SPECTRUM 5
ZATERDAG 23 MAART 2013
rotjeugd leerde knokken
John Bravenboer schreef een boek over zijn leven. „In het weeshuis moesten we om zes uur opstaan om dan vóór het ontbijt in de kelder groenten te snijden en schoon te maken. Het was altijd ijs
koud in die kelder." foto Peter Nicolai. Foto's links: Camile Schelstraete
te maken. Het was altijd ijskoud in die kel
der." Toen zijn moeder hertrouwde, mocht
hij van de rechter terug naar huis, naar
haar. Maar uiteindelijk trok hij toch weer
in bij z'n opa. Na de Mulo volgde de
avond-HTS (weg- en waterbouw) en in
zijn militaire diensttijd studeerde hij ver
der. Hij bracht het tot tweede luitenant.
Na zijn afzwaaien volgde hij de vakoplei
ding betontimmerman. lohn bleef stude
ren én werken. Hij werd leerling-tekenaar,
zat op een peilboot van gemeentewerken
in Rotterdam, deed sondeerwerkwerd te
kenaar-constructeur en terwijl hij heen en
weer fietste tussen Rotterdam en Spijkenis-
se, ontmoette hij zijn grote liefde, Netty,
met wie hij in november 1963 trouwde.
De huwelijksreis ging naar Mid
delburg, waar ze overnachtten
in hotel De Huifkar. Intussen
keek hij uit naar een nieuwe
baan mét een woning. Het werd Terneu-
zen, waar John als betonconstructeur aan
de slag kon bij de Internationale Construc
tie Uitvoering Sluis Terneuzen (ICUST),
die de nieuwe zeesluis bouwde. „Onze
chef de bureau was een man die weinig ei
sen stelde. Alleen was hij verschrikkelijk
nieuwsgierig. Als er iemand jarig wasliep
hij onmiddellijk naar de doos met gebak
om deze dan te openen en te kijken wat er
in zat. 'Zó, is er iemand jarig', waren dan
steevast zijn woorden." Hoe John hem dat
afleerde? Door een drol van de hond van
de verhuurder in een gebaksdoos te doen
en die op het bureau neer te zetten.Ze
hadden veel tijd over bij ICUST en op dat
moment ontstond het plan een eigen ad
viesbureau op te richten.
Hij besprak het met z'n collega's Jan
Scheers ert Norbert van Renterghem en
die deden mee. Hun eerste klant: architec
tenbureau Jobse uit Vlissingen met een
schooltje in Sint-Annaland. Hun tweede:
aannemer Jan Lensen uit Axel. Het advies
bureau maakte een snelle groei door met
vestigingen in Terneuzen (mr. Haarman-
weg), Zelzate, Middelburg, Spijkenisse, Al-
mere en Roosendaal. Van een bureau met
een paar man naar een bedrijf met uitein
delijk 500 mensen in dienst. Hoogtepunt
voor John Bravenboer en Jan Scheers (Van
Renterghem was al in het begin afge
haakt): de prestigieuze Koning Willem
I-prijs voor innovatie, op 2 juni 1987 uitge
reikt in de Ridderzaal door prins Claus.
John Bravenboer greep de uitreiking aan
om te pleiten voor een vaste oeververbin
ding. Citaat: „Een onderzoek van de provin
cie toont aan dat de vertraging die ontstaat
door de Westerscheldeveren ongeveer ge
lijk is aan de vertraging die ontstaat op de
Van Brienenoordbrug. De nummer drie en
vier van de file top twintig. Er is echter
één verschil. Voor het in de file staan in
Zeeland moet betaald"worden. Bij mist of
bij storm, dan vaart de boot niet. Dan is
het wachten op het veerplein voor niets."
Zijn nierziekte speelde John Bravenboer al
jaren parten. In 1987 startte hij met dialyse,
in 1991 kreeg hij zijn eerste niertransplanta
tie en twee jaar later onderging hij zijn
tweede. Vlak voor die tweede transplanta
tie verkochten John en Jan hun bedrijf aan
de Grontmij.
Toen John zich na die transplanta
ties weer goed voelde, heeft hij
nog geprobeerd het bedrijf terug
te kopen. Dat mislukte. In Slapen
doen we 's nachts staat Bravenboer uitge
breid stil bij zijn ziekte, die zich in 1977
openbaarde. Zijn wijze les: „Je moet probe
ren positief te denken en te blijven relative
ren. Dat is soms verre van eenvoudig, maar
als je in het ziekenhuis om je heen kijkt,
zie je altijd nog mensen die er nog slechter
aan toe zijn dan jijzelf. Op die manier kon
ik dan eigenlijk weer een beetje blij zijn
dat ik niet in zo'n slechte situatie verkeer
de. Ook kon ik altijd alles snel vergeten en
naar de toekomst kijken. Na een operatie is
het ergste namelijk weer achter de rug en
als het goed is, word je iedere dag weer een
beetje beter." En tenslotte HSV Hoek, een
stuk van z'n leven. Bravenboer begon als
sponsor, was een paar keer voorzitter en
neemt nu, als ere-voorzitter, wat meer af
stand. Bravenboer Scheers begon als
sponsor van het dameselftal en werd eind
jaren zeventig, na de dood van shirtspon
sor makelaar Jan Rouw, ook sponsor van
het eerste elftal. Samen met Dirk de Bruin
en Ed van de Linde besloot John Hoek naar
een hoger niveau te tillen. Dat lukte zoals
bekend, maar de accommodatie bleef al die
jaren onder de maat. „Als je bij andere vere
nigingen komt, die op hetzelfde niveau ac
tief zijn als Hoek, val je toch wel een beetje
in schaamte. Ik heb het in 2009 al eens in
de media gezegd: HSV Hoek speelt nu op
een accommodatie die op instorten staat.
We hebben jaren geleden al plannen
ontwikkeld voor een nieuw onderkomen."
Maar een financiële injectie van de ge
meente Terneuzen - die Terneuzen
en Terneuzense Boys wel kregen - bleef
uit. John: „Misschien hadden we de naam
van de vereniging destijds beter kunnen
veranderen in HSV Terneuzen." De kroon
op zijn werk bij de club was het kampioen
schap van 1996. „Er kwam wel veel stress
bij kijken. Dat kost je een paar jaar van je le
ven." Hij is er toch mooi al 77 jaar mee ge
worden.
Slapen doen we 's nachts. John Braven
boer. Eigen uitgave. 163 pagina's. Druk:
Drukkerij Bareman. ISBN: 978 94 62280
30 4. Prijs: 14,95 euro. Verkrijgbaar in de
erkende boekhandel
