U EN UW VEESTAPEL
mm
cX KascOWV
^Vf<usoep
14 BUITEN
DE VISMIJN
Ü.T Ciqery
In de haven van Colijnsplaat klapperen de lijnen te
gen de masten. Een snijdende noordoosten wind
blaast over het water van de Oosterschelde. Op de
kade duiken hondjesbazen diep weg in hun kragen,
niet van zins stil te staan voor een babbeltje. We be
grijpen het. Thuis is het warm. Daar wacht de dam
pende koffie. Wij gaan het dorp verkennen en trot
seren de kou. Maar om op te warmen glippen we af
en toe ergens naar binnen.
\li#oép
Je zou er echte lentekriebels van krijgen. Op de foto's van afgelopen
week heerst Koning Winter nog. De afgelopen dagen hebben we opeens
strakblauwe luchten en temperaturen die echt naar voorjaar neigen. Je
ziet het aan het gras en de uit de grond schietende bollen, je voelt het
aan de knoppen die uit bomen en struiken knallen.
Voorjaar! Lente! Zon! Terras! Strand! Tuin!
U begrijpt het al. Voor volgende week woensdag 12 maart hopen we op
foto's van U en Uw LENTEGEVOEL. We rekenen erop dat u ons ertoe
kunt brengen om onze muts en handschoenen op te bergen.
Lekker loom liggen lezen in een beschut zonnehoekje van het terras,
ziet u het voor u? Met een drankje, en wat te knabbelen...
Zet uw foto('s) (1 MB, 200 dpi) met een korte toelichting in het album
'Buiten: U en uw...' op www.pzc.nl/foto. Daar kunt u alle ingestuurde
foto's bekijken. Een selectie wordt in de krant gepubliceerd.
VOLGENDE WEEK: U EN UW LENTEGEVOEL
Zet uw foto('s) voor maandag in het album BUITEN: U EN UW...
op www.pzc.nl/foto
Schapen in de file.
Miranda Flipse, Middelburg
Soms strandt er
in Colijnsplaat
zomaar een bus
met Japanners
door Elian van t Westeinde
K€Ul<^y
Afstand: 2,5 km
1. Eetcafé De Vismijn
2. Viskotter Pieternella
aan de kade
3. Praethuusje
4. Nehalennia tempel
bij de jachthaven
5. Pare Ganuenta
6. Kringloopwinkel
7. De Volharding
De Kleine Deugniet
Daarom stappen we na
aankomst maar meteen
bij Eetcafé De Vismijn
over de drempel. Dit is
het etablissement dat
zijn naam èn de verse
vis op de menukaart
dankt aan de wekelijkse visveiling in
hetzelfde gebouw. Elke donderdagmor
gen brengen de schippers hun verse
vangst naar deze plek om het te laten
mijnen.
Mijnen is het akkoord gaan van een han
delaar met een op de veilingklok bereik
te prijs. Toen op de veiling nog geen
klok werd gebruikt, noemde de veiling
meester telkens lagere prijzen. De han
delaar riep "mijn" als hij de partij vis te
gen de op dat moment genoemde prijs
wilde kopen.
Omdat we onze zinnen hebben gezet
op het zien binnenlopen in de haven
van een vissersschip, rest ons na de kof
fie niets dan een beetje rondhangen op
de oude houten steigers.
Onze ogen volgen de peilers van de Zee-
landbrug en blijven hangen op Zierik-
zee. We turen naar een stelletje vogels
dat ruziet om een aangevreten mossel.
Om de tijd vol te maken wandelen we
naar het standbeeld van Johannis de Rij
ke (1842-1913) op het havenhoofd. Johan
nis is geboren in Colijnsplaat als zoon
van een dijkwerker. Al in zijn jeugdja
ren raakt hij geboeid door het water, dij
ken en polders. Geld voor een formele
opleiding was er niet, maar een water
staatsingenieur nam hem onder zijn
hoede. Eenmaal afgestudeerd maakte
hij als jonge waterbouwkundige car
rière als opzichter bij werken in Zee
land en bij de Oranjesluizen bij Schel -
lingwoude, de grens tussen het Amster
damse IJ en het IJsselmeer. Daarna ver
trok hij naar Japan. Daar zou hij dertig
jaar werken aan de havens van Tokio,
Kobe, Yokahama en Osaka dat de goed
bereikbare zeehaven aan hem te danken
heeft. Uiteindelijk levert de aanleg van
een tunnelkanaal van het Biwameer
naar Kyoto hem definitieve roem. In
1903 komt Johannis geridderd terug
naar Nederland en vestigt zich in Am
sterdam.
De Japanners in Nagoya eren hem in
1987 met een vier meter hoog bronzen
beeld. Sinds 1998 staat een kopie van dit
beeld bij de haven. Daarom strandt in
Colijnsplaat soms zomaar een bus vol Ja
panners voor een fotomoment.
Als de KG 9 Pieternella de thuishaven
nadert, snellen we naar de losplaats.
Schipper Kobus Mol hijst met een fer
me zwaai tientallen bakken tjokvol
diepgevroren garnalen op de kade. Een
ander zorgt ervoor dat de bakken goed
op elkaar staan voordat de heftruck ze
naar de veiling rijdt. Kobus is al zo'n 25
jaar visser. „In de winter vangen we
niet veel", roept hij ons toe vanaf het
dek. „Vandaag hebben we alleen wat
garnalen.
Op de veiling is nu niks te beleven. Van
af maart, als ook het kreeftenseizoen be
gint, wordt het wat levendiger in de ha-
