60
zeelandI 27
'Nee' tegen de honger in je hoofd
BSO biedt workshops over afval voor jeugd
'Hoeveel
weeg jij?',
vroeg ze
Mensenrechten
in Middelburg
'Een paar keer per jaar worden hier kinderen
binnengebracht die vanwege hun eetstoornis
sondevoeding nodig hebben'
-k
patiënten worden er jaarlijks opgenomen in
Emergis vanwege een eetstoornis. Zestien
waren er in 2012 jonger dan 18 jaar.
woensdag 30 januari 2013
jolanda van Keulen, kinderarts Admiraal De Ruyter Ziekenhuis
Anorexia kan overslaan in boulima. De verbindende schakel tussen alle eetstoornissen is een verstoorde verhouding met voedsel. foto Roos Koole/ANP
Ze was drieënhalf toen haar
eetprobleem - binge eating
- begon. Op het moment
dat haar vader overleed, verander
de Linda* van een extravert, vro
lijk kind in een verdrietig hoopje
ellende. Een steeds dikker hoopje
ook, want Linda at niet meer, ze
vrat. Eten moest het gat vullen dat
het verlies van haar vader geslagen
had. Eten gaf troost.
Als niemand het zag, pakte Linda
voedsel. Ze verborg het, voor later.
Dan stopte ze zich vol. „Ik vrat al
les wat voorhanden was, zei mijn
moeder." Linda raakte steeds meer
in zichzelf gekeerd. Haar moeder
kon geen contact meer met haar
krijgen en klopte aan bij Emergis.
Daar kreeg Linda, een kleuter nog
maar, speltherapie. De eerste van
vele therapieën. Maar het hielp
weinig. „De echte vreetbuien be
gonnen toen ik een jaar of zeven
was. Altijd stiekem. En 's nachts
gaf ik over omdat ik zo misselijk
was." Aan het eind van groep zes
begon op te vallen dat Linda toch
wel héél flink werd. Linda vond
het zelf ook. Ze probeerde minder
te eten. „Wat ik toen nog niet
wist: als je jezelf uithongert, krijg
je juist eetbuien. Ik kwam in een
vicieuze cirkel terecht." Dat haar
beste vriendin ook geobsedeerd
was door eten, deed de zaak geen
goed. „Wat we bijvoorbeeld deden
was: ontbijten met één cracker
met een plakje ham en dan twee
crackers meenemen voor op
school, 's Middags stierven we van
de honger, natuurlijk. Gelukkig
werd er op school snoep verkocht.
Maar ja, daarna voelde je je weer
rot omdat je had lopen vreten."
Ze heeft een knap koppie. Haar
man is gek op haar. „Ik zie het zelf
ook wel, als ik in de spiegel kijk: ik
ben niet lelijk. Maar toch ben ik
voor mijn gevoel waardeloos. Daar
hebben al die jaren therapie niets
aan kunnen veranderen. Mijn zelf
beeld was - en is - heel laag."
Haar verhouding tot voedsel is
nog altijd problematisch. „Als het
geestelijk goed gaat met mij, gaat
mijn gewicht omlaag; omgekeerd
neemt het gelijk toe als het slecht
gaat. Op het dieptepunt woog ik
rond de 140 kilo. Nu ongeveer 112.
Het gaat al een jaar op en neer: zes
kilo eraf, zes kilo erbij. Voortdu
rend probeer ik de balans te vin
den en structuur in mijn eetpa
troon te brengen."
Eén geluk: ze houdt van sport. Ze
zwemt, staat regelmatig op de
crosstrainer en doet daarnaast
krachttraining. Bovendien loopt
ze voor haar werk elke week onge
veer negen uur. Beweging krijgt
Linda genoeg; nu moet ze nog le
ren om alleen te eten als ze hon
ger heeft, en 'eetdrang' te negeren.
Honger heeft een fysieke oorzaak:
haar lichaam heeft eten nodig. Eet
drang komt van tussen de oren.
„Als ik eetdrang heb, verlang ik
naar eten zoals een verslaafde naar
een shot. Je eet dan ook niet rus
tig, je geniet niet van de smaak,
want je schrokt alles naar binnen.
Na de eerste twee happen proefje
eigenlijk niets meer."
Steeds vaker lukt het haar om
weerstand te bieden aan die eet
drang. „Twee weken geleden wilde
ik film kijken. Daarbij moest ik
dan gaan vreten, zat in mijn
hoofd." En opeens kwam daar een
nieuwe gedachte overheen. „Ik zei
tegen mezelf: ik moet helemaal
niets! Ik heb een keuze."
Op verzoek van de geïnterviewde
is dit niet haar echte naam
door Ondine van der vleuten
MIDDELBURG - Zeeuwse kinderen
die naar de buitenschoolse opvang
gaan, kunnen vanaf april mee
doen aan workshops waarin inza
meling en recycling van elektri
sche en elektronische apparaten
centraal staan.
Het project 'De kunst van het recy
clen' richt zich vooral op boven
bouwkinderen. Zij halen onder lei
ding elektrische apparaten uit el
kaar en maken er nieuwe dingen
van, met nieuwe functies. Zo ont
staan kunstwerken van 'e-waste'.
Deze kunstwerken worden na af
loop tentoongesteld in gemeentelij
ke gebouwen.
Ook is er een wedstrijd aan ver
bonden: wie maakt het mooiste
kunstwerk? De komende weken
worden aanbieders van buiten
schoolse opvang aangeschreven of
ze interesse hebben in de work
shops, ontwikkeld door De Jonge
Milieu Advies en iValon. In Zee
land tekenen de Stichting Zon-
ne-eiland en Natuur&Zo voor de
uitvoering.
Brenda de Haan van Natuur&Zo
weet nu al dat de belangstelling
groot is. „Als we uitgaan van de er
varing die is opgedaan bij eerdere
projecten in Utrecht, zullen er
naar verwachting zo'n duizend
kinderen meedoen in Zeeland."
De deelnemende bso's kunnen
punten verzamelen door zich op
te geven als inzamelpunt voor klei
ne elektrische en elektronische ap
paraten. In ruil voor punten kun
nen zij dan weer sport- en spel- of
lesmateriaal krijgen, of de punten
kunnen aan een goed doel worden
geschonken.
Zonne-eiland en Natuur&Zo zoe
ken nog twaalf begeleiders voor de
workshops. Zij moeten affiniteit
hebben met kinderen en techniek
en twee dagdelen of meer beschik
baar zijn. Leeftijd is niet belang
rijk. De begeleiders krijgen eerst
een training.
Informatie en aanmelden via
info@zonne-eiland.nl
Je weet nog precies wanneerwaar
en door wie de onschuldige vraag
werd gesteld, die je leven zo ingrij
pend zou veranderen. In de tuin van
een vriendin, haar zus kneep je in je
been en vroeg: 'Hoeveel weeg jij?'
Zo begint Het hoeveelweegjij-
lichaam, een boek voor kinderen
vanaf een jaar of tien, van de Mid
delburgse illustrator en schrijver
Marenne Weiten. „Ik weet uit per
soonlijke ervaring wat een eet
stoornis met jonge kinderen doet.
Zo'n boek als ik nu zelf geschreven
heb, dat was er toen niet. Nu ook
niet, trouwens. Daarom heb ik het
zelf gemaakt, met veel tekeningen
om het niet te zwaar te maken."
De teksten zijn soms bijna dichter
lijk ('Je had de smaak te pakken/
de smaak van NIET/ de smaak van
NEE') en geven de lezer een kijkje
in het hoofd van een meisje dat ge
obsedeerd raakt door eten.
Het gaat ook over de weg terug.
Die gaat met vallen en opstaan.
„Een verpleegkundige van een kli
niek voor eetstoornissen in Zeist
heeft meegelezen. Zij adviseerde
me de hoofdpersoon in het boek
een terugval te laten beleven. Zo
gaat het in het echt ook, en dat is
goed: tijdens die terugval leer je
het 'monster' in de ogen te kijken.
Het zijn leermomenten."
Het hoeveelweegjijlichaam, door
Marenne Weiten (tekst en illustraties).
Gebonden, 52 pagina's, 17,95 euro.
Uitgeverij Clavis, Amsterdam.
Isbn: 978 90 448 1835 2
MIDDELBURG - De Roosevelt Aca
demy houdt donderdag 7 februari
een mini-symposium over 'Middel
burg en de mensenrechten'. Aan
leiding is the wereldwijde op
komst van de 'Human Rights Ci
ties': steden die zich steeds bewus
ter richten op de implementatie
van mensenrechten binnen hun
gemeente. Het symposium is in de
Raadzaal van het Oude Stadhuis
en duurt van 11.00 tot 13.30 uur.
Aanmelden via f.vanherk@roac.nl
