Het hallucinante verhaal van polderdorp Doel
Haven is nu een
grote zandbak
BEVELANDEN en THOLEN 27
HERINRICHTING
WOENSDAG 13 MAART 2013
SINT-MAARTENSDIJK - Met wat beter weer zou de Haven in Sint-Maar
tensdijk zich prima lenen voor een partijtje beachvolleybal. Het plein is
namelijk verandert in een grote zandbak. Dat heeft alles te maken met
de herinrichting van het gebied. De verdiepte aanleg van het parkeerter
rein springt het meest in het oog. Het komt ongeveer 50 centimeter la
ger te liggen. Door het aanbrengen van een kademuur, een vlondertrap,
bijzonder bestratingsmateriaal en meerpalen moet het plein bovendien
een uitstraling krijgen die verwijst naar het verleden. De herinrichting
van de Haven maakt onderdeel uit van de impuls voor Sint-Maartensdijk
en Scherpenisse en kost ruim 450.000 euro. foto Leo Adriaansen
door Wout Bareman
DOEL - Fervente tegenstanders van
de liquidatie van het polderdorp
Doel schreven het boek Waarom
Doel en de polders (niet) weg moe
ten. Op de valreep, want Doel is
bijna weg.
Het doek viel definitief in januari
1998. De Vlaamse regering beslis
te dat het ooit zo bruisende pol
derdorp Doel moest verdwijnen.
Opgeofferd aan de verdere uitbrei
ding van de haven van Antwer
pen.
Maar nu, vijftien jaar later, is voor
die uitbreiding nog steeds geen
spa de grond ingegaan. En de en
kele overgebleven Doelenaren voe
ren nog steeds strijd tegen de
drastische sanering van hun dorp.
Een zevental auteurs beschrijft in
het boek Waarom Doel en de pol
ders (niet) weg moeten het hallu
cinante verhaal van de strijd van
de Doelenaars, het ondoorgronde
lijke beleid van de Vlaamse rege
ring en de eeuwige honger naar
meer van het Havenbedrijf Ant
werpen. Onder de zeven auteurs
bevinden zich actievoerder Jan
Creve en oud-staatssecretaris,
ere-senator Ferdinand De Bondt
en oud-europarlementariër Paul
Staes. De Bóndt en Creve stonden
ooit aan de wieg van het actieco-
mitie Doel 2020, dat zowel in de
straat, op het stadhuis en tot voor
de Raad van State het behoud van
Doel bepleitte.
Volgens Creve bestaat de indruk
dat zo langzamerhand alles over
Doel wel is gezegd en geschreven.
Niets is minder waar. Want de
Doelenaren zelf kregen nooit echt
een kans in debat te gaan met de
regering, de Kamer, de Senaat en
het havenbedrijf. Zelfs met het ge
meentebestuur van Beveren was
nauwelijks een dialoog mogelijk.
Terwijl de argumenten van de be
woners, vinden ze zelf, vele ma
len sterker waren dan die van de
overheidsinstanties, die koste wat
het kost de bewoners uit de pol
ders op de linkeroever wilden Ver
jagen'. En niet alleen die van
Doel, ook die van de omliggende
gehuchten. Het boek kan worden
beschouwd als een document,
een naslagwerk én het emotione
le verhaal van de strijd tussen de
beleidsbepalers en de Doele
naren. Eerlijk gezegd is het ook
een zoveelste poging om te red
den wat er nog te redden valt.
De Vlaamse regering wil in de
loop van dit jaar met een nieuw
Ruimtelijk Uitvoeringsplan
(RUP) de 'definitieve grenzen'
van de Antwerpse haven vastleg
gen. Daarbinnen valt ruim 1500
hectare op de linkeroever, die ge
schikt gemaakt moet worden
voor het nieuwe immense Saef-
tinghedok (vier kilometer lang,
zeshonderd meter breed). Weg
met Doel, Ouden Doel, Saftingen,
Rapenburg, de Muggenhoek, gro
te delen van de Oude en de Nieu
we Arenberg en van Prosperpol-
der. Maar of dat Saeftinghedok er
Op weg naar Doel met de gratis veerpont vanaf Fort Lillo op de rechteroever van de Schelde. De pont vaart alle
weekenden en officiële Belgische feestdagen vanaf Pasen tot eind september, foto PZC
ooit komt, is de vraag. Het Deur-
ganckdok, waarvoor Doel ook al
moest wijken, zit met de overslag
van zo'n twee miljoen containers
nog maar op twintig procent van
de capaciteit. Gezien de economi
sche crisis moet een fikse stijging
niet snel worden verwacht. De
Vlaamse regering zag die bui ja
ren geleden al hangen. Toen werd
uitgesproken dat, zolang er geen
bouwvergunning is afgeleverd
voor het Saeftinghedok, de woon
functie van Doel behouden blijft.
Terwijl anderzijds de afgelopen ja
ren alles in het werk werd gesteld
om het wonen er zo onaange
naam mogelijk te maken. Walter
Pauli omschreef het in De Mor
gen zo: „Doel is de schaamteloos
heid voorbij. Dat weet men eigen
lijk best. Dok of geen dok, of
er nu reële vraag is naar industrie-
grond of niet. Waarom? Daar
om. Daarom inderdaad moet het
dorp Doel dood. Voor niets."
Maar de Flandriaboten meren er
nog aan, de cafés zijn nog open
en de jachthaven ligt er nog. Over
de dijk fietst een laatste bewoner.
Waarom Doel... (112 pagina's)kost
10 euro en is te koop bij het Da-
vidsfonds in Sint-Niklaas.
