Waterput bron voor
succes Burkina Faso
Johnny Hoogerland
verlaat intensive care
34 SPORT
BEWOGEN jEUGD
Doelman van Goes prijst zich
gelukkig dat hij op jonge leeftijd van
Aruba naar Nederland is gekomen.
Terneuzen moet
nu voor de beker
tegen Baronie
Zij namen als het
ware de plaats van
mijn moeder in en
dat is ze vrij goed
gelukt
door Wilber Hack
tilburg - Burkina Faso is weer
trots op zijn voetballers. In 1998 or
ganiseerde het land de Afrika Cup
en werd vierde. Na een aantal ma
gere jaren wordt die prestatie nu
minimaal geëvenaard. Vanavond
speelt het land in de halve finale te
gen Ghana.
De bouw van een waterput is ei
genlijk de bron van het succes. De
bewoners gaven aan bouwkundi
ge Monique van den Dungen te
kennen dat ze ook graag zouden
leren voetballen. Dat verzoek be
reikte Jan van Gooi, voetbaltrai
ner en tegenwoordig scout bij
Willem II. Hij klopte bij de KN
VB aan voor steun. In samenwer
king met het ministerie van ont
wikkelingssamenwerking leidde
dat in het begin van de jaren ne
gentig tot diverse expedities.
Het accent van het vanuit Tilburg
gecoördineerde hulpprogramma
lag op het scholen van de lokale
trainers. Voormalig Haarlem-trai
ner Piet Buter gaf er drie weken
les aan dertig jonge oefenmees-
ters. Hij liet ook trainingsmetho
den achter. Ook Piet de Visser,
John Moens (vader van doelman
Oscar Moens) en de inmiddels
overleden arbiter Ignace van Swie-
ten trokken naar Burkina Faso om
het voetbal een impuls te geven.
Hans Visser, indertijd bestuurslid
van Willem II, leidde clubkader
op.
Burkina Faso, dat nog steeds tot
de tien armste landen van de we
reld behoort, kreeg zo een voetbal
competitie met een duidelijke
structuur. Dat leidde al snel tot
succes. Het land was in extase na
de vierde plaats bij de Afrika Cup
in 1998. Vijfjaar later speelde Bur
kina Faso onder leiding van
bondscoach Mart Nooij het WK
tot twintig jaar in Canada. Een for
se kern van die spelers is nu actief
bij de 29e editie van de Afrika
Cup.
Tilburg deed nog meer pioniers
werk. Ousmane Sanou kreeg de
kans zich bij Willem II te bewij
zen. Hij was de eerste speler van
het land die in een grotere Euro
pese competitie terechtkwam. Hij
zou ook de eerste voetballer uit
Burkina Faso worden die in de
Champions League speelde. De
35-jarige Sanou voetbalt nog
steeds, bij Arlan, een vierdeklas
ser in België. Daar zit hij trots te
wezen op zijn landgenoten. „Ie
dereen verwachtte eigenlijk dat
Burkina Faso er weer in de eerste
ronde uit zou vliegen. Dat heeft
de ploeg enorm veel motivatie ge
geven."
Sanou is in eigen land nog steeds
de vedette van het voetbal. Hij be
reidde de weg naar Europa voor
een groot aantal spelers. Door de
heldere competitieopzet en de re
latief goede opleiding waren spe
lers makkelijk te scouten en ook
gewild. Spits Moumouni Dagano
was een aantal jaar geleden op
proef bij Willem II. Hij speelde er
nooit omdat zijn zaakwaarnemer
600.000 euro wilde hebben voor
een contract van een jaar. De
spits zocht zijn heil in België en
staat nu onder contract bij Al Sai-
liya in Qatar. Van de 23 spelers
zijn er vijftien bij Europese clubs
actief. De kracht ligt in de aanval.
Naast Dagano heeft de Belgische
coach Paul Put de beschikking
over voormalig HSV-spits
Pitroipa en de ijzersterke Alain
Traore van het Franse Lorient.
Een zwak punt blijven de
keepers. Abdoulaye Soulama zorg
de voor een hilarisch moment
door een bal met de voeten bin
nen, maar de armen buiten het
strafschopgebied op te vangen.
Hij kreeg rood. Sindsdien staat
Daouda Diakite van Lierse SK on
der de lat. Normaal gesproken is
Burkina Faso vandaag kansloos te
gen Ghana. Maar in tegenstelling
tot veel andere Afrikaanse ploe
gen is Burkina Faso wel een hecht
collectief. „We kunnen het toer
nooi winnen", zegt Sanou. „Het
hele land staat achter het team. Ik
weet uit ervaring wat dat met de
spelers doet."
Burkina Faso is de verras
sendste halvefinalist in de
Afrika Cup. Het land dankt
dat ook aan de KNVB.
Lentink neemt
leven zoals 't is
door Len Wolters
goes - Jeugdspelers van een Be
taald Voetbal Organisatie (BVO)
hebben een iets ander leven dan
hun leeftijdsgenoten. Bij
Goes-doelman Matthew Lentink,
die de jeugdopleiding van RBC
doorliep, was dat niet anders. Al
leen zag zijn leven er nog wat
complexer uit, maar dat kwam
niet door het voetbal.
Matthew Lentink speelt sinds het
seizoen 2011-2012 bij zon
dag-hoofdklasser Goes. De negen
tienjarige doelman woont samen
met zijn vriendin in Nieuwdorp.
Niks bijzonders zo lijkt het, maar
het verleden van Lentink is min
der gewoontjes.
Lentink werd op Aruba geboren.
Zijn vader is Nederlands en zijn
moeder Arubaans. De relatie tus
sen zijn ouders hield niet lang
stand. Hij bleef bij zijn moeder in
Aruba wonen, niet bij zijn vader
in Nederland. Toen Lentink zes
jaar was, verliet hij zijn moeder in
Aruba. In Nederland werd hem
een betere toekomst voorspeld.
„Als zesjarige snap je dat allemaal
niet zo goed", vertelt hij. „Naarma
te je ouder wordt, ga je er toch
meer over nadenken. Maar echt in
zak en as heb ik nooit gezeten. Je
doet er namelijk niks aan. Ik kan
me er wel druk over gaan maken,
maar dat levert helemaal niets
op."
Het is niet zo dat de Goes-goalie
geen contact meer heeft met zijn
moeder. „Met de sociale media
kan alles tegenwoordig. Ik ge
bruik bijvoorbeeld Skype. Op de
ze manier heb ik contact met haar
en met mijn broertje en mijn
twee zusjes. Ook probeer ik één
keer per jaar naar Aruba op vakan
tie te gaan, zodat ik ze in levende
lijve kan zien."
Toen Lentink naar Nederland ver
trok, ging hij niet bij zijn vader
wonen. Dat kwam door een pri-
vé-situatie, die hij liever voor zich
zelf houdt. „Het was in ieder ge
val niet mogelijk om bij hem te
wonen." Hij kwam terecht bij
zijn opa en oma in Kloetinge.
„Door hen ben ik grotendeels op
gevoed. Ik ben daar met veel lief
de ontvangen. Ik kon en kan er
nog steeds altijd terecht. Zij na
men als het ware de plaats van
mijn moeder in en dat is ze vrij
goed gelukt. Ze lieten me vrij als
het nodig was en trokken me aan
Matthew Lentink
m'n haren terug wanneer het
moest. Hierdoor heb je al snel
minder heimwee en denk je veel
minder aan je situatie."
„Hoewel ik niet bij m'n vader kon
wonen, heb ik hem eigenlijk
nooit echt moeten missen. Ik kon
altijd naar hem toe en hij kwam
ook heel vaak naar mij toe." Toen
Lentink bij RBC Roosendaal keep
te, kwam zijn vader altijd kijken.
„Geen wedstrijd ging aan hem
voorbij. In het eerste jaar bracht
hij me altijd naar de trainingen.
Daarna ging ik met de trein naar
Roosendaal met de andere jon
gens uit Zeeland, zoals Sjors Lank-
haar van Kloetinge bijvoorbeeld."
Ook bij Goes staat Lentinks vader
nu geregeld langs de zijlijn.
Lentink speelde tot de D-pupillen
bij Kloetinge, daarna vertrok hij
naar RBC. Bij de Roosendaalse
club kende niemand zijn voorge
schiedenis. „Ik vertel daar niet zo
snel over. Het is niet zo dat ik er
problemen mee heb, maar ik heb
er gewoon geen behoefte aan om
daar uit mezelf over te beginnen.
Als ze me erover gevraagd had
den, dan had ik alles verteld. Maar
dat deden ze niet. Ik wilde ook
niet anders aangekeken of behan
deld worden, dat was nergens
voor nodig."
Last heeft de Nieuwdorper nooit
echt gehad van zijn bijzondere si
tuatie. „Je hebt je betere en je min
dere momenten, maar dat heeft ie
dereen. Ik heb me er nooit zo
druk om gemaakt. Ik wist niet be
ter. Het heeft ook totaal geen zin
om er ongelukkig over te gaan
doen. Ik neem het zoals het is. Ik
denk zelfs dat het goed voor me is
geweest om Aruba te verlaten.
Sommige vrienden van me uit
Aruba hebben voor hun vijftien
de al meer dan twintig keer in de
j
-
terneuzen - De voetballers van
Terneuzen hebben zich voor de
achtste finales in de districtsbeker
geplaatst. De zondag-tweedeklas
ser won dinsdagavond met 4-2
van SC Kruisland.
In de eerste helft maakte Remco
van Leeuwen de eerste twee doel
punten uit een vrije trap, beide in
de kruising. Tussendoor zorgde
Bob van den Buys voor de gelijk
maker namens de Brabantse zon
dag-vierdeklasser.
In de slotfase beslisten Hasan
Basagac (op aangeven van invaller
Sonny Huitema) en Dominique
Verlinde (strafschop) de wed
strijd in Terneuzens voordeel.
Achmed Didi deed drie minuten
voor tijd nog iets terug namens
Kruisland: 4-2.
In de achtste finale moet Terneu
zen nu op bezoek in Breda bij
hoofdklasser Baronie.
door Peter van Leeuwen
VILLAJOYOSA - Wielrenner Johnny
Hoogerland heeft dinsdagavond de
intensive care van het ziekenhuis
van Villajoyosa verlaten. De renner
van Vacansoleil-DCM onderging in
tensieve zorg nadat hij zondag tij
dens een training in Spanje was
aangereden door een auto. Daarbij
brak hij onder meer vijf ribben,
werd een aantal ruggenwervels be
schadigd en was er even vrees voor
inwendige bloedingen.
Ploegleider Aart Vierhouten kon
dinsdag melden dat de artsen een
langer verblijf op de intensive ca
re niet noodzakelijk achtten. „Hij
was met de pijnstillers al lang
zaam aan het overstappen op pil-
vorm in plaats van toediening per
infuus. Vrijdag volgt nader onder
zoek. Dan zal ook duidelijk wor
den wanneer Johnny naar huis
mag."
Vierhouten, in het verleden ook
zaakwaarnemer van Hoogerland,
was maandagavond in Spanje aan
gekomen. Hij trof in het zieken
huisbed 'een aangeslagen wielren
ner die niet mag bewegen'. „Hij is
blauw vanaf zijn schouder tot aan
zijn bil. Het is heel triest voor
hem. Heb je net een op en top
winter achter de rug, ben je klaar
om woensdag je eerste koers te rij
den en dan overkomt je dit. Alles
wat je de afgelopen maanden ge
daan hebt is in één klap weg. Een
geluk bij een ongeluk is nog dat
zijn lever niet gescheurd is."
Johnny Hoogerland ging in de
Tour van 2011 door een manoeu
vre van een auto van de Franse te
levisie onderuit en belandde in
het prikkeldraad. Het stoort Vier
houten dat de afhandeling van
Vrijdag volgen nadere onderzoeken bij Johnny Hoogerland. Dan wordt dui
delijk wanneer hij naar huis mag. foto Bas Czerwinski/ANP
die zaak nog steeds niet is afge
rond. „Dat zal bij Johnny nu ook
weer door zijn hoofd spelen. Hoe
kun je het voor je kiezen krijgen
als wielrenner? Tot op de dag van
vandaag geven Tour-organisatie
ASO, de internationale wielren-
unie UCI en de Franse televisie
niet thuis en moeten we knokken
om de gemaakte kosten vergoed
te krijgen." Hoogerland heeft in
Villajoyosa gezelschap van zijn
vriendin Gerda, zijn vader en
Peter Hoondert, een vriend en
mental coach. Vierhouten keert
snel terug naar Nederland. „Als al
les hier geregeld is. Wanneer John
ny weer kan fietsen? De eerste
zorg is nu dat hij zijn rug weer
kan gebruiken."
