ZEELAND 29
Ogen
Blinde kan weer
zien dankzij chips
op het netvlies
met camera's
ervoor.
PROF. DR. DOEKE POST
Nanobots
Robots ter
grootte van een
bloedcel geven
bijvoorbeeld
medicijnen af.
Kunstmatige
intelligentie
Door middel
van chips in de
hersenen.
Sommige ouderen
worden drie, vier keer per
jaar opgenomen.'
VRIJDAG 8 FEBRUARI 2013
gewoon een nieuwe lever
Ook huisarts Jan Bergen uit Oost-
Souburg benadrukt dat bij de inrich
ting van de gezondheidszorg in Zee
land rekening moet worden gehou
den met de Zeeuwse schaal. „Markt
werking in de huisartsenzorg en eer-
stelijnszorg past hier niet. De eilan
denstructuur van Zeeland vraagt
om bijzondere vormen van samen
werking."
Hissen huisartsen en gemeenten bij
voorbeeld. De Gemeenschappelijke
Gezondheidsdienst (GGD), waarin
de dertien Zeeuwse gemeenten sa
menwerken en de huisartsen zou
den elkaar in de zienswijze van Ber
gen kunnen voeden met anonieme
gegevens over uiteenlopende zaken:
„Zoals het aantal ongevallen op een
bepaalde straathoek, of hoeveel
loverboys ergens actief zijn. GGD
en huisartsen kunnen elkaar zo ver
sterken."
Ook huisartsen onderling moeten
meer samenwerken, betoogt Ber
gen, en daarbij verandering niet
schuwen. „De huisarts met een solo
praktijk maakt steeds meer plaats
voor duo- en groepspraktijken. In
Zeeland werkt nog maar een kwart
van de huisartsen alleen. Steeds va
ker ook zit de huisarts onder één
dak met een praktijkondersteuner
die vanuit de geestelijke gezond
heidszorg gesprekken met patiënten
voert, of een fysiotherapeut."
Meegaan met de ontwikkelingen
van de nieuwe tijd is ook belangrijk
om Zeeland aantrekkelijk te houden
voor nieuwe huisartsen. „In eerste
instantie schrikken de afstanden af.
Maar als huisartsen in opleiding
hier hebben kunnen zien hoe er
wordt gewerkt, trek je ze over de
streep. Wij dringen er daarom bij de
huisartenopleiding in Rotterdam al
langer op aan: zorg dat we hier in
Zeeland mensen mogen opleiden."
Om het vak aantrekkelijk te houden
moeten huisartsen bovendien min
der belast worden met 'gedoegeven-
de organisatorische zaken', vindt
Bergen. Daarom pleit hij voor de
vorming van 'pools' van doktersas
sistentes en huisartsen, om op terug
te kunnen vallen voor nacht- en
avonddiensten en bij ziekte. „En zo
zijn er meer praktijkoverstijgende
zaken."
Samenwerking is ook het credo van
Sjors van Lieshout, die op het sym
posium spreekt over acute zorg in
Zeeland, 'van Eerste Hulp bij Onge
vallen naar Spoedeisende Hulp van
nu'. Samenwerking, tussen de eer
ste- en tweedelijnszorg, tussen de
ziekenhuizen in Goes, Vlissingen
en Terneuzen, maar bovenal: tussen
de Regionale Ambulancevoorzie
ning Zeeland (RAVZ), de huisart
senposten (HAP's) en de Spoedei
sende Eerste Hulp (SEH).
Wat dat laatste betreft, ziet Van Lies
hout vooral het ontbreken van één
duidelijk meldpunt voor spoedeisen
de zorg als probleem. „In Zeeland
kun je je bij de HAP melden óf bij
de SEH. Hij vindt, net zoals de mi
nister overigens, dat er één loket
zou moeten zijn. HAP en SEH moe
ten geïntegreerd worden. Laten we
daarover discussiëren."
Symposium Toekomst Zeeuwse Gezond
heidszorg, i2.is~22.oo uur, De Mythe,
Bleekveld l, Goes.
Doeke Post
Prof. dr. Doeke Post schreef in
2009 het boek 'De Derde Weg'.
Hierin geeft de emeritus hoogle
raar, die vijftig jaar ervaring heeft
in de zorg, zijn eigen visie op de
ontwikkelingen in de zorg.
De 'derde weg van Post' is niet de
weg terug naar het oude stelsel,
niet de huidige zorgmarkt, maar
een middenweg waarin solidari
teit de basis is en kwaliteit het
uitgangspunt voor competitie.
Prof. dr. Doeke Post was huisarts,
adviserend geneeskundige bij het
ziekenfonds en hoogleraar sociale
geneeskunde. Hij was jarenlang ad
viseur van staatscommissies.
standen meer tijd en geld kwijt. Je
loopt in Zeeland daarom het risico
dat zorgverleners zich richten op de
'krenten uit de pap' en de buitenge
bieden links laten liggen."
Om te garanderen dat iedereen in
Zeeland bediend kan worden, moe
ten zorgverleners hier samenwer
ken, vindt De Bakker.
kunnen noemen. T\issen de opna
mes in wonen ze lekker thuis en
gaat het prima, met behulp van wat
steun uit de omgeving. Je kunt je
voorstellen wat er gebeurt als straks
in Zeeland steeds meer van dat
soort kwetsbare ouderen wonen,
die met enige regelmaat moeten
worden opgenomen. De ziekenhui
zen zouden overladen worden! Ik
pleit er daarom voor, overal in Zee
land huisartsenklinieken neer te zet
ten, net zoals er nu in Hulst en Oost
burg al staan. Daar kunnen huisart
sen dit soort patiënten tijdelijk la
ten opnemen."
De Bakker ziet verder nieuwe woon
vormen voor ouderen ontstaan, met
op loopafstand zorg-en welzijns
voorzieningen. „Woonzorgcirkels,
met een eigen vervoersdienst, voor
zieningen om vrijwilligers hun
werk te kunnen laten doen, een
klein paramedisch centrum, een
centrum voor ontmoeting. Die rich
ting moeten we uit."
Het probleem is dat dat niet mag
van de kartelwaakhond NMa. Want
samenwerking en onderlinge afspra
ken staat lijnrecht tegenover het
idee van marktwerking en concur
rentie. Vandaar de titel die De Bak
ker zijn bijdrage aan het sympo
sium meegeeft: 'Zeeland een status
aparte?' Met een vraagteken erach
ter, om de discussie te stimuleren.
De Bakker ziet verder toekomst
voor 'Zeeuwse' oplossingen als huis
artsenklinieken.
„Ouderen moeten steeds langer
thuis blijven wonen. Wat gebeurt er
als die ziek worden? Als suikerpa
tiënten een ontregelde diabetes krij
gen, of longontsteking, of uitge
droogd raken door diarree? Dan
gaan ze naar het ziekenhuis. Sommi
ge ouderen worden drie, vier keer
per jaar opgenomen in het zieken
huis: die zou je 'draaideurpatiënten'
Specialist ouderengeneeskunde
René de Bakker van Curamus
