Ou maal
12 BUITEN
Natuur is van iedereen, zo luidt een
verzuchting die ik steeds vaker te ho
ren krijg. Eigenlijk is dat een open
deur intrappen. Natuurlijk is er nie
mand die zich eigenaar van de me
rels in de tuin of de bloemen in de
berm kan noemen. Hoewel het land
schap waarin een plant of dier ver
blijft wel altijd een eigenaar heeft die
daar bepaalde rechten kan laten gel
den. Maar in veel gevallen is die eige
naar de rijks- of provinciale overheid
of het waterschap en ook in dat ge
val kun je dus spreken van publiek
bezit. Dat zal geen weldenkend mens
ontkennen.
mwMÊm i
Buiten
De hoeve in
's Heer-Arendskerke,
aan de Oostweg,
vlakbij de kerk. Deze
hoeve diende als
leverancier voor de
boerderijtegels in
het interieur van de
Willem Ruys. De
hoeve is aan het eind
van de jaren '60
afgebroken.
foto Gemeentearchief
Goes
Natuur is van iedereen
door Chiel Jacobusse
Als we het er met zijn
allen over eens zijn,
waarom wordt dan
toch zo vaak en zo stel
lig de stelling gepo
neerd dat natuur van
iedereen is? Hier
schuilt niet zelden een dikke adder
onder het gras. Mensen die het pu
blieke karakter van de natuur zo
graag en nadrukkelijk onder de aan
dacht brengen, bedoelen vaak dat ie
dereen er dan ook maar naar believen
zijn gang moet kunnen gaan. Eigen
lijk beschouwen zulke mensen na
tuur als een soort niemandsland,
waar geen enkele beperking accepta
bel is.
Ook officiële natuurgebieden ontko
men niet aan de zelf geproclameerde
handelingsvrijheid. Bezoekers die
zich van God noch gebod iets aantrek
ken hebben ook een prima reden bij
de hand: „De gebieden zijn met subsi
die gekocht, en dat is 'mijn' belasting
geld." Maar zo zijn er natuurlijk nog
wel een paar. De snelweg is ook aan
gelegd met 'ons' belastinggeld, en
toch mag je er geen skate-evenement
of hardloopwedstrijd organiseren. En
dat het stadhuis door ons allemaal be
taald is, houdt toch niet in dat de
wc's in het stadhuis openbare toilet
ten zijn? Snelwegen en stadhuizen
zijn met publieke gelden gerealiseerd
met een bepaald doel. En dat is met
natuurgebieden niet anders. Die zijn
er om de natuur, die in onze moder
ne maatschappij ontzettend in de
knel zit, ruimte te geven en in stand
te houden.
Èr is nog iets dat in deze discussie de
aandacht verdient. Natuurgebieden
zijn lang niet allemaal met publiek
geld aangekocht. Belangrijke natuur
gebieden zijn - ook in Zeeland - aan
gekocht met geld van mensen die na
tuurbehoud belangrijk vinden. Men
sen die zo'n beetje de absolute tegen
pool vormen van degenen die vinden
dat ze zelfs ook in die gebieden vrij
moeten zijn om hun 'ding te doen'.
Natuurliefhebbers - freaks worden ze
misprijzend genoemd - moeten maar
voor lief nemen dat zeldzame vogels
verstoord of unieke planten vertrapt
worden. Natuur is immers van ieder
een? Paardrijden, mountainbiken,
motorcrossen: in de natuur kan het,
want die is van iedereen. Honden
los, zodat reeën en hazen moeten ren
nen voor hun leven? Moet kunnen,
want de natuur is van iedereen. Fik
kie stoken, afval storten, hout jatten?
Ga vrij uw gang, want de natuur is
van iedereen.
Eigenaren en beheerders van natuur
gebieden krijgen zo heel wat over
zich heen. Anderzijds beseffen ze
wel degelijk dat natuurgebieden niet
bedoeld zijn om een privéhobby uit
te oefenen. Waar het even kan, wor
den gebieden opengesteld. En als het
de natuur niet schaadt zijn ook rui
ters, mountainbikers of geocatchers
welkom. Maar wel nadrukkelijk on
der de voorwaarde dat in natuurge
bieden de natuur het primaat heeft.
Waar de natuurwaarden te kwets
baar zijn om bezoekers toe te laten,
staat gewoon prikkeldraad en een
bordje met verboden toegang. En net
zoals een fietser of wandelaar die de
snelweg opgaat tot de orde geroepen
wordt, gebeurt dat ook met bezoe
kers die verboden in natuurgebieden
negeren. Natuurlijk zal een natuur
beheerder zijn gebied als het ook
maar even kan altijd openstellen
voor bezoekers. Is het niet omdat we
iedereen het genot van een verblijf in
de ongerepte natuur graag gunnen,
dan zou het nog een zaak zijn van
welbegrepen eigenbelang. Hoe zou
den mensen van natuur gaan houden
als ze er niet eens mogen komen? En
daarom: in onze natuurgebieden
bent u van harte welkom. En als dat
eens ergens niet kan of als er beper
kingen gelden zijn we altijd bereid
tot publieke verantwoording. Want
ook wij als natuurbeheerders vinden:
natuur is van iedereen!
Ook van onze kinderen en kleinkin
deren.
H
