66 Focus is vereist, want als je
met een gangetje van rond
de 90 km/u uit een bocht
komt, moet je wel overtuigd
zijn dat je in de goede
richting zit
ZEELAND 29
Dinsdag
Woensdag
Donderdag
Ik duik naar voren een zet
een paar keer goed af. Nu
glijden!
4 zfi
ZATERDAG 23 FEBRUARI 2013
krijgen dat de inspectie drie uur verschoven is.
Er blijkt een aantal veiligheidnetten niet juist
geplaatst te zijn en ook is het parkoers niet
goed bevonden tijdens de jury-inspectie.
De organisatie zal dus even hard aan de slag
moeten om de gewenste wijzigingen door te
voeren, waarna wederom een inspectie plaats
vindt. Om 11.30 uur is het dan toch zover. Het
hele circus van atleten en coaches vertrekt naar
boven voor de eerste inspectie van het par
cours.
Gedurende één uur hebben we de tijd om
poort per poort te kijken hoe we het parkoers
het beste kunnen aanpakken. Om 13.00 uur be
gint dan de training. Ik heb nummer 61. Met
een startinterval van 1.15 minuten betekent dat
dat ik rond 14.00 uur aan de beurt ben. De span
ning loopt langzaam op, want ondanks dat het
parkoers erg vlak begint, is de 'hang' naar de fi
nish spectaculair steil.
Mijn eerste run verloopt behoorlijk soepel. Ik
maak één inschattingsfout, waardoor ik te di
rect op de 'steilhang' richting de finish af ga en
één poorf mis. Met ruim 120 kilometer per uur
schiet ik door naar de tweede poort op de steil
hang. Een spannend momentje. Gelukkig houd
ik de controle goed en bereik ik de finish zon
der verdere problemen. Voor morgen weet ik
waar ik aan moet werken.
De tweede downhilltraining. De dag begint
een half uurtje later dan de eerste dag en we
vertrekken om 8 uur naar de piste. De verken
ning staat vandaag gepland om 9 uur. Weder
om krijgen we één uur om door het parkoers te
roetsjen. De avond van de eerste training heb
ben we met de coach de videobeelden van de
eerste training doorgelopen en gekeken waar
de verbeterpunten liggen. Het punt waarop het
een dag eerder bijna misging, is een extra aan
dachtspunt. Dit was een zogenaamde blinde
poort, waarbij je bij het uitgaan van de vorige
poort al in de goede richting moet zitten zon
der dat je de volgende poort ziet. Focus is dan
vereist, want als je met een gangetje van rond
de 90 km/u uit een bocht komt, moet je wel
overtuigd zijn dat je in de goede richting zit.
Als je eerst wat moet remmen om goed in de
richting te kunnen komen, ben je de overwin
ning bij voorbaat al kwijt. Mijn motto is dan
ook 'wie remt, verliest'.
Vandaag mag ik rond de klok van 12 uur star
ten. Mijn run verloopt deze keer zonder fouten
en ik heb het gevoel dat het parkoers er voor
morgen bij mij goed in zit. Op naar de dag van
de waarheid.
Het is D-day. Vandaag staat de koningsdiscipli
ne op het programma en wordt de strijd om de
wereldtitel gestreden. Mijn hart klopt weer
snel vandaag, niet alleen voor de spanning van
de downhill, maar ook omdat ik me op deze ra
ce kan kwalificeren voor de Paralympische Spe
len in Sotsji. Daarnaast ben ik één van de kans
hebbers voor de wereldtitel. De laatste races za
ten de favorieten dicht bij elkaar. Tijdens de Eu
ropa Cup in Tarvisio, waar ik eerste werd, zat
de top tien binnen anderhalve seconde. Al de
atleten die daar aanwezig waren, staan ook van
daag aan start.
Rond half 1 ben ik aan start. De spanning loopt
op en voor de start probeer ik me zoveel moge
lijk te ontspannen. Het parkoers gaat weer tallo
ze keren door mijn hoofd. Dan is het mijn
beurt. De ski die ik onder heb, is behandeld
met speciale starterwax die me snel over het
eerst vlakke gedeelte moet krijgen. De wed-
strijd zal vandaag met name op dat deel beslist
worden.
De focus staat op 120 procent. '10 seconds to
start... 5 seconds...' en vanaf dat moment mag ik
gaan. Ik duik naar voren een zet een paar keer
goed af. Nu glijden! Na zo'n 60 seconden glij
den kom ik op het meer technische deel van
het parkoers en na een lange linkse bocht duik
ik rechts het eerste steile deel in. Ik versnel en
met een lange linkse bocht duik ik het steile
stuk van de finishhang op. Met 117 km per uur
vlieg ik tussen de poorten door richting de fi
nish.
Bij aankomst gaat mijn blik naar het scorebord.
Ik kom als derde binnen. Maar de race is nog
niet voorbij. Nog drie atleten duiken onder
mijn tijd. Frans Hanfstingel uit Duitsland wint
en ik moet tevreden zijn met een zesde plek.
Harder skiën was voor mij niet mogelijk. Hoe
wel er geen medaille behaald is, ben ik erg te
vreden. De kwalificatie-eis voor Sotsji is ge
haald en het ticket voor de Spelen is binnen.
Vandaag staat de super-G op het programma,
een onderdeel waar ik zeker goed op kan preste
ren. Het programma begint weer om 9 uur met
verkenning van de piste. Goed in je opnemen
hoe de poorten staan en hoe het verloop van de
piste is, is dan erg belangrijk. De snelheden van
super-G liggen tussen de 80 en 100 km per uur
en als je dan niet meer weet hoe het parkoers
loopt, kun je aardig verrast worden.
Mijn run verloopt super. Mijn tussentijden zit
ten dicht bij die van de winnaar, maar vier
poorten voor de finish word ik iets uit mijn lijn
gezet, raak ik met mijn hand vol de poort en
word ik uit balans gebracht, met een schuiver
tot gevolg. Dat is een aardige domper, want een
plaats in de top zes had er in kunnen zitten.
Maar ja, dat is het leven van een wedstrijdskiër.
Kees-Jan van der Klooster: „De
snelheden van super-G liggen tus
sen de 80 en 100 km per uur en
als je dan niet meer weet hoe het
parkoers loopt, kun je aardig ver
rast worden."
Kees-Jan van der Klooster
