81 buitenland
'Veel clubs
in Brazilië
zijn onveilig'
Chaos na doodstraffen v<
Madame Hollande struikelt
Vergunningen zijn te regelen
Een vergunning regelen is
in Brazilië geen eenvoudige
zaak. Diverse overheden
gaan erover. Of je regelt het
op de Braziliaanse manier.
Die is een stuk simpeler.
maandag 28 januari 2013
door onze correspondent
Jan Willem Zeldenrust
Hoewel er recent geen
grote problemen waren
in discotheken zoals in
Santa Maria, zijn Brazi
lianen niet verbaasd dat de ramp
heeft plaatsgevonden. „Veel Brazili
aanse clubs zijn onveilig", zegt
André Santos, een organisator van
feesten in Salvador en Sao Paulo.
„Heel vaak wordt hier zaken ge
daan op de Braziliaanse manier,
de zogeheten jeitinho Brasileiro.
Via vrienden in de politiek kun je,
als je er iets tegenover zet, vergun
ningen krijgen, zonder dat je daar
misschien recht op hebt. Zeker in
de kleinere steden is dat het geval.
En vaak zijn er veel meer mensen
in de club dan eigenlijk is toege
staan."
De Nederlandse advocaat Frans
Nederstigt, die al meer dan tien
jaar in Brazilië woont en door zijn
werk regelmatig in aanraking
komt met overheden die vergun
ningen moeten verstrekken, pleit
voor een andere mentaliteit bij de
overheden. „Iedereen roept met
een om strengere eisen en betere
controles. Dat is natuurlijk ook be
langrijk, maar het verkrijgen van
vergunningen is voor veel bedrij
ven zo bureaucratisch. Het is vaak
een ingewikkelde materie en ook
nog eens duur om het via de re
gels te doen."
De Nederlander denkt dat een ver
BRAZILIË
Brasilia
Santa Maria! 1
Atlantische
Oceaan
door onze correspondent
Dirk Wanrooij
infographic De Persdienst
eenvoudiging van de procedures
het voor mensen minder aantrek
kelijk maakt om buiten de regels
om te handelen. „Nu moet je voor
een vergunning bij de gemeente,
deelstaat en overheid zijn en soms
spreken de regels elkaar ook nog te
gen. Dat maakt het aantrekkelijk
om het onderhands te doen. Daar
naast is als het misgaat ook niet
duidelijk wie er nou verantwoor
delijk is. Er zijn zoveel autoriteiten
bij betrokken dat iedereen elkaar
de bal toespeelt. Als de overheid
deze procedures versimpelt, zou
dat een hoop schelen."
Gralton Beiral, een Braziliaan
werkzaam bij evenementenbureau
19 Branding in Rio de Janeiro,
heeft ervaring met de bureaucratie
rondom de vergunningen. „Het is
niet gemakkelijk om aan de juiste
vergunning te komen. Het plan
moet tot in detail duidelijk zijn en
de brandweer bekijkt de plek ook
uitgebreid." Beiral denk dat het
met de veiligheid van de discothe
ken en clubs in Brazilië wel mee
valt. „De controles zijn erg streng
en er staan hoge boetes op overtre
dingen. Het is echter wel zo dat in
de kleinere steden meer mogelijk
is, daar is meer vriendjespolitiek."
De ramp kan een positieve in
vloed hebben op de overheden.
Verschillende verantwoordelijken
lieten na de tragedie weten de ver
gunningen van de clubs aan een
extra onderzoek te onderwerpen.
CAÏRO - In metro's en treinen, op
tafeltjes in koffiehuizen, achterop
auto's en op de muren van gebou
wen in steden in Egypte versche
nen de laatste weken posters en
flyers met daarop een duidelijke
waarschuwing: 'Vergelding of
Chaos op 26 januari'. Op sommige
plekken in de stad stond met zwar
te letters bovendien een haastige
maar onheilspellende boodschap
geschreven: '26-01, Oog om oog,
tand om tand'. Het is het werk
van de zogenaamde Ahlawy Ul
tra's, de harde kern fanatieke sup
porters van voetbalclub Al-Ahly
uit Cairo.
Bijna precies een jaar geleden, op 1
februari vorig jaar, kwamen 74 van
hen om het leven bij rellen na een
voetbalwedstrijd tussen Al-Ahly
en Al-Masry uit de noordelijke ha
venstad Port Said. De 'slachtpartij
van Port Said' zou daarmee de
meeskbloedige gebeurtenis wor
den sinds het vertrek van presi
dent Mubarak, en symbool voor
de toegenomen wetteloosheid in
Egypte.
Maar de slachting was meer dan
slechts een uit de hand gelopen
voetbalrel. Volgens velen in Egyp
te was het een georkestreerde aan
val met een politieke lading. De Ul
tra's van voetbalclub Al-Ahly zijn
sinds het uitbreken van de revolu
tie namelijk uitgegroeid tot een ge
vierd onderdeel van de protestbe
weging, georganiseerd, militant en
altijd in voor een vechtpartij met
de zo gehate veiligheidstroepen.
„Wat er gebeurd is in Port Said vo
rig jaar, was de prijs die wij heb
ben moeten betalen voor onze rol
in de revolutie. Het was een po
ging om ons te breken. De zoveel
ste aanval op de protestbeweging
om ons en de rest van Egypte te la
ten zien wie de baas was."
Aan het woord is Ahmed Hassan,
met zijn 22 jaar een jonge oudge
diende bij Ahlawy Ultra's. Hij was
erbij toen de Ultra's werden opge
richt in 2007 en toen zij de zwart
ste dag uit hun bestaan meemaak
ten in Port Said. De jongen is zicht
baar getraumatiseerd en praat on
samenhangend en met hevige ge
baren over het afgelopen jaar.
„Sinds de gebeurtenissen in Port
Said zijn we allemaal een beetje
dood, mijn geest is gestorven, sa
men met mijn 74 kameraden", ver-
rn Port Said werden gisteren de eerste slachtoffers van de rellen van afgelo
pen weekeinde begraven. Er braken onlusten uit nadat 21 voetbalfans in
Port Said de doodstraf kregen voor hun rol in het voetbalgeweld een jaar
geleden waarbij 74 doden vielen.
telt hij met gevoel voor dramatiek
tijdens een afspraak in een van de
koffiehuizen van Cairo, enkele da
gen voor de uitspraak in het pro
ces. „Lange tijd voelde Port Said
als de genadeklap voor ons als sup-
portersgroep maar ook voor de re
volutie in het algemeen. Toch heb
ben we ons in kunnen houden,
we hebben niet toegegeven aan de
woede die we voelden. De neiging
om de hooligans uit te hangen heb
ben we kunnen beteugelen, we
wilden het recht eerst een kans ge
ven."
De blijdschap over de doodstraf
fen die op zaterdag werden uitge
deeld moet dan ook in dat licht
worden bezien. Bij het clubge-
foto Mohamed Rashed/EPA
bouw van Al-Ahly in het hartje
van Cairo waar zich duizenden
supporters hadden verzameld om
de uitspraak aan te horen, vielen
aanwezigen elkaar emotioneel in
de armen nadat rechter Sobhy Ab-
del Maguid de 21 doodvonnissen
voorlas. Een van de aanwezigen,
Um Islam, de moeder van Islam
Ahmed, een van de slachtoffers
van het drama, vertelt met tranen
in haar ogen dat ze voorlopig tevre
den is met deze uitspraak. „Dit is
een goed begin", zegt ze zichtbaar
aangeslagen terwijl fans van
Al-Ahly voorbij lopen en de ge
sluierde vrouw van middelbare
leeftijd feliciteren en troosten.
„Het is goed dat de mensen die de
door onze correspondent
Cees van Zweeden
Valérie Trierweiler kust Francois Hollande op de mond terwijl de uitslagen
van de presidentsverkiezingen binnenkomen. foto Thomas Coex/AFP
PARIJS - Terwijl haar man oorlog
voert in Mali, hoopt Valérie Trier
weiler vandaag haar zoveelste slag
in de rechtszaal te winnen. Nog
niet zo heel lang geleden zou
Frankrijk hebben gevraagd:
'Valérie Wie?' Maar deze 40-jarige
dame is niet meer van het scherm
weg te branden.
Hoewel zelf journaliste, lijkt de
partner van president Francois
Hollande niet bijster gesteld op de
media. Afgelopen herfst sleepte ze
vier weekbladen voor het gerecht,
en vandaag worden de auteurs van
een boek berecht. De titel daarvan
luidt La Frondeuse, losjes vertaald
De Querulante. Niets lijkt klein aan
het lichaam van Valérie Trierwei
ler, vooral niet haar tenen. Toen
Hollande op een verkiezingsbijeen
komst Ségolène Royal op de wang
kuste, zei ze tegen hem: „Kus mij
nu op de mond."
Voor wie niet alle episodes in de
soapopera heeft gevolgd: Ségolène
was ooit de partner van Francois,
maar toen ze kandidate voor het
presidentschap was, ruilde hij haar
in voor Valérie. Ségolène, die
Francois steunde toen hij op zijn
beurt president wilde worden, zou
gevoelens van jaloezie moeten
koesteren jegens Valérie, maar het
omgekeerde is het geval. Tegen die
foto op het podium had Valérie
dan ook geen enkel bezwaar. Maar
een onschuldig plaatje van haar in
bikini op het strand bij het presi
dentieel buitenverblijf kostte de
bladen Voici, Closer, Public en lei
Paris vorig jaar een hoop geld.
Fransen zijn er aan gewend dat
hun politici er een gecompliceerd
liefdesleven op na houden. Maar
pas sinds Nicolas Sarkozy, de vori
ge president, worden ze in dat le
ven gekend. Zijn vrouw Carla Bru-
ni, die naar eigen zeggen 'snel ver
veeld raakte door monogamie',
werkte volgaarne mee. Na Sarko
en Carla draaide een jaar lang een
serie met DSK en de mooie Anne
Sinclair in de hoofdrollen. En on
langs was er een soap rond minis
ter Arnaud Montebourg en televi
siejournaliste Audrey Pulvar, die
