66 Ik maak één
28 ZEELAND
DAGBOEK VAN KEES-JAN VAN DER KLOOSTER, ZITSKIER
Het WK in La
Molina (Spanje) is
één van de
belangrijkste
wedstrijden van
dit jaar voor
zitskiër Kees-Jan
van der Klooster.
De 35-jarige
Vlissinger hield
afgelopen week
een dagboek bij.
Zondag
Maandag
De focus staat op 120
procent '10 seconds to
start.. 5 seconds...'
Vrijdag 15 februari
Zaterdag
inschattingsfout en met
ruim 120 kilometer per uur
schiet ik door naar de
tweede poort op de
'steilhang*.
Molina ligt in de Pyreneeën, vlak naast Andor
ra, en na een rit van ruim 12 uur komen we
om 21 uur aan bij het hotel.
Vandaag begint de dag rustig. We kunnen tot
half negen uitslapen. Na het ontbijt trekken
we de skikleren aan en gaan we de berg op.
Veel zullen we niet skiën vandaag. De eerste
dag blijft het bij een paar vrije runs op de pis
te waar de wedstrijden gehouden worden.
In totaal zijn er vijf disciplines in het alpine
skiën. Je hebt twee technische onderdelen: sla
lom en reuzenslalom, beide bestaande uit
twee runs. Dan zijn er de speedevents su-
per-G en downhill (afdaling) en die hebben
één run. Tot slot is er nog de supercombi; dit
is een combinatie van één van de speedonder-
delen (in ons geval meestal een super-G) en
een slalomrun.
Voor alle onderdelen, behalve de downhill,
geldt dat we de run eenmaal mogen bezichti
gen. Dit houdt in dat we er langzaam door
heen mogen roetsjen en het parkoers dan in
ons hoofd moeten opslaan. Hiervoor hebben
we zo'n 45 minuten tot een uur en dan is het
gelijk voor het 'echie'.
De downhill is van een ander kaliber. De snel
heden zijn dusdanig hoog dat er voorafgaand
aan de race minimaal meestal twee officiële
trainingen voorafgaan. Deze trainingsruns
zijn een generale repetitie van de wedstrij
den.
Morgen is onze eerste downhilltraining en
die is altijd spannend. Op tijd naar bed dus
vanavond.
Om 6.30 uur gaat de wekker, het ontbijt staat
om 7 uur gepland en rond 7.30 uur vertrekken
we naar de piste. De inspectie van het down-
hillparkoers staat gepland om 8.30 uur. Com
motie alom wanneer we om 8.15 uur te horen
„oonptaats-.rienn*
rtiike staat Ongehuwd
burgernjKe
verbeteren rden
hobby's-Skiën en wak
Kees-Jan van der Klooster
De ochtend begint op tijd. Vandaag moet ik
mijn tas pakken voor dé wedstrijden van het
seizoen. Maar niet voordat ik nog een paar
wasjes gedraaid heb in onze nieuwe wasma
chine. De oude had het begeven nadat ik er
na de Europa Cup in Tignes te veel in had ge
daan.
Na het opstarten van de was en een ontbijtje
is het tijd om nog een uur aan mijn fitnessap
paraat te trekken. Naast de standaard trainin
gen lag de focus de afgelopen week op her
stel. Tijdens de Europa Cup in Tignes, een
week voor het WK, had ik een blessure opge
lopen aan mijn schouder. Een aantal banden
was opgerekt en het kapsel in mijn schouder
had een flinke klap gekregen. Het was dan
ook de hoogste prioriteit dat mijn schouder
herstelde voor mijn vertrek naar Spanje. Ge
lukkig voelt-ie weer bijna honderd procent.
Met dank aan de drie bezoeken aan mijn fy
siotherapeuten Tom en Erwin zit de bewege
lijkheid er weer goed in en zijn de klachten
zo goed als verdwenen.
Na deze ochtendsessie zit ik om 10 uur in de
auto op weg naar de Russische ambassade in
Den Haag, want als het goed is ligt daar mijn
visum voor Sotsji op me te wachten. Geluk
kig is het lekker rustig en sta ik binnen tien
minuten weer buiten. De formaliteiten voor
mijn eerste bezoek aan de aanstaande locatie
voor de winterspelen zijn hiermee afgerond.
Op de terugweg maak ik nog even een tussen
stop om wat sociale contacten te onderhou
den. Gedurende het winterseizoen zijn deze
momenten schaars en nu ik toch in Den
Haag ben, bezoek ik een goede vriend. Even
bijkletsen en zijn nieuwe huis bekijken.
Een goed uurtje later zit ik alweer in de auto
naar huis. Aan het eind van de middag staan
al mijn spullen klaar voor vertrek en kan ik
nog een lekker avondje relaxen.
's Ochtends om 7.08 uur rinkelt mijn tele
foon. Ik schrik wakker, hoe laat is het? Ik
neem op en de teamfysio aan de andere kant
van de lijn wenst me een goedemorgen en
deelt mee dat ze voor de deur staat. Dit is me
in geen tijden overkomen. Ik heb me versla
pen. Mijn wekker stond weliswaar op 6 uur,
maar de optie om deze op zaterdagochtenden
af te laten gaan was uitgevinkt. Prachtig die
smartphones...
Een paar minuten later sta ik in de keuken,
zet ik de koffiemachine aan, haal ik een paar
boterhammen uit de vriezer en verwelkom ik
mijn teamgenoten die me komen oppikken.
Niet meer dan een half uur later krijg ik een
afscheidszoen van mijn vriendin en klim ik
in de bus naast serviceman Johan. Achterin
zitten mijn teamgenoot Bart Verbruggen en
de teamfysio Brenda.
Gelukkig zit het weer mee, het is droog en
het zonnetje schijnt. Op de westring van Pa
rijs ondervinden we nog wat verkeershinder,
maar daarna wordt het weer lekker rustig. La
