De inspiratie is terug
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
SPECTRUM 15*
schaduwzijde
ZATERDAG 23 MAART 2013
"Nee!", roept de dokter, "het is niet je heup! Het is
ischias!"
Daar ik van de leeftijd van de kapotte heupen ben,
is dat al een grote opluchting. Hoewel een aantal
van je vrienden al weer volksdansen met spikslin-
ternieuwe heupen en knieën (zelfs de Majesteit on
dervindt op het eerste gezicht geen enkele hinder
van haar nieuwe knieën), is de gedachte aan opera
tiekamers, lokale en totale narcose, bedlegerigheid
en ander ongemak zo afschrikwekkend, dat de hel
din uit je boek, met wie je dag in, dag uit, achter je
laptop zat, zichzelf bescheiden heeft teruggetrok
ken.
"Warm houden!", roepen ervaringsdeskundigen.
"Neemt U zolang een stok om mee te lopen!", advi
seert de dokter. Ik bijt op mijn lip en doe flink. Een
stok...nog effe niet!
Na een week of zes wordt ik wakker. De pijn is weg.
Dat nu is het meest vreemde. Zolang je pijn hebt,
neemt het je in beslag. En is hij vertrokken, je bent
hem ogenblikkelijk vergeten. Het is net het weer!
Dan gaan we nu weer aan de slag. Ik zoek mijn hel
din. Is ze woedend weggelopen omdat ik haar heb
verwaarloosd?
"Cato!" roep ik, "Waar zit je?.
Maar Cato is weg en blijft weg. Waar moet ik zoe
ken? Ik was zo goed op dreef, op weg naar het ver
haal van haar geheime liefde. We hadden zelfs een
aantal verdwenen epistels boven water gekregen...
Treurig ga ik met mijn kleinzoon naar het Concert
gebouw, we hebben de petitie tot behoud van het
Metropole-orkest getekend en nu mogen we naar
dit concert. In de pauze schuifelen we door de gan
gen van het Concertgebouw ...ik kijk op en sta oog
in oog met het portret van de vermeende minnaar
van mijn heldin! Die vurige kop, die snor, de flam
bard...!
Deze laat negentiende-eeuwer, wereldberoemde
zanger kijkt mij boos aan Ga ik zijn geheim prijsge
ven? Ik denk aan het advies van Nabokov: "Koester
de details, de goddelijke details!"
De avond kan niet meer stuk...De inspiratie en Ca
to zijn weer terug!
Soms is de inspiratie even wandelen. Ie werkt aan
een verhaal. Je bent er geruime tijd mee bezig, ge
dreven, het vult je kop dag en nacht. De noodzaak
om te schrijven is groot. Je hebt hulptroepen inge
schakeld, die het noodzakelijk onderzoek verrich
ten. Niet, dat je daar geen tijd voor hebt..nee, maar
zij weten de weg in archieven en andere duistere
plekken, waar de geheimen van je heldin zich in do
zen en mappen ophouden en omdat je zelf oud en
krakkemikkig bent en ook geen historica en zij jeug
dig zijn én grote kennis van archieven bezitten, ken
nen zij de route langs sluipwegen en donkere ste
gen waar onder stenen en verdorde bladeren de pa
rels liggen die jij nodig hebt om het leven van je hel
din mee te kostumeren...Kortom, deze padvinders
komen voortdurend met bewijzen van zaken voor
de dag, zaken, waarvan jij al vermoedde dat er van
alles aan de hand was wat het daglicht niet ver
droeg....
Opgewonden schrijf je verder. Dan krijg je iets pijn
lijks wat je totaal in beslag neemt. Mijn heup
