281 sport
Lars van der Haar
ruikt aan WK-podium
De beerput is open,
maar hoe nu verder?
Marianne Vos: meer
balanceren dan afzien
De dopingbekentenissen die
het donkere verleden van
de Rabobank-ploeg afgelo
pen weekeinde nog een
beetje meer blootlegden,
bieden ook kansen op een
betere toekomst.
maandag 21 januari 2013
door Ad Pertijs
HOOGERHEIDE - De Vlamingen
moesten gisteren diep graven in
hun geheugen. Om er achter te ko
men dat het sinds 21 januari 2001
(Pontchateau) niet meer was voor
gekomen dat er géén Belg op het
podium van een wereldbeker-
veldrit had gestaan. De Tsjechi
sche winnaar Martin Bina, de Ne
derlandse nummer twee Lars van
der Haar en de Zwitser Simon Zah-
ner hielden het winterse erescha-
vot in Hoogerheide vrij van Vla
mingen.
„Dat zegt me op zich niet veel",
zei Van der Haar. „Een tegenstan
der is voor mij een persoon en
geen land."
Twee weken voor het WK moeten
er voor de jeugdige Rabo-kopman
uit Woudenberg dan ook geen
overhaaste conclusie getrokken
worden. Niet over de Belgen, die
Niels Albert moeizaam de wereld
beker zagen winnen, en niet over
hem zelf. „Ik zal de wereldtitel
straks in Amerika niet laten liggen,
maar ik vind niet dat ik er nu al
recht op heb. Als ik win heb ik die
wedstrijd gewonnen, maar mag ik
me eigenlijk nog niet dé wereld
kampioen noemen."
Daarvoor moet je volgens hem de
hele winter door toonaangevend
zijn geweest in de crossen. Van der
Haar: „Ik heb er altijd al een hekel
aan gehad als iemand wereldkam
pioen werd van wie je nog nooit
had gehoord." De kleine kuitenbij-
ter wil er maar mee zeggen dat hij
nog niet op een dusdanig constant
hoog niveau presteert, dat de resul
taten van de laatste weken hem au
tomatisch tot titelfavoriet bombar
deren. „Lars is momenteel bezig
met een carrière, niet met een
wedstrijd", verduidelijkt bonds
coach Johan Lammerts.
Dat hij zou gaan schitteren in de
wereldbekerfinale in Hoogerheide
had Van der Haar gistermorgen bij
het wakker worden ook niet ver
wacht. „Ik keek er echt tegenop
om in deze omstandigheden te
gaan crossen. Vind je het gek. Dit
ben je niet gewend als veldrijder.
Deze omstandigheden ga ik ten-
Lars van der Haar in actie in Hooger
heide. foto Adri van de Wege
minste nooit trainen. Als het weer
zo is, ga ik niet naar buiten."
Vanaf de start moest hij in de
sneeuw daarom eerst zijn ritme
zien te vinden op het gladde en
verraderlijke parkoers. „Tot ik het
leuk begon te vinden om met die
fiets te glijden en rijden in de
sneeuw." In het begin van de wed
strijd werd hij ook nog eens om
ver gereden door Bina. „Door on
ze later winnaar dus. Ik heb hem
voor alles en nog wat uitgemaakt",
sprak hij over de Tsjech die dolge
lukkig was met zijn eerste grote ze
ge nadat hij in 2001 wereldkampi
oen was geworden bij de junioren.
Bina voelde zich in zijn sas in wat
Van der Haar 'De Hel van Hooger
heide' noemde. Hij sloeg een gaat
je en de Nederlander ging bij de
achtervolging een paar keer iets te
enthousiast te werk, waardoor hij
foutjes ging maken.
Richard Groenendaal, Daniele Pon
toni en Peter Dlask stonden in
2001 kort voor het WK samen op
het podium van de wereldbeker.
De Belgen pakten de wereldtitel.
Van der Haar: „Ik laat me niet gek
maken nu. Vroeger gebeurde dat
wel eens, maar nu niet meer."
jllWWMMmaipiWMil»
Danny Nelissen gebruikte twee jaar
lang doping.
Heeft de hardnekkig
heid waarmee Jan
Raas journalisten uit
zijn buurt houdt,
sinds hij in 2003 is
vertrokken als teammanager van
Rabobank, dan toch te maken met
een groot geheim dat hij koste wat
kost geheim wilde houden? Do
ping en Rabobank: volgens de hoge
ethische normen die de beleidsbe
palers van de grootste Nederlandse
wielerploeg veelvuldig uitdroegen
sinds de oprichting van de ploeg in
1996 waren het onverenigbare za
ken. De krampachtigheid waarmee
zij hun hoofd afwendden van de
dopingcultuur blijkt met terugwer
kende kracht een grote leugen. Een
artikel in de zaterdageditie van
NRC Handelsblad voegt na de affai
re Rasmussen en de dopingbeschul-
digingen aan het adres van Michael
Boogerd, Erik Dekker en Denis
Menchov, een nieuwe episode toe
aan datgene wat Jan Raas vanaf het
prille begin moet hebben geweten.
De introductie van het wondermid
del epo dwong zelfs de keurige Ra
bobank om zijn principes over
boord te gooien. Danny Nelissen
was de eerste Rabo-renner van zijn
generatie die zaterdag voor de ca
mera van RTL openheid van zaken
door Patrick Delait
gaf. Ook bij de oranje brigade was
doping gemeengoed. Niet voor
niks omschrijft Thomas Dekker, in
2005 overgestapt naar de Ra-
bo-profploeg, doping als een 'way
of life'. Wie er niet aan meedeed,
hoorde er niet bij. Zelfs Mare Lotz,
een doodgewone knecht, was niet
opgewassen tegen de aantrekkings
kracht van verboden vrucht epo.
Opvallend: alle renners die afgelo
pen weekeinde bekenden, verwij
zen naar de toekomst. De huidige
generatie renners, onder aanvoe
ring van Robert Gesink, Wout
Poels en Bauke Mollema mag niet
meer overkomen, was ons is ge
beurd, doet Danny Nelissen een ap
pèl op alle betrokken instanties om
te komen tot een open dialoog
over doping. Renners, ploegen, bon
den en de media: ze hebben vol
gens de Limburger allemaal gedeel
de schuld en zullen dus samen aan
de wederopbouw moeten werken
van de lek geschoten wielersport.
Het is een noodkreet die ter harte
moet worden genomen.
Terwijl de dopingdiscussie in Ne
derland sinds enige tijd in alle he
vigheid woedt, blijft het over de
grens opvallend stil. Hoe nóbel
ook, de intenties van de KNWU en
de drie Nederlandse profploegen
om schoon schip te maken, hebben
alleen effect als ze navolging krij
gen in internationaal verband.
In afwachting zal het incasserings
vermogen van de Nederlandse wie
lersport op de proef worden ge
steld.
De boetedoening van Nelissen,
Dekker, Lotz en eerder ook al Ste
ven de Jongh, zal de komende da
gen of weken vermoedelijk een ver
volg krijgen. Hoe lang kan Michael
Boogerd de vele verdachtmakingen
nog blijven weerleggen? Hoe lang
kan Erik Dekker zijn handen nog
in onschuld wassen? Nog meer op
heldering van het donkere Rabo-
bank-verleden lijkt een kwestie
van tijd.
Het is te hopen dat ook de UCI en
de internationale dopinginstanties
lessen trekken uit het Rabo-
bank-drama. Hoe lang zal het nog
duren voordat dopingartsen defini
tief uit het peloton worden ge
weerd? Geert Leinders, de man die
bij Rabobank de spuit hanteerde,
werd na zijn vertrek gewoon inge
lijfd door Team Sky, de ploeg van
Tourwinnaar Bradley Wiggins.
Zou de Belg zich bij de Britten wel
aan de spelregels hebben gehou
den?
Zelfs Jan Raas zou een positieve
draai kunnen geven aan de huidige
dopingonthullingen. Door zijn stug
ge persoonlijkheid voor even aan
de kant te schuiven en te vertellen
waarom onder zijn bewind is ge
beurd wat is gebeurd, zou Raas
zichzelf verlossen van een loden
last én begrip kweken bij de publie
ke opinie.
En juist begrip kan in deze woelige
tijden de eerste stap zijn naar een
adequate aanpak van het probleem.
Meer dan louter een veroordeling.
door Ad Pertijs
HOOGERHEIDE - Het mag voor Ma
rianne Vos over twee weken vrie
zen in Louisville, de Amerikaanse
stad waar het WK veldrijden
wordt gehouden. „Ik heb geen mo
ment mijn hart vast gehouden",
zei ze terugkijkend op de laatste
wereldbekerwedstrijd, die in het
Brabantse Hoogerheide werd afge
werkt op een verraderlijk gladde
en witte omloop. De manier waar
op ze naar de overwinning reed
zag er even gemakkelijk als gecon
troleerd uit. „Ach, gemakkelijk is
het nooit op zo'n parkoers. Het is
wel meer balanceren dan afzien."
De wereldkampioene kan het alle
bei en dat kan niet gezegd worden
van haar grote concurrente Katie
Compton. De Amerikaanse, die
niet naar Hoogerheide was geko
men omdat ze de wereldbeker
toch al gewonnen had, is wat ze
zelf noemt nogal onhandig op de
fiets. In de modder is ze daarente
gen een klasse apart. Vos: „Maar ik
ga daarom niet roepen dat ik geen
modder wil op het WK. Omdat ik
me daar niet druk om ga maken.
Je moet het nemen zoals het er bij
ligt." Hét lag er voor haar de laat
ste weken iedere keer weer anders
bij. Door de grillen van de natuur
zag iedere cross die ze de afgelo
pen weken reed er weer anders
uit. „We hebben alles zo'n beetje
gehad. Dit was ook weer totaal an
ders. Het is een goed gevoel om te
weten dat je het allemaal aan kan."
Vos reed al vroeg in de wedstrijd
weg met haar landgenote Sanne
van Paassen. Na een uitglijder van
laatstgenoemde, kwam Vos alleen
voorop. „Ik heb niet gewacht,
maar ben vol doorgereden. Zon
der al te veel risico's te nemen."
Freek van der Wart viert op uitbundige wijze zijn Europese titel in het shorttrack.
foto Pontus Lundahl/EPA
