Veertien doeken Raveel
op veiling in Lokeren
Wethouder Van Hulle wijt kritiek
aan komende raadsverkiezingen
I
I
I
I
I
'Alles moet kloppen, ik
heb anders geen rust'
s SMELTKROES DOW
24 ZEEUWS-VLAANDEREN
DWANGARBEIDER
Heel negatief is Alfred Boutens niet
over zijn tijd in Duitsland. Laatst was
hij er terug, met zoon én kleinzoon.
EP
tè
Het Dow-servicecentrum Business Process Services Center (BPSC) in Terneuzen is
de wereld in het klein. Inmiddels werken er ruim 400 mensen met 48 verschillende
nationaliteiten. Een aantal van hen geeft het bedrijf in deze rubriek een gezicht. Van
daag: Ingrid Lekaj die haar hart heeft verpand aan het land van haar man, Albanië.
door Harmen van der Werf
Ruim op tijd is Ingrid
Lekaj (43) aanwezig
voor de afspraak, in
de kantine van het
hoofdkantoor van
Dow in Terneuzen. „Weet je wat
ik zo heerlijk vind aan Albanië?",
begint ze spontaan. „Dat je zo
maar bij mensen binnen kunt
stappen. Niemand let op de tijd,
maar in Nederland moet je dat na
tuurlijk wel doen, zeker op het
werk."
Ingrid is Rotterdamse van geboor
te. „Op m'n elfde ben ik al naar
Terneuzen gekomen", voegt ze er
direct aan toe. „Ik mag mezelf dus
wel een Zeeuws meisje noemen."
En half Albanese, zo niet meer.
Ze is getrouwd met Ardian Lekaj,
die als politiek vluchteling zijn
tot 1991 gesloten super-communis
tische land had verlaten. Hij ver-
wierflater binnen en buiten Ter
neuzen bekendheid als voetbal
trainer. „Maar hij heeft het daar
voor inmiddels te druk met zijn
eigen bedrijf', vertelt Ingrid. „Hij
werkt vaak in Albanië."
Dow en Albanië, het zijn naast
haar man en drie zoons 'de grote
liefdes' van Ingrid. „Ik werk al
sinds m'n achttiende bij Dow,
eerst als brandwacht. Ik haalde als
eerste vrouw bij een bedrijfs
brandweer het brandwachtdiplo
ma. Dow is, vind ik, de beste
werkgever die je kunt wensen. De
begeleiding is goed, zeker bij het
team waarin ik nu zit. De deur
van de teamleader staat altijd
open. Super."
Sinds tweeënhalf jaar werkt In
grid bij het Dow-servicecentrum
BPSC, als cliënt service represen
tative. Orders plaatsen, zorgen dat
de gevraagde spullen op tijd wor
den geleverd, door heel Europa,
vooral veel in Italië en Spanje, én
voor de 'eigen' Terneuzense site.
„Ik heb vier jaar in de kleppen-
LOKEREN - Galerij De Vuyst in Lo
keren, zo'n vijftien kilometer over
de grens, maakt haar naam op
nieuw waar. Zaterdag wordt er de
eerste kunstveiling van 2013 ge
houden met veertien doeken van
de Vlaamse topschilder Roger Ra-
veel. Raveel stierf eind januari op
91-jarige leeftijd in zijn woon
plaats Machelen, net onder Gent,
waar een museum aan zijn werk
is gewijd.
Van Raveel wordt onder meer het
werk Boompje ter veiling aangebo
den. De waarde wordt geschat op
45.000 tot 55.000 euro. Dat lijkt
veel, maar galerij De Vuyst heeft
nog 'zwaardere' werken in de aan
Verloren tijd
in Duitsland
Ingrid Lekaj. foto Mark Neelemans
shop van Dow gewerkt, in de ad
ministratie. Ik weet hoe belang
rijk het is dat alles just in time gele
verd moet zijn. Anders kan het
veel geld kosten."
Ingrid legt eer in haar werk. Ze
gaat door tot het gaatje, als het
moet. „Een vrachtwagenchauf
feur belde een keer dat hij niet
wist waar hij precies moest zijn.
Nou, dan rij ik terug naar Dow
om hem de weg te wijzen. Alles
moet kloppen, anders heb ik geen
rust."
Hoe anders is het als Ingrid op va
kantie is in Albanië. Ze vertelt
met passie over het Balkanland.
„Veel mensen in Nederland heb
ben zo'n verkeerd beeld van Alba
nië. Het land, zeker de hoofdstad
Tirana, ontwikkelt zich razend
snel. Ik vind het er heerlijk. De
temperatuur, het uitgaansleven,
de gemoedelijkheid. Ik spreek de
taal. Als ik ouder ben, wil ik er
graag gaan wonen."
In de meivakantie is Ingrid weer
in Albanië te vinden. „Albanië is
echt een vakantieland in op
komst. Vriendinnen hebben het
ook ontdekt." Wat wil je ook, In-
grids enthousiasme voor haar
tweede vaderland maakt iedereen
nieuwsgierig.
door Harmen van der Werf
AXEL - De keuze was aan klein
zoon en kampioen karten Ruben
(20). Na het behalen van goede
studieresultaten mocht hij kiezen
uit een reisje naar Londen, Parijs
of Berlijn.
Het werd Berlijn. Vooral ook voor
zijn opa, Alfred Boutens (88). Hij
beleefde zijn vliegdoop en be
zocht het dorp waar hij in 1943
verzeild raakte als Nederlands
dwangarbeider.
Het was zeker niet de eerste keer
dat Alfred het dorp bezocht,
Friedrichswalde onder de rook
van Berlijn. „Vanaf 1976 tot 2007
ben ik er in totaal 25 keer geweest.
In het begin ging dat heel moei
lijk. Friedrichswalde lag tenslotte
in de communistische DDR. Ik
heb na de oorlog steeds contact
gehouden. Per brief. Ik hou van
corresponderen, in het Neder
lands, Duits en Frans. Ik doe het
nog altijd. Je blijft er scherp bij."
Het recente bezoek was een bele
venis. De één na laatste keer, in
2007, was Alfred al benoemd tot
ereburger. „En afgelopen maand
werd zijn komst zelfs in de krant
aangekondigd", vertelt zoon Guy
(53) die mee op reis was, „en mijn
vader kreeg ook nog bij verras
sing een receptie in het dorpshuis
aangeboden."
Alfred zegt het bijna met een tik
keltje schroom. „Ik heb het niet
slecht gehad in Duitsland, maar
ik had dan ook geluk. Friedrischs-
walde is een klein dorp. Ik werkte
er met zo'n dertig Franse krijgsge
vangenen in een houtzagerij,
klompenmakerij. Ik heb er mijn
talen geleerd, Frans en Duits. En
van luchtbombardementen, zoals
op Berlijn en andere steden, had
den we geen last."
Het laatste liet Alfred ook weten
aan zijn ouders in Aardenburg,
per brief. Want naar huis mocht
hij niet. Twee jaar, van begin fe
bruari 1943 tot eind april 1945,
was hij weg. „Ik moest weg, laat
dat duidelijk zijn. Mijn eerste op
roep had ik dan wel genegeerd,
maar bij de tweede werd mijn va
der opgepakt. Ik kon het natuur
lijk niet maken dat hij naar Duits
land moest, een man die een ge
zin met vijf kinderen te onder
houden had."
Alfred was achttien jaar. Hij ver
bleef in Friedrichswalde in huis
bij Fritz en Anna Havenstein. Hij
noemt hen liefkozend 'zijn pleeg
ouders'. „Ze leven al lang niet
meer, maar ik ben nog altijd wel
kom bij familieleden. Iedereen
kent elkaar ook in het dorp, is bij
na familie."
Tegenover Duitsers koestert Al
fred geen vijandige gevoelens. „Ik
had in feite alle vrijheid, toen ik
in Duitsland werkte. Zo ben ik
verschillende keren naar Berlijn
gereisd, waar ik twee jongens uit
Axel en één uit Aardenburg ken
de die daar tewerk waren ge
steld."
Alfred heeft zich altijd verre ge
houden van politiek. „Dat interes
seert me niet. En dat gold ook
voor veel gewone mensen in
Duitsland." Hoewel hij het naar
omstandigheden goed heeft ge
had, spreekt hij toch van een ver
loren tijd. Hij werkte zich na de
oorlog op in het bankwezen, tot
directeur van de Nederlandse Mid-
denstandsbank in Sas van Gent.
„Door de oorlog heb ik wel tot
mijn 38-ste moeten studeren."
Van de jongste reis naar Frie
drichswalde heeft Alfreds zoon
Guy een fotoboek gemaakt. Al
fred geniet zo te zien met volle
teugen. „Het was prachtig al die
mensen terug te zien."
Alfred Boutens thuis in Axel met in Duitsland gemaakte miniatuur klom
pen. foto Camile Schelstraete
bieding. Zo staat Naakt in het ate
lier van de Belgische kunstenaar
Paul Delvaux (1897-1994) voor mi
nimaal 170.000 euro in de catago-
lus. En van de Antwerpse kunste
naar Jan Fabre (1958) is het werk
Prometheus Landschaft, der blaue
Raum op 150.000 tot 180.000 euro
geschat.
Alle objecten die komende zater
dag worden geveild, zijn vandaag,
woensdag, van 10.00 tot 12.00 uur
en van 14.00 tot 20.00 uur nog te
zien bij De Vuyst. De galerij, ge
vestigd aan de Kerkstraat 22-54 in
Lokeren, houdt al sinds 1970 vei
lingen van nationale en internatio
nale kunst.
door Raymond de Frel
en Wout Bareman
TERNEUZEN - Wethouder Frank van
Hulle (ruimte, TOP/GB) van Terneu
zen reageert voorlopig niet op kriti
sche uitlatingen over zijn functione
ren. Hij lag vorige week onder vuur
vanwege zijn stilzwijgen over de
ontwikkelingen in Nieuwstraat-
zuid en Kennedylaan-west. Colle
ga-wethouder Co van Schaik (finan
ciën, PvdA) betrachtte wél open
heid.
Van Hulle overwoog aanvankelijk
te reageren op een analyse over
hem in de zaterdagkrant ('Van
Hulle hult zich in nevelen'), maar
ziet daar nu even vanaf. 'Als je ge
knipt en geschoren wordt, niet be
wegend Dat schreef hij zondag in
een mail aan de leden van zijn
raadsfractie, het bestuur en vaste
bezoekers van de fractievergade
ringen. De brief is in handen van
deze krant. Van Hulle: „Ik denk
dat we wel wat te bespreken heb
ben in de eerstvolgende fractiever
gadering." Hij trekt de conclusie
dat de voorbereidingen van de
raadsverkiezingen van volgend
voorjaar kennelijk al zijn gestart.
„En dat het succes van de vorige
campagne mensen zal aanzetten
om onze club (of mij) aan te pak
ken." Daarmee doelt hij in de eer
ste plaats op Van Schaik, die on
der het motto 'eerlijk duurt het
langst' tijdens een persconferen
tie wél mededelingen deed over
de voortgang van de invulling
van Kennedylaan-west (positief)
en over het afblazen van de aan
pak van Nieuwstraat-zuid (nega
tief).
Waarnemend fractievoorzitter Jos
Verdurmen van TOP/GB: „Ach,
we weten toch dat Van Schaik
vaak z'n eigen spel speelt. We
moeten dit niet opblazen. Volgen
de week maandag zullen we het
er in de fractie nog over hebben, £p
maar echt niet meer dan dat."
