161 Beatrix treedt af
dinsdag 29 januari 2013
We hebben er iets
moois van gemaakt..
door Jan van Damme
Het was mei 2008.
De PZC vierde
haar 250-jarig be
staan, en konin
gin Beatrix was
bereid dat feestje
met haar aanwe
zigheid op te luis
teren. Speciaal voor dat herdenkingsjaar had
een clubje PZC-redacteuren een jubileum
boek gemaakt, waarin 2,5 eeuw Zeeuws
nieuws in kort bestek de revue passeert.
Een cadeautje voor alle abonnees. Voor de
koningin was een speciale hardcover ge
maakt
Die mocht ik als één van de samenstellers
aan de majesteit overhandigen tijdens een
feestelijke bijeenkomst in de Nieuwe Kerk
in Middelburg. De avond voorafhadden we
in de kerk geoefend. Natuurlijk ging ik half
onderuit over de nog niet volledig uitgerol
de tapijten. Droogzwemmen werkt altijd op
de lachspieren. De provicie-ambtenaren wa
ren uiterst serieus. „Ja, we geven een sein als
je moet opstaan en naar haar toe mag lo
pen. Ze zal zich naar je toekeren, ze weet uit
welke richting je komt. Geef haar het boek,
houd het kort en dan mag je weer gaan."
De volgende dag, 30 mei, werd ik op de
voorste rij aan de zijkant van het podium ge
positioneerd. Stemmig grijs met een zwart
overhemd, dat moet kunnen, hadden we
thuis besloten. Voor wie zelden of nooit
een gedachte aan zijn outfit wijdt, was dat
een hele stap.
De ceremoniemeester gebood ons op te
staan, de koningin kreeg centraal voor het
podium een plaats tussen alle hoge dames
en heren van provincie en krant. Verbeeld
de ik het me, of gluurde de majesteit in een
onbewaakt ogenblik van tanende interesse
voor alle jubileumwoorden naar het boek
op mijn schoot? Dat was niet de bedoeling,
ik boog me er quasinonchalant overheen zo
dat de cover met alle 250 jaartallen aan haar
zicht werd onttrokken. Het moest wel een
verrassing blijven.
Opstaan, pakweg twintig stappen, niet per
ongeluk over een losse veter struikelen, het
ging allemaal in een roes. „We hebben er
iets moois van gemaakt, majesteit." Die re
gel had ik voorbereid. Ze knikte vriendelijk:
„Dat had ik al gezien." Dus toch. „Maar dan
zal ik u ook even de binnenkant laten zien",
ging ik verder, en sloeg het jubileumboek
open. „Dank voor uw enthousiasme, maar
dat is nu niet de bedoeling", wees ze me te
recht en maakte aanstalten om weer te gaan
zitten. Zo laat ik dat niet voorbij gaan, was
mijn vaste voornemen. Na een rondleiding
langs een aantal metershoge portretten op
de gevel van het Zeeuws Museum wilde de
koningin nog even de auteurs en samenstel
lers van het jubileumboek de hand druk
ken.
We stonden met zijn allen een beetje onge
makkelijk aan een tafeltje met een schaaltje
pinda's te wachten. De majesteit kwam. Ik
had ons boek opengeslagenop de pagina
van haar geboortejaar, 1938. „Wat een bolle
toet", wees ze naar de baby op de arm van
haar moeder Juliana. „En bij m'n kinderen
is het al net zo", voegde ze eraan toe. „Wat
hebben jullie met de watersnood gedaan?"
Ze bladerde naar de letterlijk zwarte bladzij
de van 1953. Ze vond het indrukwekkend.
Tenminste, dat maakte ik op uit haar in
stemmend knikken. De PZC-tafel knikte in
stemmend mee.
Kijk, dat was nou precies wat we ons van
een verjaardagsfeestje met de vorstin had
den voorgesteld.
