301 sport
Ajax in Renesse
Koninklijke fout
Korfbal snel terug
Met een overwinning in de derby tegen
Dreischor zouden de voetballers van Renesse
kampioen worden. Deze wedstrijd op zondag 1
februari 1953 werd echter nooit gespeeld. De
ramp haalde er een streep door. Zoals door
heel veel een streep ging. Ook op sportgebied.
Korfballers, voetballers, schakers, allemaal
hadden ze hun eigen problemen. Wat deed de
watersnoodramp met de sport?
donderdag 31 januari 2013
De watersnoodram
door Rudy Boogert en Maurice Steketee
Hun internationals waren er niet
bij, maar verder waren Ajax en
Blauw Wit op volle oorlogssterkte
naar Renesse gekomen. De wedstrijd tus
sen de Amsterdamse voetbaltoppers op 29
mei 1954 moest voor de nodige afleiding
zorgen in het getroffen gebied alsmede
voor de nodige centjes voor de wederop
bouw.
Het was niet toevallig dat er twee Amster
damse clubs tegenover elkaar stonden in
Renesse. Amsterdam had Schouwen-Dui-
veland geadopteerd. Handen, materialen
en morele steun werden gecoördineerd
vanuit de hoofdstad. De actie 'Amsterdam
helpt Schouwen-Duiveland' zou uiteinde
lijk vijf ton opleveren, circa 230.000 euro.
Het Ajax van doelman Eddy Pieters Graaf
land won in Renesse overigens met 4-2.
Op sportgebied kreeg het zwaar getroffen
Ouwerkerk - de sportvereniging verloor bij
de ramp zes leden - een nieuw terrein van
Amsterdam. Ook Burgh had zijn veld aan
de hoofdstad te danken.
De nationale tafeltennistoppers Cor du
Buy en Will van Zoelen kwamen namens
Amsterdam tafeltennistafels brengen en ga
ven direct een potje pingpong ten beste.
Zoals bij de gehele wederopbouw kreeg
ook de Schouwse sportwereld van alle kan
ten hulp aangeboden. In Nieuwerkerk
werd het sportterrein bijvoorbeeld her
bouwd door United Nations Association,
een vrijwilligerstak van de VN. De nieuwe
kleedlokalen werden gefinancierd door de
Rotary Club Middelburg.
Als een sportief project werd afgerond,
volgde steevast een opening met bijzonde
re wedstrijden. Bij de heropening van het
Zierikzeese sportpark Bannink (augustus
1955) en van het terrein in Nieuwerkerk
(juni 1958) kwamen de korfballers van
Swift uit Middelburg langs. In Ouwerkerk
werd bij de herstart (september 1958) ge-
wielrend, gekorfbald en speelden de ama
teurs van Ajax en Blauw Wit tegen elkaar.
In Burgh (september 1959) luisterde Noord-
wijk de opening op met een voetbalduel te
gen de plaatselijke trots (2-8).
Met de nieuwe accommodaties kreeg ook
het Schouwse sportleven weer wat kleur
op de wangen.
Schande werd ervan gesproken dat er
'the day after' her en der in het land
nog gevoetbald werd. In Zeeland rol
de de bal niet, maar in het binnenland wel.
„Wij zullen over dit voetbal op deze Zon
dag geen verslagen publiceren en volstaan
met de uitslagen te vermelden", schreef
het Dagblad voor Amersfoort bijvoorbeeld.
„Wat eigenlijk nog te veel is."
Diverse periodieken lieten zich in de dagen
na de ramp in soortgelijke bewoordingen
uit. De voetbalbond had na het bekend
worden van het onheil 'voor geheel het
land de wedstrijden moeten afgelasten'.
Dat gebeurde niet. En dat was, volgens het
Dagblad voor Amersfoort: „Een diep te be
treuren fout van de Koninklijke." In Arn
hem twijfelden Vitesse en Be Quick uit
Groningen of ze hun duel op deze zwarte
zondag wel moesten spelen. Na overleg be
sloten de teams toch in actie te komen en
van de gelegenheid gebruik te maken om
een collecte onder de vijfduizend toeschou
wers te houden. De opbrengst bedroeg
2500 gulden (zo'n 1200 euro). In Aarle Rix-
tel (boven Helmond) was de plaatselijke
vierdeklasser ASV al aan zijn wedstrijd be
gonnen toen de onheilstijding het veld be
reikte. ASV brak de wedstrijd af en ging
met 45 leden naar Breda om van daaruit
hulp te bieden.
In Grou (Friesland) werd de wedstrijd van
gymnastiekvereniging SSS op de dag van
de ramp onderbroken. Op verzoek van de
burgemeester reisde een aantal leden af
naar het rampgebied om hulp te verlenen.
De eerste sport op Schouwen-Dui
veland die na de ramp de draad
weer oppakte, was korfbal. Begin
april werd in Renesse bij de korfbalvereni
ging Strandvogels een toernooi met diverse
eilandelijke teams gehouden. De opbrengst
van het toernooi (155 gulden, zo'n 70 euro)
kwam ten goede aan de Schouwen-Duive-
landse Korfbal Bond (SDKB).
Deze bond organiseerde de grootste sport
op Schouwen-Duiveland. De regio telde be
gin jaren vijftig dik 700 korfballers. Ter ver
gelijking: de voetballers kwamen tot de
helft. Vrijwel elk dorp op het eiland had
zijn eigen korfbalvereniging. Op het hoog
tepunt waren er wel twintig clubs met
meerdere teams in competitie.
De ramp trof de korfbalsport dus ook in
het hart. Nota bene in het zilveren jubi
leumjaar van de SDKB. Behalve op emotio
neel vlak was de sport ook op materieel
vlak geraakt.Er waren geen velden, geen
ballen, geen palen, geen manden, geen te
nues... Uit alle hoeken van het land kreeg
de SDKB echter materiële en financiële
hulp aangereikt. Het grootste struikelblok
waren de velden. Een jaar na de ramp uitte
het bestuur van de bond zijn zorgen. „In
de persverslagen over het Reconstructie
plan voor Schouwen-Duiveland wordt niet
gerept over de aanleg van sportterreinen."
De verenigingen hadden hun zaakjes op
personeel gebied redelijk op orde. Zestien
teams waren een jaar later al op de been ge
bracht. Maar waar bleven de velden? „Voor
al ook voor het plattelandsmeisje, dat hier
door de enige mogelijkheid van lichaams
beweging geboden wordt", aldus de SDKB.
De noodroep werd gehoord. Stapje voor
stapje hervond het kofbal zijn plaats in het
Schouwse leven. Maar toch droeg de wa
tersnoodramp er indirect aan bij dat de
sport uiteindelijk geminimaliseerd werd
tot slechts één vereniging op Schou
wen-Duiveland. Alleen Zierikzee kent nog
een club: All-Ready.
De ontsluiting van het eiland maakte de
weg immers vrij voor toerisme. De vaste
speeldag van de korfballers was de vaste
uitgaansdag: de zaterdag. Het laatste duw
tje gaf de Nederlandse korfbalbond. De
achttien regionale bonden werden inge
dikt tot elf afdelingen. Het probleem voor
de SDKB was dat het als enige bond in de
zomer speelde. Na 42 jaar raakte 'het platte
landsmeisje' zo haar sport kwijt.
