Revolutie
standplaats Italië
Eelco van der Linden
SPECTRUM 11
1
ZATERDAG 23 MAART 2013
7 8-toeren
kers, maar nu komen er jaarlijks dui
zenden liefhebbers uit de hele wereld
op af. Vorig jaar werd in Herrang een
straat vernoemd naar inspiratiebron
Frankie Manning.
Swanee begrijpt heel goed waarom tel
kens nieuwe generaties door de swing
worden aangestoken. „De passie die
mensen ervaren, het gevoel dat iets er
echt toe doet. Dat je niet op Facebook
rondhangt, maar mensen van vlees en
bloed ontmoet die hetzelfde levensge
voel delen als jij. Wie wil dat nou
niet?"
De avond daarvoor had Lotta Weigl
op de bomvolle dansvloer van
Clarchens Ballhaus laten zien waar al
le energie toe kan leiden. Daar vuur
den zij en haar danspartner Florian
Stiehler tientallen bezoekers aan, on
der wie een hoogbejaard, in re-
tro-swingmode gekleed echtpaar. De
mensen klapten, juichten, dansten en
vormden een kring van lachende ge
zichten rond de beste dansers.
Clarchens Ballhaus stond op z'n kop.
Net als toen, in die gouden jaren van
de swing.
reageren?
spectrum@depersdienst.nl
De man die de Heilige Franciscus is
gevolgd en afstand heeft gedaan
van alle bezit, vertelt me van zijn vi
sioen: de nieuwe paus zal in de voet
sporen treden van Franciscus van
Assisi en een revolutie veroorzaken.
We wachten, maar de rook is zwart en ik heb hon
ger. Een vriend stelt voor te gaan eten in de Air Ter
minal Ostiense, het fraaie postmoderne treinsta
tion, symbool van het WK-voetbal dat
Italië in 1990 organiseerde. „Met de me
tro vanaf het Vaticaan, ben je er zo",
zegt Virgillio.
Het station is voor mij altijd symbool
gebleven van Italiaanse gekte. Rome
zou een nieuwe infrastructuur krijgen,
maar de meeste werken begonnen pas
in 1989. Ik reed destijds dagelijks langs
bouwputten, die nooit af zouden ko
men en vlak voor het begin van het WK
schaamteloos werden toegedekt. De euforie moest
compenseren, maar Italië werd slechts derde.
Het ontwaken was wrang, vooral in Rome. De nieu
we 'noordelijke treinverbinding' bleek dood gebo
ren. Twee stations werden meteen gesloten, omdat
tunnels te krap waren bemeten: er konden geen
twee treinen tegelijk doorheen. De monumentale
Air Terminal zou wat later sterven, want de 40.000
passagiers die dagelijks van en naar het vliegveld
Fiumicino moesten reizen, kwamen niet opdagen.
Is het vandaag anders? Ik stap uit bij halte Ostiense
en volg 'Air Terminal'. De meeste roltrappen wer
ken niet en erger, ook de eindeloos lange 'tapis rou-
lants' staan stil. De denkfout van toen is nog niet
hersteld. Kan ook niet. Metro- en treinstation liggen
veel te ver uit elkaar. Het is niet logisch om kilome
ters met je bagage door lugubere tunnels te reizen.
Ik houd vloekend vol richting de terminal die alles
is geweest behalve een treinstation. Het verval ging
razendsnel, daklozen namen bezit van het 'Centre
Pompidou' van Rome. Meerdere keren leek slopen
de enige optie. Ik kom moe en hongerig weer boven
gronds, maar na nog een tocht langs een parkeerter
rein: het wonder.
Ik sta oog in oog met een langgerekte ufo met enor
me bogen van glas die een explosie van licht en acti
viteit doorlaten. Het desolate station is een hippe
eettempel geworden. Het is een complex met 4 ver
diepingen, 16 vierkante kilometer vol winkels met
's lands beste culinaire producten en 18 themares
taurants. Enorme ruimtes, functioneel industrieel
design, zoals dat al decennia te zien was van Amster
dam tot Kaapstad, maar niet in Rome.
De keten 'Eatal/ heeft het aangedurfd haar succes
formule toe te passen in de Eeuwige Stad waar
niets vanzelf gaat, waar altijd obstakels te over zijn.
Het is dus toch mogelijk! De wedergeboorte waar
de Franciscaan het over had, lijkt hier al begonnen,
in het symbool van Italiaanse verspilling en treur
nis.
Nu nog de roltrappen repareren en bordjes ophan
gen. Maar dat moet een fluitje van een cent zijn als
de echte revolutie plaatsheeft. Want de man had ge
lijk, de volgende dag wordt een paus gekozen die in
de voetsporen van de Heilige Franciscus treedt.
manier van leven. „Ik kan je meer ver
tellen over de corrupte burgemeester
van Kansas City in de jaren '30 dan
over Angela Merkel", lacht ze.
Danslerares Lotta Weigl, evenals Swa
nee afkomstig uit Hamburg, is op be
zoek. Lang droeg zij, net als Swanee,
kleren uit de hoogtijdagen van de
swing. Maar daar is ze, wegens de vele
opmerkingen die ze erover kreeg, mee
gestopt. Alleen haar korte coupe heeft
ze gehouden. Lotta heeft nog dansles
gehad van de legendarische Frankie
Manning, ook uit Harlem en een van
de godfathers van de Lindy Hop, die
in 2009 op 95-jarige leeftijd overleed.
„Hij was stokoud, maar zo bijzonder.
Je kon gewoQn voelen hoe hij zijn ziel
in het dansen legde."
Voor Lotte en Swanee is de huidige
swing-hype niks nieuws. Swanee
draait als dj al twintig jaar mee, ook
buiten Duitsland, en Lotta Weigl do
ceert al bijna evenlang de Lindy Hop.
Ze zagen de belangstelling voor swing
komen en gaan en waren regelmatig
in het Zweedse plaatsje Herrang, waar
sinds 1982 elke zomer een fameus
swing dance camp wordt gehouden.
Dat vijf weken lang durende festival
begon ooit met vijfentwintig bezoe-
