wonen 13
Uren op het balkon, zomaar kijken
Heeft u tips?
Mail dan naar:
wonen@pzc.nl
vrijdag 1 februari 2013
door Elian van 't Westeinde
Toen ik jong was, wilde ik al in Zee
land wonen", zegt Ineke Albada Jel-
gersma. „We hadden vroeger een
tweede huis in Zoutelande en dan
vroeg ik altijd aan mijn vader:
'Wanneer gaan we nou écht in Zeeland wo
nen?' Nu zit ik hier dan eindelijk."
Eind juni verhuisden Ineke en Frits Albada
Jelgersma (beiden 67) van een monumen-
tenpand hartje Bergen op Zoom naar een
appartement aan het Ravenstein in Kruinin-
gen. Op de plek waar ooit de PSD-boten ver
trokken naar Perkpolder, staat nu een appar
tementencomplex ter grootte van een flink
containerschip.
Wonen in een monumentenpand had op
den duur nadelen, vond het echtpaar. „De
bijna zestig traptreden van beneden naar bo
ven werden lastig. Ik ben namelijk aan heup
en knie geopereerd en we worden ook wat
ouder. Een ander nadeel is dat een monu
mentenpand toch wat donker is. Ook bij
mooi weer." Een jaar lang zochten ze naar
een andere woning in Bergen op Zoom.
„Niets naar onze zin te vinden", zegt Frits.
„Totdat we op een mooie dag een vriend be
zochten die hier al woonde. Het was stra
lend weer. We maakten diezelfde dag ook
een afspraak met de makelaar om dit appar
tement te bekijken. Toen we deze kamer
binnenkwamen, viel ons op dat het zo heer
lijk licht is. In onze hoofden hadden we het
toen al gekocht."
Het appartement heeft aan de kant die uit
kijkt over de nieuwbouw op het oude veer-
plein drie kamers en een balkon. Aan de
voorzijde is de woonkamer, met een open
keuken. Ook hier is een balkon, op het zui
den. In de hal zijn het toilet en een royale
badkamer. Het appartement is casco opgele
verd en de kopers pasten het naar eigen
smaak aan.
Langs alle wanden, van vloer tot plafond
staan boeken in een boekenkast van
Interlübke. Maar die was te klein. Daarom is
middenin de ruimte, als een soort kamer
scherm, een extra kast op maat gemaakt
door een timmerman. Zo'n 2400 boeken
kan het echtpaar in totaal kwijt. En dan heb
ben ze nog een deel van hun verzameling
achter moeten laten.
Een bonte verzameling zeer kleurrijke carna
valsinsignes in de vitrinekast in de master-
bedroom verraden het Brabantse verleden
van het echtpaar. „Elk carnavalsjaar krijgt
een motto. Dat staat op zo'n insigne dat je
om je nek hangt. Wij deden altijd mee en
vierden vijf of zes dagen feest Dat zit ons in
de genen. Nu doen we dat niet meer."
Het pronkstuk van de familie hangt in de
hal. Een bontgekleurd kleed gemaakt uit ver
schillende lapjes stof uit kledingstukken van
alle familieleden. „Een artistieke zwager
maakte deze collage tijdens zijn afstuderen"
legt Frits uit. „Het is een representatie van
de uitmonstering van een Bergse Dweil, een
meneer of mevrouw die in Bergen op
Zoom carnaval viert en de menigte in onver
valst dialect toespreekt. Zie je die dubbeltjes
onderin? Dat stelt de schoen van Ineke
voor. Ze stopte altijd muntjes in haar
schoen omdat ze die nodig had voor toilet-
bezoek." Op de lichtgrijs geoliede eiken
vloer staat een nieuw lichtblauw Leolux
stoeltje naast de riante bank. Verder twee
bruine stoelen van leer, uit het vorige huis.
Op de vloer een bijpassend wollen kleed
met grote blauwe en bruine noppen.
De schepen op de Westerschelde en het
voortdurend veranderende licht op het
strand aan de overkant leiden de aandacht
af. „Je ziet van alles voorbijvaren", zegt Ine
ke. „Het is prachtig om te zien hoe die grote
containerschepen hier de bochten nemen.
Ook zie je veel van die kleine vissersbootjes.
Soms liggen ze er een hele dag. Ik kan uren
op het balkon zitten. Zomaar lekker kijken."
