berco
zeeland 119
Elke vooruitgang verbetert de kwaliteit van leven
'Nee hoor, zorg heb ik niet nodig'
voordeel
ledereen vindt dat we er ontzettend op
vooruit zijn gegaan.'
Cottondubavond in
Café De Concurrent
Karla Peijs voorzitter
Watersnoodmuseum
lange vorststraat - goes
l.'ll'"»'jlMlZIEN
In het artikel Grote interesse in
naschoolse opvang, in de PZC
van donderdag, wordt gesproken
over 'opvang'. Bedoeld wordt na
schools 'aanbod' van workshops
door sport- en culturele verenigin
gen, en niet de naschoolse opvang
zoals die door kinderopvangorgani
saties wordt aangeboden.
In het artikel over de PZC Pu
blieksprijs voor jonge vrijwilli
gers, ook in de krant van donder
dag, staat dat Simon Pouwelse is ge
nomineerd vanwege zijn vrijwilli
gerswerk bij voetbalvereniging Zee-
landia. Dit moet zijn MZVC (Mid
delburgse Zaterdag Voetbal Club).
vrijdag 18 januari 2013
MHR NMMMMHHNMMNHHMHMMNNMNNNMMMHBNNNRI
Saskia van der Weel van Stichting Lentekind over de nieu-
we locatie aan de Beneluxlaan in Middelburg.
VLISSINGEN
In Café De Concurrent in Vlissin-
gen is elke laatste vrijdag van de
maand een Cotton Club. De eerste
is op vrijdag 25 januari, vanaf 21.30
uur. Tijdens die avond wordt opge
treden door Lady 8c Vagabonds. La
ter op de avond draait dj Sarien.
Toegang is gratis.
OUWERKERK
Karla Peijs wordt per 1 maart voor
zitter van het Watersnoodmuseum
in Ouwerkerk. Zij volgt Hans Sim
ons op. Peijs is nog tot 1 maart com
missaris van de koningin. Haar ech-
genoot Rinus Platschorre trad op 1
januari af als vice-voorzitter van
het museum. Algemeen bestuurs
lid Chris van Oord legt zijn functie
per 1 februari neer. Nieuw in het
bestuur zijn penningmeester Joop
Roes (voormalig belastingadvi
seur) en algemeen bestuurslid Eva
Kuit (mediatrainer). De overige be
stuursleden Han Looten (voorma
lig penningmeester en nu vi
ce-voorzitter), Ton Brandenbarg
(secretaris) en Lida Iburg (alge
meen bestuurslid), zijn herbe
noemd.
Fayé (4) speelt in de poppenhoek. foto's Lex de Meester
Het is rustig donderdagoch
tend in het kinderdagcen
trum van Stichting Lente
kind in Middelburg. In de jongste
groep (tot zes jaar) wordt ge
speeld, in afwachting van het mid
dageten. De kinderen hebben er al
een heel programma op zitten:
liedjes zingen, bewegen in de
groep, naar buiten én individuele
begeleiding om gestimuleerd te
worden kleine stapjes in de ont
wikkeling te maken. Dat is de aan
pak van Lentekind. En het werkt,
zien de medewerkers van de stich
ting.
De kinderen in het dagcentrum va
riëren sterk in leeftijd en in beper
king. Het ene kind heeft een ont
wikkelingsachterstand; het andere
is ernstig meervoudig gehandi
capt. Maar allemaal hebben ze be
hoefte aan ontwikkeling en bewe
ging, is het uitgangspunt. En elke
vooruitgang verbetert de kwaliteit
van het leven van de kinderen. Bij
het ene kind is dat leren lopen, bij
een kind met een ernstig meervou
dige beperking is dat bijvoorbeeld
verbetering van het oogcontact of
vermindering van spanning in het
lichaam. Het programma bestaat
bij deze laatste groep uit het zacht
jes losmaken van het lichaam door
massage en contactoefeningen,
waarna bewegingsoefeningen wor
den gedaan.
Contact, spel en plezier zijn bij de
aanpak van Lentekind belangrijke
voorwaarden. Ook contact met
leeftijdsgenoten zonder beperking.
De kinderen van Lentekind spelen
daarom regelmatig met de peuters
van buurschool De Bijenburch.
Adrie Lindenberg als gastdocent bij leerlingen Verzorging op het ROC Scal-
da in Goes. foto Willem Mieras
door Nadia Berkelder
veere - Adrie Lindenberg, een
93-jarige bewoner van verzorgings
huis Nieuw Sandenburg in Veere,
geeft gastlessen aan leerlingen Ver
zorging van het ROC Scalda in
Goes. „Zodat u weet wat het bete
kent om oud te zijn."
Zorg heeft hij niet nodig, zegt
Adrie Lindenberg tegen de klas,
met pretogen. „Alleen mijn hoofd.
Als je op Nieuw Sandenburg
komt, kamer 114, dan moet je mijn
hoofd doen." Hij tikt hard met
zijn knokkels op zijn schedel. Het
klinkt hol. „Dat moet elke dag."
Zijn hoofd moet worden schoonge
maakt. Dat komt door een onge
luk dat hij als vijfjarige kreeg. Hij
kwam met zijn hoofd onder de
tram in Middelburg en lag 'mis
schien wel twee jaar' in het zieken
huis. En dus heeft hij een plaat in
zijn schedel. En moet zijn huid da
gelijks worden gewassen.
Het is wennen, zegt hij, de over
stap naar een verzorgingshuis. „Je
wil niet graag je zelfstandigheid op
geven. Ik had een flinke tuin en
veel gereedschap, waar ik moeilijk
afstand van kon doen. Ik was na
tuurlijk helemaal niet van plan om
in een bejaardenhuis te gaan."
Maar het moest, vertelt hij de leer
lingen - twee jongens en de rest
meisjes. „Het was een mooie ka
mer. Groot, alles erop en eraan."
Hij vertelt over zijn werk, de mili
taire dienst, de oorlog, Indië, de
watersnoodramp en zijn klein
dochter die in Amsterdam woont,
maar er niet voor terugdeinst om
met zijn achterkleinkind in de au
to helemaal naar Veere te rijden.
„Die heeft, een avontuurlijke
geest." En over hoe moeilijk het
ondanks alles ook kan zijn, het le
ven in een verzorginshuis. „Je
houdt op den duur niets meer
over. Je bent eenzaam en alleen."
Hij ontroert de klas met het ver
haal over zijn vrouw; hoe hij haar
veroverde door als jonge loodgie
ter vanaf de haan van de Lange
Jan in Middelburg met een rode
zakdoek naar haar te zwaaien. En
hoe hij nu nog aan haar denkt - ze
hield van dieren, van zachte die
ren om te aaien - als hij de opge
zette cavia van de kast haalt in zijn
kamer en even op schoot zet.
„Dan denk ik weer terug aan die
tijd dat ik op de Lange Jan zat." De
leerlingen hebben nog een vraag:
wat zou hij nog willen doen in
zijn leven? Adrie Lindenberg
haakt zijn duimen achter zijn bre
tels en lacht. „O, met één van die
meisjes uitgaan ofzo." „U kleurt er
ook zo lief van", zegt een leerlinge.
„Ik kan nog blozen hoor", zegt Lin
denberg. „Jij ook hé?"
