WÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊmÊËÊÊÊÊÊ^mÊiÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊm
UIT 9
Het Covra-kantoor is gelet op
de ligging in het Sloegebied
niet de meest voor de hand lig
gende expositielocatie. Toch to
nen kunstenaars er regelmatig
hun werk, zoals nu Paulette
Taecke, Jacques Neve en Atie
de Visser.
DONDERDAG 21 FEBRUARI 2013
Genuanceerde portretten en
naakten van Janita de Jong
Janita de Jong wil door haar gelaagde,
transparante schildertrant de rijkdom
aan nuances oproepen die zij haar
modellen toedicht.
Dat leidt tot ingetogen stemmings
beelden die op hun best zijn als De
Jong de balans vindt tussen het toela
ten van het toeval en het aanduiden
van de vorm.
T/m 28/2. Woonzorgcentrum Ter Ree-
de, Vredehoflaan 370, Vlissingen. Da
gelijks 9-21 uur.
Willem Buijs verbindt vormen
van cultuur
Willem Buijs (1937-2007) verzamel
de tientallen foto's van tartans, de ge
ruite, wollen stof waar Schotse kilts
van worden gemaakt. Elke clan had
een eigen motief. De fraaie presenta
tie zet je aan het denken over identi
teit en oorspronkelijkheid, over volks
cultuur en (geometrische) moderne
kunst.
T/m 3/3. Revolution 100.000etc Gal
lery, Lange Noordstr41, Middelburg.
Ma-vr. 8.30-17.30 uur, za 10-17 uur.
Voor Karina Beumer vallen
tekenen en leven samen
Karina Beumer tekent en schildert da
gelijkse dingen: vrienden met hon
den, vriendinnen die lachen en ver
dwaalde sokken kunnen aanleiding
zijn voor groot of klein werk dat tref
zeker en toch zoekend tot stand
komt. Haar zelfportret toont een ra
ke balans van concentratie en sou
plesse.
T/m 15/3. Kunstuitleen, Bellamystraat
26a, Terneuzen. Di t/m vr 13-17 uur.
Za 10-14 uur.
Judith Pfaeltzer hakt
herinneringen in steen
Judith Pfaeltzer is bekend van haar
portret van koningin Beatrix, maar
maakt vooral landschappelijk geïnspi
reerde sculpturen. Ondanks hun rela
tief kleine formaat stralen ze een
krachtige monumentaliteit uit. Soms
doen ze denken aan tekens van ver
dwenen beschavingen.
Ook met Eja Siepman van den Berg
en Nic Jonk.
T/m 1/6. Atelier Martien, Karregat 9,
Domburg. Dagelijks 13-17 uur.
Neo Rauchs surreële kijk op de
DDR
Neo Rauch (Leipzig, 1960) staat be
kend om zijn raadselachtige, ogen
schijnlijk verhalende schilderijen.
Mensen zijn met iets onbestemds in
de weer, ze lijken niet helemaal te
passen in de omgeving. Hij schildert
met een mix van realisme, surrealis
tisch aandoende abstractie en invloe
den uit popart en strips.
T/m 19/5. Paleis voor Schone Kun
sten, Ravensteinstraat, Brussel. Di t/m
zo 10-18 uur. Do tot 21 uur.
Jacques Neve: Mijn oude school (detail). Atie de Visser: Levensboom.
Zoektocht naar je thuis voelen
Nico Out gaat elke week op
zoek naar het beste wat
Zeeland op het gebied van
beeldende kunst
te bieden heeft.
Nico Out
Een tochtje langs de industriële
locaties heeft een aparte char
me als je openstaat voor een an
dere, industriële, kijk op Zee
land. En het Covra-kantoor is
een prima plek om kunst te pre
senteren. Om een ruime hal lig
gen twee verdiepingen van royale vides
met ruim bemeten wanden en desgewenst
ook plek voor ruimtelijk werk. Een enigs
zins museale, cleane omgeving.
De drie huidige exposanten tonen er sa
men zo'n veertig schilderijen en reliëfs. Ze
kennen elkaar goed. Paulette Taecke en Jac
ques Neve zijn partners en Atie de Visser
kreeg les van Neve, die haar nog steeds van
advies dient. Ik zie ondanks de verschillen
qua thema's en materiaal een inhoudelijke
verwantschap tussen hen. Het gaat in es
sentie bij alle drie om de zoektocht naar je
thuis voelen in je leven. Waarbij de fysieke
plek soms de basis biedt voor de mentale
rust maar soms ook als spiegel of toets
steen werkt.
Dat komt mooi tot uiting in de reliëfs en
objecten van Jacques Neve, die vaak letter
lijk 'huizen' verbeeldt. Het is alsof de tijd
er stil staat en de bewoners zijn verdwe
nen. Eigenlijk zijn de huizen eerder herin
neringen dan plekken waar je aan kunt
kloppen voor een portie geborgenheid.
Zijn werk doet me denken aan een verbeel
ding van wat hij op zijn reis door het leven
tegenkwam. Zo ook Mijn oude school, een
kastje met op de achterzijde een in lichte
tinten geschilderd gebouwtje met ervoor
een kale tak die een boom voorstelt. Wie
heeft er geen herinneringen aan die plek
en die tijd?
Hoe verhoudt zich dat dan tot die zoek
tocht naar je thuis voelen? Mij vertelt Neve
dat je thuis voelen uiteindelijk iets immate
rieels is, een gevoel in jezelf. De plekken
die je aandoet zijn verbonden met momen
ten en ervaringen die zich als herinnerin
gen nestelen in je hart. Je thuis voelen is
dan ook de idee dat de reis langs die plek
ken bij je past.
Paulette Taecke schildert plekken. Soms lij
ken ze op de reliëfs van Neve, maar dan op
gebouwd uit dunne laagjes olieverf, in een
grijsachtig ingetogen palet. Het gedempte
licht onthult op veel doeken een gestalte,
soms ook twee, in zichzelf gekeerd, net zo
ingetogen als het licht. Omdat Taecke de
contouren ook zacht houdt, suggereert zij
vluchtigheid in de zin van dat het 'wie,
wat, waar en hoe' er maar even is en elk
moment van je netvlies kan verdwijnen.
Zij zet vaak twee voorstellingen naast el
kaar en gebruikt onverwachte afsnijdin
gen. Ik zie bijvoorbeeld een kind dat in een
zwembroekje aan de rand van de zee staat.
Het hoofd is goeddeels buiten beeld gela
ten. Ernaast een doek met dicht op elkaar
gepakte paalhoofden. Een herinnering aan
jeugd, aan in je eigen wereld zijn, je thuis
voelen, kwetsbaar zonder het zelf te weten.
En de mooie, heldere, subtiel geschilderde
landschappen van Atie de Visser dan? Een
eiland dat weerspiegelt in het gladde wa
ter, een rotsformatie onder een lucht van
intens blauw, een veld met papavers? Net
zoals de 'Levensboom' zijn het plekken
waar je iets van jezelf aantreft. Je kunt er
niet wonen, maar ervaart ruimte, onverzet
telijkheid, vreugde en kracht. Het land
schap als spiegel van jezelf, als beeld waar
in je herkent wie je bent en wat je zoekt op
je reis. Zodat je je thuis kunt voelen in je
zelf. Voor mij was de tocht naar Nieuw-
dorp de moeite waard.
T/m 27/3. Covra, Spanjeweg 1,
Nieuwdorp. Werkdagen 8.30-17.00 uur.
