Wielrenners worden beschimpt. Hun sport is
besmet door doping. En het voetbal? Daar is het
net zo erg, maar steekt men de kop in het zand.
10 VERDIEPING
STIMULERENDE MIDDELEN
Dopinggevallen in Europees profvoetbal sinds 1995 1995 Roland Wohlfahrt (Bochum) norefedrine 1996 David Garcion (Lille) nandrolon 1997 Holger Gehr
Rold (Pescara) anabolen Harald Wapenaar (FC Utrecht) efedrine Manuel Cornelius (TB Berlin) nandrolon Christian Bucchi (Perugia) anabolen Salvatore Monaco (Perugia) anabolen 2001
nandrolon 2003 Al-Saadi Al-Quahafi (Perugia) nandrolon Raymond Kalla (Vfl Bochum) triamcinolon Daniel Gomez (Alemannia Aachen) methylprednisolon Jegor Titov (Spartak Moskou
nchen) finasteride Dmitri Nevmivaka (Oekraïne onder 21bloeddrukverlagers 2007 Marco Borriello (AC Milan) cortisone Michael Wiggers (Bergen) 19-nonandrosterol Mittchel Piqué (E
(Fortuna Sittard) stanozolol 2011 Kolo Touré (Manchester City) dieetpillen Kostadin Stojanov (CSKA Sofia) methyhexanamin Rumen Trifonov (CSKA Sofia) methyhexanamin Todor Yam
Arsenal al aan
dope in 1925
Wereldtitel
met pervitin
Inter heeft
'Café Herrera'
Piet Kruiver,
dope bij PSV
'Hagelslag*
bij Ajax
Bloeddoping
1
van Der Kaiser
Voetbal heeft eigen
dopingwaarden
door jaap van Essen
illustratie Farhad Karimi
In een urinestaal van wielrenner Alber
to Contador werden in 2010 sporen
van het groeimiddel clenbuterol aange
troffen. 50 picogram was de gemeten
waarde. De Spanjaard verweerde zich
met het verhaal dat hij met groeihor
monen vervuild rundvlees had gege
ten. Het mocht niet baten. Sterker, hij werd
hardop uitgelachen. Contador werd na een lan
ge rechtsgang geschorst en moest zijn sinds
2010 behaalde zeges inleveren.
In de zomer van 2011 werd in Mexico het we
reldkampioenschap voetbal voor teams onder
de 17 jaar gespeeld. Er werden 208 dopingtest
afgenomen. Daarvan bleken er 109 clenbuterol
te bevatten. Van de 24 deelnemende teams wa
ren er slechts vijf waar geen enkele positieve
test werd gedaan. Onder die witte raven was
overigens ook Oranje. De 109 positieve tests
hadden vrijwel allemaal waarden tussen de 50
en 300 picogram. Drie voetballers scoorden tus
sen de 300 en 1.300, oftewel 6 tot 25 maal meer
dan bij Contador werd aangetroffen.
Er werd niet één voetballer bestraft. De voetbal
bond FIFA liet na het bekend worden van de
positieve uitkomsten in allerijl een onderzoek
doen naar vlees dat in de spelershotels werd
verwerkt. Volgens de wereldvoetbalbond bleek
30 procent van het vlees 'vervuild' door het
groeihormoon. En dus was duidelijk dat alle
positieve spelers 'onschuldig' waren, zo rede
neerde men gemakshalve maar. De dopingauto-
riteiten namen deze lezing meteen over. Pre
cies hetzelfde gebeurde met de positieve tests
tijdens het WK voor vrouwen in Zuid-Korea.
En eerder al in 2011, eveneens in Mexico,wer
den negen positieve spelers niet vervolgd.
Waar dopinggebruik in de wielerwereld al ja
ren onder het vergrootglas ligt, let vrijwel nie-
man op voetballers. Het aantal dopingcontroles
in Nederland bijvoorbeeld is ongekend laag.
Per jaar worden er 100 controles uitgevoerd, bij
50 verschillende wedstrijden uit de eredivisie,
eerste divisie en de bekercompetitie. Er zijn
dus voetballers die hun hele loopbaan niet ge
controleerd worden. In andere Europese com
petities is het niet veel beter. Bij internationale
wedstrijden wordt wel iets meer getest en juist
bij die controles lopen relatief veel voetballers
tegen de lamp. Maar wordt er al een speler be
trapt, dan wordt slechts zelden echt gestraft.
Dopingzaken in het voetbal eindigen meestal
in een totaal ondoorzichtig juridisch steekspel.
Wie weet nu bijvoorbeeld hoe de nandro-
lon-zaken Frank de Boer, Edgar Davids en Jaap
Stam zijn geëindigd?
De middelen die bij voetballers worden aange
troffen, zijn niet anders dan bij wielrenners.
Sterker, soms lijkt het zelfs of bepaalde midde
len eerder het voetbal bereiken dan het wiel
rennen.
Ontegenzeggelijk kent het voetbal net als het
wielrennen een bijna eeuwoude cultuur van
doping. Twijfel hoeft er niet te zijn, want net
als bij het wielrennen, zijn er ook genoeg oud
voetballers na enige tijd bereid een boekje
open te doen. Al die getuigenissen bij elkaar la
ten zien: al sinds de jaren '50 wordt in Neder
land, en in alle overige Europese competities
welhaast structureel met doping gewerkt.
Alleen, in het voetbal haalt men de schouders
op. Laat staan dat er een heksenjacht wordt ont
ketend.
Zelfs Juventus mocht alle titels houden, nadat
het georganiseerde dopingbedrog uit de perio
de 1994-1998 bekend werd. De vraag is ook wat
er gebeurt wanneer de Fuentes-beerput ooit
echt open gaat. De Spaanse dopingarts 'hielp'
zeker 200 sporters met onder meer bloeddo-
ping. Maar uit zijn klantenbestand werden
door de Spaanse justitie tot nu toe alleen de
wielrenners bekend. Het is zeker dat dokter
Fuentes ook voetballers heeft behandeld. Zelf
maakte hij er geen geheim van ook Spaanse
topvoetballers in zijn praktijk te hebben ont
vangen. Maar vreemd genoeg, het blijft oorver
dovend stil bij de Spaanse voetbalbond, de UE
FA en FIFA.
Volgens Herman Ram van de Nederlandse Do-
pingautoriteit is het onweerlegbaar dat de voet
balwereld zeker tot 2009 een eigen koers voer.
„Maar sindsdien gelden ook voor voetballers
dezelfde regels en dopinglijsten en zijn de con
troles hetzelfde." Ram zegt ook: „Op zich heb
ben wij als dopinginstituut zeker in Nederland
weinig problemen met de professionele voet
balclubs. Dat is ook logisch. Die zijn goed geor
ganiseerd, hebben genoeg geld voor goede be
geleiding en er werken dus mensen die weten
wat wel en niet kan. Ze kennen de regels."
Ram bedoelt daarmee te zeggen: de clubs blij
ven binnen de regels en er worden dus bijna
nooit profspelers positief bevonden. Dat wil
niet zeggen dat voetbalclubs geen gebruik ma
ken van allerlei middelen. „We maken ons best
zorgen om allerlei ontstekingsremmende medi
cijnen. Die worden in de voetbalwereld echt
collectief gebruikt. En creatine wordt ook nog
toegepast. Maar dan heb je het niet over verbo
den zaken."
Volgens Ram zijn er inmiddels wel degelijk
nieuwe middelen in omloop. „Lichaamseigen
stoffen. Maar die zijn momenteel nog heel erg
duur. Gen-doping is ook zoiets, daar zit ieder
een op te wachten tot het opduikt."
In het wielerpeloton wordt momenteel gefluis
terd over een nieuw wondermiddel met de
naam aicar. Het is ook een lichaamseigen stof
die tot nu toe ontraceerbaar is. Misschien dat
er daardoor de laatste twee jaar zo opvallend
weinig positieve dopingtesten zijn in de wieler
sport en voetbalwereld.
Net als in de jaren '90 dus.
Engeland, januari 1925. Voor
zover bekend het eerste do-
pinggeval in de geschiede
nis van het profvoetbal
speelde zich af bij Arsenal.
Manager is Leslie Knighton.
Hij voorziet zijn spelers
voor een FA Cupwedstrijd
tegen West Ham United
van 'kleine zilveren pillen'.
Knighton kreeg de pillen
van een aits die fan was van
de club. De spelers barsten
van de energie, maar krij
gen tegelijk ongelooflijke
dorst De voetballers voelen
zich later beroerd en weige
ren nogmaals de pillen te ne
men.
Het West-Duitse Wirtschajts-
wunder kreeg op het voetbal
veld gestalte met de wereld
titel in 1954. De Duitsers ver
sloegen het onverslaanbaar
geachte Hongarije met 3-2.
Wetenschapper Erik Eggers
bracht aan het licht dat per
vitin een grote rol speelde
in het mirakel. Pervitin
staat ook wel bekend als me-
thamphetamine en werd in
de Tweede Wereldoorlog
verstrekt aan de Duitse sol
daten. Het middel helpt ang
sten om te zetten in agres
sie. Handig voor voetballers
in de strijd tegen een sterke
vijand.
In de jaren '60 was Inter het
elftal dat catenaccio tot kunst
verhief. Trainer was Hele-
nio Herrera, een trendset
ter, op vele gebieden. Be
roemd en berucht was zijn
speciale 'Café Herrera', kof
fie met 'iets' speciaals. De
spelers wisten wat ze kre
gen, maar zwegen er over,
tot Ferruccio Mazzola zich
uitsprak. „In 1967, voor een
wedstrijd tegen Como, kre
gen we weer Café Herrera.
Daarna ben ik drie dagen en
nachten van slag geweest.
Ik hallucineerde aan een
stuk door. Er zaten amfeta
minen in de koffie."
Piet Kruiver speelde eind ja
ren '50 bij PSV, werd ge
transfereerd naar het Itali
aanse Lanerossi en voetbal
de later bij Feyenoord. Op
zijn 41e onthulde hij dat do
ping in het voetbal veel
voorkwam. „In Italië kregen
we iedere zondag een spuit
en een pil. Dan ging je an
derhalf uur als een gek te
keer. Na afloop kregen we
meteen weer een spuit, dat
neutraliseerde de boel."
Ook bij PSV werd doping ge
bruikt. Het ging om perfiti-
ne, tabletjes. „Je bleef de he
le nacht wakker en je hart
pompte en pompte maar."
Barry Hulshoff won met
Ajax driemaal de Europa
cup voor landskampioenen.
Al in 1973 liet hij zich in Vrij
Nederland ontvallen dat de
term 'totaalvoetbal' heel
ruim werd genomen. „Vijf
jaar geleden, net voor de uit
wedstrijd tegen Real Ma
drid, kregen we een witte
pil en nog iets anders in een
capsule. We noemden het
'hagelslag'. Daarna voelden
we ons enorm sterk en we
bleven maar lopen." Vol
gens Hulshoff was het ver
strekken van de pillen niet
bepaald uitzonderlijk bij
het 'grote' Ajax.
De grootste Duitse voetbal
J;
ler aller tijden, Franz
s
Beckenbauer, onthulde ooit
n
dat hij in de jaren '70 op wel
F
zeer bijzondere wijze werd
d
geprepareerd voor wedstrij
v
den. Een of tweemaal per
d
week werd hem bloed afge
i!
nomen en vervolgens in
tj
zijn keizerlijke billen weer
d
ingespoten.
E
Volgens Der Kaiser werkte
P
het als volgt: „Injecteren
u
met je eigen bloed veroor
e
zaakt een ontsteking. Daar
ti
door gaat je lichaam extra
n
bloedcellen aanmaken en
V
dat geeft je meer uithou
d
dingsvermogen."
d
