Rechter spreekt Vlissinger vrij na
tekortschieten politie-onderzoek
ZEELAND 23
commentaar
Mijn Zeeland
'Twee tegen één voor Sluiskil-West'
'Altijd iemand om mee te kletsen'
Verzetsmannen na 70 jaar weer naam
Aannemersbedrijf
D.A. van Gilst v.o.f.
Ook voor kleine
karweitjes
Tel. 0113-21 66 77
VRIJDAG 22 MAART 2013
Zeeuwen zijn honk
vast. Vooral Zeeuws-
Vlamingen. Dat blijkt
uit data van het Meer-
tens Instituut. Dit is een pret
tig gegeven. Met bevolkings-
krimp in het vooruitzicht hoeft
deze provincie tenminste niet
te vrezen voor een complete
leegloop. Veel jongeren blijven,
als ze de kans krijgen, graag
hier. Of ze keren later terug. De
ze voorkeur legt een goede ba
sis voor de sociale en economi
sche structuren van de toe
komst.
De gegevens over verhuisbewe-
gingen zijn niet in alle opzich
ten geruststellend. Wie uit Zee
land vertrekt, neemt meteen
een grote afstand. Dat legt een
flinke claim op de familieban
den. Verder is een deel van de
honkvastheid zeker uit nood
geboren. Wie bijvoorbeeld weg
wil voor een baan in de Rand
stad, moet qua woonlasten
doorgaans een kloof over
bruggen.
Vooralsnog lijken voor veel
Zeeuwen de voordelen van het
leven in de kleine Zeeuwse ge
meenschap groter dan de nade
len van het relatieve isolement,
de band met de oude omge
ving sterker dan de aantrek
kingskracht van het nieuwe.
Dit blijft niet vanzelf zo. Het is
zaak dat de balans niet naar het
negatieve doorslaat. De op
dracht lijkt duidelijk: maxima
le aandacht voor goede voorzie
ningen en verbindingen.
De kracht van kwaliteit:
zij n oersterk
daille is dat als ze vertrekken, dat
ook gelijk veel verder weg is. Die
drempel is dus veel hoger dan
wat voor de meeste andere gebie
den in het land geldt."
Als voorbeeld wijst Van der
Wouw op de situatie in de ge
meente Sluis. Volgens de gege
vens van het Meertens Instituut
wonen de achterkleinkinderen
van de generatie 1880-1900 die
zijn verhuisd, gemiddeld op 101 ki
lometer afstand van hun geboorte
streek. Daarentegen vinden
Schouwen-Duivelanders die het
eiland verlaten gemiddeld 50 kilo
meter hun heil, met Rotterdam
als overduidelijk vestigingscen
trum. „Dat Zeeuwen verder van
hun geboortestreek vandaan ver
huizen, heeft te maken met stu
die en werk. En de meeste steden
liggen hier nu eenmaal niet om
de hoek."
Zijn de Zeeuws-Vlamingen honk
vast, de inwoners van Kapelle zijn
dat juist weer niet. Slechts 8,7 pro
cent in die gemeente is daar ook
geworteld. Maar pas echt opval
lend is volgens Van der Wouw de
ontwikkeling in Veere. Ook daar
een uitzonderlijk lage honkvast
heid (12,7 procent). Echter, ver
weg gaan ze nooit. Vlissingen en
Middelburg telt inmiddels vele
(van oorsprong) Veerenaren. „Van
der Wouw wipt op van zijn bu
reaustoel. Heel bijzonder!" Een
mogelijke verklaring voor die ont
wikkeling zoekt hij in het beschik
bare (betaalbare) woningaanbod
voor jonge gezinnen. „Of eigen
lijk het gebrek daar aan." Daar zit
ook een belangrijk verschil met
Zeeuws-Vlaanderen, waar vol
doende betaalbare huizen te vin
den zijn.
Goedkoop wonen kan volgens
Van der Wouw een belangrijk ar
gument zijn om na een studie te
rug te keren naar de geboorte
streek. „Maar veel belangrijker is
toch nog, vind je daar een baan
waar je ook carrière in kunt ma
ken. En is er genoeg te beleven in
de omgeving?"
„Kom maar in de kippenren", roept Lidy Minnik-de Witte. Uitnodigend
houdt ze de deur van de hoofdzaal van dorpshuis 't Meulengat in Sluiskil
open. Binnen zitten leden van de koersbalclub aan de koffie en de thee,
aan een lange tafel. Het is pauze en Lidy (60) heeft even de tijd om wat te
babbelen. „Ja, ja, ik ben op Sluiskil geboren. En ik zal je zeggen: ik ga er
nooit meer weg. Ik zal er doodgaan
Lidy moet iets bekennen. Ze is Sluiskil wel eens ontrouw geweest. „Ik heb
in Terneuzen gewoond. Mijn man komt uit Terneuzen, maar ik vond het
daar niks. Wij zijn teruggekomen, lekker terug naar Sluiskil. De saamhorig
heid onder elkaar is hier veel groter. Ik ken hier iedereen. Kom ik in de
winkel, dan is er altijd wel iemand met wie ik kan kletsen."
Haar opa kwam al van Sluiskil. Hij reed met een kar rond met allerlei koop
waren. Haar dochter is vorig jaar vertrokken, naar Haarlem. „Ze houdt
meer van de grote stad." En haar zoon woont in Hoek. „Dichtbij zijn werk,
bij Dow, maar we hebben nog volop familie op Sluiskil, hoor."
AFSTAND TUSSEN GENERATIES
4
Hoe ver wonen achterkleinkinderen (in 2007) van de gemeente waar
hun overgrootouders (geboren tussen 1880 en 1900) ter wereld
kwamen?
Els Dubbelman-Ryckaert had graag buiten Sluiskil willen kijken. Zo'n vijf
entwintig jaar geleden deed die kans zich voor. De wijk Sluiskil-Oost
moest tegen de vlakte. De keuze was tussen verhuizen naar Sluiskil-West,
het 'echte dorp' aan de andere kant van het Kanaal Gent-Terneuzen, of
naar de stad Terneuzen. Het ging er in huize Dubbeldam-Ryckaert demo
cratisch aan toe. „Mijn dochter woonde nog thuis. Zij wilde naar Sluis
kil-West en mijn man ook. Het was twee tegen één."
Spijt? Nee, dat woord neemt Els (69) niet in de mond. „Ik zou niet weten
hoe het anders was gelopen." Ze staat inmiddels aan de biljarttafel in
dorpshuis 't Meulengat om te biljarten met vriendinnen. „Voor een klein
dorp als Sluiskil is hier best veel te doen. En alle voorzieningen die we
moeten hebben, zoals een supermarkt en bakker, die zijn er... nog."
Haar vader is van Sluiskil, haar moeder komt van de overkant, 'helemaal'
van 's-Heer Arendskerke. Els zegt ietwat stoer „Ik kan, denk ik, overal wel
wonen; overal waar brood gebakken wordt." foto's Camile Schelstraete
hemelsbreed
Gemiddelde afstand*
70 km of meer
50 tot 70 km
40 tot 50 km
30 tot 40 km
minder dan 30 km
bestond nog niet
eind 19e eeuw
infographic De Persdienst
bron Meertens Instituut
door Jan Jaap Broekhuijsen
DEN HAAG/VLISSINGEN - Hoewel hij
geen verklaring kon geven voor
een uit misdrijf afkomstig geldbe
drag van 20.000 euro dat op zijn re
kening was gestort, is een 24-jarige
Vlissinger gisteren door de Haagse
politierechter vrijgeproken van op
lichting. „Het strafdossier schiet te
kort, er is onvoldoende onderzoek
gedaan", zei rechter H. Steenhuis.
Het Openbaar Ministerie ver
dacht de Vlissinger ervan dat hij
eind 2011 een bedrijf uit Gouda
belde waarbij hij zich uitgaf voor
een medewerker van de
ABN-bank. Zo zou hij volgens de
dagvaarding inlogcode en wacht
woord hebben losgekregen, waar
na er 20.000 euro werd afgeboekt
naar rekening van verdachte.
Maar een vrouw had het bedrijf
gebeld en de Vlissinger is duide
lijk een man, zo kon de rechter
gisteren met eigen ogen waarne
men.
Het naar verdachte overgemaakte
geld was volgens de politie snel
weer van zijn rekening opgeno
men, verdwenen dus. „Maar hoe
is dat dat dan gebeurd? Ik kan dat
nergens in het dossier lezen", al
dus rechter Steenhuis droogjes.
De ontkennende verdachte liet
weten dat zijn pinpas was gesto
len. Misschien hadden onverlaten
zijn rekening gebruikt voor hun
snode praktijken. „Mijn cliënt
lijkt het slachtoffer te zijn gewor
den van een geraffineerd crimi
neel netwerk", voegde advocate
M.S.C Leistra nog toe.
„Maar ik geloof verdachte niet",
probeerde de officier van justitie.
Tevergeefs.
De ABN-bank, dat de schade aan
het bedrijf vergoedde, is het geld
defintief kwijt, zo lijkt het.
„Mag ik nog wat vragen?", vroeg
de Vlissinger na zijn vrijspraak
aan de rechter: „Waar kan ik een
nieuwe bankpas krijgen?"
DRIEBERGEN - De verzetsmannen
Nicolaas van der Horst uit Amster
dam en Nicolaas Corstanje uit
Goes hebben na 70 jaar hun naam
terug. Beide mannen werden in
de Tweede Wereldoorlog door de
nazi's geëxecuteerd en anoniem
begraven. Speurwerk leidde naar
een naamloos graf in Hoofddorp
waar Van der Horst werd gevon
den. Corstanje werd in Leusden
naamloos begraven. Dankzij DNA
van nabestaanden konden de
twee geïdentificeerd worden.
X ZEER LUXE A PEA RTF M ENTEN
A A Ni D E O O S T$ INGEi. N G O ES
