SPORT 37
44 Ik zocht altijd de balans
tussen 'winnen' en
'mooi winnen.
S-v
RRIERE ELISABETH WILLEBOORDSE IN VOGELVLUCHT
VRIJDAG
8 FEBRUARI 2013
na noöit tevreden'
)ioen te worden." Die gemaakte ont-
pannenheid zorgde er bij Wille-
)oordse voor dat ze te ongeduldig
vas. „Ik deed nu dingen die ik nor-
naai niet zou durven, maar ik
choot erin door." Daardoor verloor
e in de kwartfinale van de Chinese
.ili Xu en leed ze twee uur later in
le finale van de herkansingen een
ïederlaag tegen de Japanse Yoshie
Jeno.
Ik zocht altijd de balans tussen
winnen' en 'mooi winnen'. Als ik
■en toernooi niet won met mooi ju-
lo, was ik niet tevreden. Als ik ver
oor, was ik ook niet tevreden. Ik
vas dus bijna nooit tevreden. Erg
Hechts op twee momenten was ze
oprecht blij: na het winnen van het
■JK in 1999 en na het behalen van
laar eerste Europese titel in 2005.
,,Dat waren twee momenten waar-
>p ik geen verwachtingen had van
nezelf. Ik wist bij die kampioen-
chappen niet precies waar ik stond
n verraste mezelf compleet."
Jeemt Willeboordse dan met een
otgevoel afscheid op 13 april? „Nee,
lat niet. Zeker niet. Wat me het
neest bij zal blijven is dat ik in
mijn judotijd een grote ontwikke
ling heb doorgemaakt. Ik was in het
begin een beetje een weirdo, een
iparte. Zo zagen de mensen me ook.
Li aar daar heb ik me nooit iets van
angetrokken. Ik werd ook nooit bui-
engesloten. Men accepteerde mij zo-
Is ik was."
)e Zeeuwse brak pas door op haar
6e, met die Europese titel in Rotter
dam. Ze was dus een laatbloeier,
laar dat heeft niet als oorzaak dat
e uit Middelburg kwam en een lan-
er traject moest afleggen. „Nee, dat
loort gewoon bij mij. Ik ben met al-
es laat."
Ik ben op mijn zeventiende het
luis uit gegaan. Eerst heb ik in Goir-
je een jaar bij Jan de Rooy, mijn trai
ler van toen, in huis gewoond en
ervolgens ging ik op mezelf wo-
en. Toen ben ik pas gaan puberen,
i'ant dat had ik nog niet gedaan. En
i ls je op jezelf woont en je gaat pu-
eren en je leert het uitgaansleven
I ennen, dan kun je je voorstellen
at dat niet met judo en topsport sa
men gaat. Toen ik bijna twee
jaar later weer serieus ging trainen,
was ik niet scherp. Kort daarna kwa
men de blessures. Het hing allemaal
met elkaar samen: ik had twijfel in
mijn hoofd altijd, luisterde niet naar
mijn lichaam en presteerde daar
door niet optimaal. Daardoor werd
ik een laatbloeier. Maar ik heb echt
geen spijt van de dingen die ik in
die eerste periode heb gedaan.
Die hoorden bij die persoonlijke
ontwikkeling."
PASSIE VOOR GENEESKUNDE^
Als studente geneeskunde is Eli
sabeth Willeboordse momenteel
bezig aan haar keuzeonderzoek, de
wetenschappelijke stage aan het ein
de van de doctoraalfase. Op de afde
ling TGTF (Trainingsgeneeskunde
Trainingsfysiologie) van de Krom
hout Kazerne in Utrecht doet ze sa
men met een sportarts onderzoek
naar problemen in het onderbeen.
Willeboordse begon in 2005 aan de
studie. „Ik heb eerst cios gedaan,
maar ik merkte dat ik dat helemaal
niks vond. Mijn vader zei vroeger al:
volgens mij moet jij geneeskunde
gaan doen, ik denk dat jou dat heel
erg leuk lijkt. Nee, zei ik, dat lijkt
me helemaal niet leuk. Ik zette me
steeds af. Totdat ik dacht: misschien
moet ik het toch gaan doen. Ik ben
daar gekomen en ik vond het me
teen supergaaf. Alles in het mense
lijk lichaam, hoe het allemaal werkt,
hoe het in elkaar zit, wat de verban
den zijn, vind ik dus echt heel leuk.
Maar daar was ik me nooit van be
wust."
Het combineren van een topsport-
carrière en de studie is nooit makke
lijk geweest. Maar na acht jaar gaat
ze toch de doctoraalfase afronden.
Na de zomer begint ze aan haar co-
schappen. „Net voordat ik in 2005
Europees kampioen werd, besloot ik
te gaan studeren. Ik nam me voor
Elisabeth Willeboordse
het ene met
het andere te
combineren zo
lang het lukte. En
als het niet lukte, zou
ik stoppen met judo.
Maar dat hoefde gelukkig
niet. Vooral in de eerste jaren
ging het heel voorspoedig."
Er is nog wel een lange weg te gaan.
Dat komt doordat Willeboordse een
verplichting is aangegaan met de Ko
ninklijke Marine. Van eind 2008 tot
eind 2012 zat ze bij de Defensie Top
sport Selectie en werd ze in haar on
derhoud voorzien. Als tegenpresta
tie gaat ze na haar coschappen, in
2015, beginnen aan een tweejarige
opleiding tot militair arts. En vervol
gens moet ze drie jaar 'nadienen'.
„Dat betekent dus dat ik drie jaar
het veld in ga en werk als militair
arts."
Maar als militair arts ben je nog
steeds niets meer dan basisarts. En
als basisarts, zo doceert ze, weet je
overal net iets te weinig van. „Dus
zou het zonde zijn als ik me daarna
niet nog specialiseer. Maar waarin
weet ik niet. Ik vind het nu zo nog
mooi om overal van af te weten, van
de anatomie tot het immuunsys
teem."
1997: Ze wint haar eerste medail
le tijdens een wereldbekertoer
nooi. Ze wordt derde in Praag.
1999: Willeboordse verrast met
haar eerste Nederlandse titel in de
klasse -63 kilo.
2000: Ze laat zich weer tot natio
naal kampioen kronen.
2001: In Leonding (Oostenrijk) ver
overt ze voor het eerst goud bij
een wereldbekertoernooi.
2002:Vanwege een knieblessure
en een operatie mist Willeboordse
bijna het hele jaar.
2003: Blessures maken judo lange
tijd onmogelijk. Op het NK aan
het einde van het jaar pakt ze wel
haar derde titel.
2004:Voor het eerst is Wille
boordse de eerste keus in de klas
se -63 kilo. Niet Daniëlle Vrieze-
ma, die nog wel een rechtszaak
aanspant tegen de judobond, maar
zij mag naar het EK in Boedapest.
Ze wordt er vijfde.
2005: Op het EK in Rotterdam ver
rast ze met goud. In de finale ver
schalkt ze de Oostenrijkse Claudia
Heill. Willeboordse breekt defini
tief door.
2006: Na een derde plaats op de
Super World Cup in Parijs en het
EK in Helsinki wordt ze voor de
vierde keer Nederlands kampioen.
Ze vertrekt bij coach Jan de Rooy
in Goirle en gaat verder bij Budo
kan Rotterdam. Daar wordt Marjo
lein van Unen haar nieuwe coach.
2007: Willeboordse is bijna niet te
verslaan. Ze wint vier wereldbeker
toernooien op rij en wordt derde
op het WK in Rio de Janeiro.
2008: Nadat het op het EK in Lissa
bon helemaal misgaat, legt ze tij
dens de Olympische Spelen van
2008 beslag op het brons.
2009:0p het WK in Rotterdam,
haar eigen stad, grijpt ze zilver. In
Ahoy is alleen de Japanse Yoshie
Ueno te sterk.
2010: In Wenen wordt ze, na een
matige voorbereiding, voor de
tweede keer Europees kampioen.
Op het individuele WK in Tokio
stelt ze teleur met een zevende
plek. De wereldtitel die ze in Anta
lya grijpt met de Oranje-vrouwen
maakt veel goed.
2011: Het eerste jaar waarin ze
sinds lange tijd geen grote prijs
wint Ze wordt vijfde op het WK
in Parijs en wordt uitgerekend
door Anicka van Emden, haar Ne
derlandse concurrente, uitgescha
keld.
2012: Derde plaats op Grand Slam
Parijs, waarmee ze zeker is deelna
me aan de Olympische Spelen. In
Londen wordt ze zevende. Ze ju-
doot haar laatste partij tegen
angstgegner Ueno en verliest in
de slotseconden.
