Woningbeurs
Woonland in Goes
Huurkorting ouderen
helpt gezinnen aan huis
wM
O
O
ril
ril
2 WONEN
ac
Het zal geen Zeeuw zijn ontgaan. Vorige week vrijdag, 1 fe
bruari, was net even anders dan andere dagen. Net iets grij
zer. Stormachtig was het ook, dat ervoor zorgde dat de ge
dachten van veel mensen zestig jaar terug gingen in de
tijd. De familie Kesteloo woont in het voormalig Groene
Kruisgebouw, een huis dat hen elke dag opnieuw doet na
denken over de Ramp.
De woningbeurs
Woonland
wordt dit jaar op
19 en 20 april in
de Grote Kerk in
Goes gehouden.
Op de beurs wor
den bezoekers in korte tijd op
de hoogte gebracht van het tota
le woningaanbod in Zeeland.
Ook zullen er op de beurs van
dit jaar sprekers te gast zijn. Zij
zullen bezoekers alles vertellen
over het verkoopbaar maken
van een woning.
Ook wordt er aandacht besteed
aan zowel koop- als huurwonin
gen, nieuwbouwprojecten en be
staande panden.
De woningbeurs is voor vele
starters en doorstromers die op
zoek zijn naar een huis een han
dige bron van informatie op het
gebied van huren en kopen van
een woning. Er zijn dit jaar der
tien deelnemende bedrijven aan
wezig op de beurs. De toegang
is gratis. De beurs wordt georga
niseerd door communicatiebu
reau BOOM in Goes en woonad-
viesbureau Tweenultwee in Ber
gen op Zoom.
Hoe maak je een woning ver
koopbaar?
Ouderen zijn be
reid naar een
kleinere wo
ning te verhui
zen als het ver
schil in huur
prijs niet te
groot is en als de corporatie ze be
geleidt bij de verhuizing. Zo ko
men er grotere eengezinswonin
gen voor jonge gezinnen vrij. Dat
blijkt uit een experiment onder
acht wooncorporaties, begeleid
door Platförm3i. Tijdens het expe
riment vonden ruim 120 verhui
zingen plaats. De belangrijkste
uitkomst is dat een combinatie
van huurkorting, voorrang op de
wachtlijst en bemiddeling succes
vol is om verhuizingen onder
ouderen te stimuleren. Met de
huidige woningmarkt wachten
jonge gezinnen vaak lang op een
gezinswoningen. Eén van de oor
zaken daarvan is dat ouderen
niet doorstromen naar een kleine
re huurwoning. Hun woningen
zijn goedkoop en vertrouwd, en
de ouderen zien soms op tegen
het verhuizen. Uit dit experi
ment blijkt dat belemmeringen
weggenomen kunnen worden.
CÉ
1 1 1
1 1 1
LU
CÉ
LU
1
u
Elke dag weer even
stilstaan bij de Ramp
Hoewel in Kerkwerve relatief
weinig slachtoffers vielen in
1953, was een groot aantal ge
bouwen niet bestand tegen de
zoute stortvloed van zeewa
ter. Toen het tijd werd voor de
wederopbouw, schoten veel
Europese landen te hulp. Zo ook Zwitserland.
Het Zwitserse Rode Kruis schonk Schou-
wen-Duiveland een aantal buurthuizen, waar
onder het Groene Kruisgebouw aan de Vloed
straat.
Als je binnenstapt zie je meteen dat je op een
speciale plek bent beland. Het eerste waar je
oog op valt is namelijk een grote plaquette,
ter nagedachtenis aan de watersnoodramp.
Die is er altijd blijven hangen. „Eigenlijk is al
leen het halletje nog in de oorspronkelijke
staat gebleven", merkt Nelly op. „Zelfs de ori
ginele deuren zitten er nog in."
Sinds de opening van het gebouw, in 1957, is
er een flink aantal bezoekers naar binnen gelo
pen door die deuren. Het huis van de familie
Kesteloo was namelijk erg veelzijdig. Zo was
de Raiffeisen-Boerenleenbank, nu de Rabo
bank, in het gebouw gevestigd. Ook zat er een
consultatiebureau. En een huisarts.
Nelly houdt de traditie aan de Vloedstraat in
stand. Ook zij zit namelijk in de gezondheids
zorg. Als fysiotherapeute heeft ze, samen met
een collega, haar praktijk aan huis. „Die eigen
praktijk was mijn wens toen ik introk bij Ad,
die dit gebouw huurde sinds hij er in de jaren
tachtig op zichzelf woonde. Ik werkte al een
tijdje in de fysiotherapie, maar nooit op een
vaste plaats. Dit gebouw bood perspectief."
In 1991 kreeg het toen pasgetrouwde stel de
kans om het voormalig buurtcentrum, het
Groene Kruisgebouw, te kopen. Dit gaf het
echtpaar de kans om iets op te bouwen. En
om aan kinderen te beginnen, want dat is im
mers een stuk makkelijker als je thuis werkt.
Ook Ad werkt dicht bij huis, in Kerkwerve.
Hij zit in de landbouwmechanisatie. Nelly:
„Eigenlijk doen we een beetje hetzelfde, al
leen werk ik met mensen en hij met machi
nes."
„We hebben een tijd lang in het verpleegsters
huisje gewoond. Dat is het vertrek waar nu de
woonkamer is." Met enige verbazing kijkt ze
de kamer rond. „Ik kan me nu echt niet meer
voorstellen dat we in zo'n kleine ruimte leef
den. Gelukkig bleven onze kinderen lang
klein", grinnikt de fysiotherapeute.
Inmiddels is er flink verbouwd en uitgebreid.
Het voormalig magazijn is omgetoverd tot
badkamer. In de kamer waar de baby's wer
den verzorgd, ten tijde van het consultatiebu
reau, staat nu het bed van Adriaan. Zus Marit
slaapt in de oude dokterskamer. Nelly: „Elke
kamer is dus opnieuw gebruikt. Dat heeft wel
wat." Daarnaast is er ook flink uitgebreid. Zo
is er een ruime eetkamer aan de woonkamer
gebouwd. Door grote ramen kijk je uit op de
tuin. „Daar zit ik het liefst. Heerlijk in stilte
na een lange werkdag. Ik voel me hier volle
dig ontspannen."
Die ontspanning is af en toe nodig. Vorig jaar
november kregen Nelly en haar collega name
lijk te horen dat ze de praktijk mochten uit
breiden. „Dat was echt een overwinning",
zucht ze. „Het krijgen van een vergunning
was niet bepaald gemakkelijk."
Dat er wekelijks een huisarts gebruik maakt
van de ruimte trok de gemeente uiteindelijk
toch nog over de streep.
In de nieuwe wachtkamer hangt een foto van
een overstroomd Kerkwerve. „Je merkt dat
mensen altijd even stilstaan bij die foto en er
over praten met elkaar. Dat is ook een beetje
de bedoeling."
De dorpsbewoners ontgaat het ook niet dat ze
een gebouw met een bijzonder verhaal in
hun midden hebben. „Er wonen nog veel
moeders in het dorp die vroeger met hun
kind naar dit consultatiebureau gingen. Die
komen af en toe een praatje doen. Of gewoon
even kijken. Dat vind ik heel bijzonder."
door Sharon van Oost
Janny Kesteloo bij de voordeur van haar woning en haar praktijk. Op de
achtergrond de plaquette die herinnert aan de geschiedenis van het pand.
