bijdrage voor chronisch zieken, die
ik altijd apart zet. Met veel moeite. Een dag lang
sta ik dan in de plus, daarna kan ik een tijdje voor
uit voordat de bank weer gaat piepen. Ik mag tot
500 euro rood staan. Als er een gat gevuld moet
worden, sta ik al snel rood. Want er gaat altijd iets
af, er komt nooit bij. De extraatjes zijn om gaten
mee te vullen. Als het vakantiegeld komt, gaat dat
meestal op aan dingen die aan vervanging toe zijn.
Eigenlijk heb ik altijd mijn kasboekje in het achter
hoofd. ja, ik heb een echt kasboek. Alles hou ik
bij."
„Mijn kinderen werken doelbewust naar finan
ciële zelfstandigheid toe, en ze zeggen nu al tegen
mij: 'Ma, als je later moeilijk zit, dan zijn wij er'.
Dat is goud waard. Mijn dochter zegt altijd: 'Ma, ik
ben blij dat we zo zijn opgevoed, want wij zien de
waarde van het geld.' Het is een goede leerschool
geweest. Ze hebben vrienden en vriendinnen
waarvan de ouders de opleiding betalen, die van
mij werken. Als het kan. Mijn zoon heeft geen bij
baantje meer: toen hij 19 werd, knikkerde de baas
hem eruit omdat hij te duur werd. Nu leeft hij van
zijn beurs, een lening en een aanvullende beurs.
Zijn studiegeld voor het mbo betaalt hij in maan
delijkse termijnen. Komt nog bij het boekengeld
en andere dingen voor zijn opleiding, zijn ziekte
kostenverzekering en 100 euro kostgeld voor mij.
Veel minder dan het Nibud rekent, maar hij heeft
al zo weinig. Mijn zoon gaat bijna nooit meer uit.
Dat kan niet. Van wat hij overhoudt, moet hij ook
nog kleding en extra uitgaven betalen. Een heel en
kel keertje trakteert een vriend hem."
„Mijn dochter zit in ongeveer dezelfde situatie,
maar zij is iets jonger en heeft nog wel een bijbaan
tje. Het hele jaar werkt zij op de donderdagavond,
op de zaterdag en de koopzondagen, naast haar stu
die en stage. Mijn schrikbeeld is dat mijn kinderen
ook in de bijstand komen. Dat er straks geen werk
voor ze is. Als ik nu duizend gulden kreeg, zou ik
ze zo 500 euro ieder geven voor de studie. Dat is
nu het allerbelangrijkste in mijn leven, dat zij hun
diploma halen, dat ze kunnen werken."
„Maar als ik die duizend euro aan mezelf zou moe
ten besteden? Ik zou het even niet weten. Een paar
nieuwe pannen, nieuw bestek, een passend ser
vies, zodat je de tafel eens zo mooi kan dekken als
in de bladen. Dat lijkt me geweldig! Maar het
mooiste lijkt me toch wel een afwasmachine. Ik
zie zo slecht en mis vaak vlekjes en vieze plekjes
bij de afwas. Dan komt er bezoek en schaam ik
me, als de glazen niet schoon blijken te zijn..."
„Een maand geleden was ik jarig en heeft mijn zus
me een dagje wellnesscentrum cadeau gedaan.
Een hele dag in modderbaden liggen, meisjes die
aan mijn voeten friemelden... O, het was zo heer
lijk! Het allermooiste was de bak met visjes die
aan mijn voeten knabbelden, en de voetmassage.
Zo geweldig!"
„Ik ben luxe ontwend. Afgekickt. Gelukkig heb ik
mensen om me heen die weten dat je het moeilijk
hebt. Als je die niet had.Ik ben me er ook sterk
van bewust dat er mensen zijn die het tien keer zo
moeilijk hebben als ik, omdat ze alleen zijn. Maar
toch zijn er momenten dat je je echt arm voelt, dat
de situatie je naar de keel grijpt. Toen de kinderen
naar de middelbare school gingen, zagen ze hoe
andere kinderen wél merkkleding konden kopen.
Ik piekerde over manieren om mijn kinderen dat
ook te kunnen geven. Ik gaf hen de kinderbijslag
om bij het geld van het krantenwijkje te doen, zo
dat ze zich ook eens iets extra's konden veroorlo
ven. En dan die keer dat ik het drie maanden
moest doen met een geleende stofzuiger zonder fil
ter tegen allergieën. Mijn zoon kon 's nachts bijna
geen adem halen van de benauwdheid, maar ik
had geen geld voor een nieuwe. Hoe vaak ik niet
gezeten heb, met mijn kasboekje voor me, en
maar turen: hoe kan ik schuiven, waar zit nog wat
ruimte...
„Eén keer flitste het door me heen: ik beroof een
bank. Ia, daar schrok ik zelf van."
