II
Terecht besluit
om ons van
het ijs te halen'
'Ik heb de tocht
op één been
gereden'
'Ik wist dat als ik na Dokkum van de wind af zou gaan,
ze me nooit meer zouden inhalen'
É-
vrijdag 18 januari 2013
Reinier Paping
MMMNNSHMMMMMNHMNNWMHMM
op een reep chocola
n
jgspgr w j
j-'r ,«**- a:
Het gehucht Vrouw-
buurstermolen
werd het eindsta
tion van Goirlenaar
Jac Bodifee (69) tijdens de
tocht van 1963. „Een volkomen
terechte beslissing om ons uit
de wedstrijd te nemen. De vele
sneeuw op het ijs zorgde er
voor dat we echt niet verder
konden. Wij waren de eerste
groep die van het ijs werd ge
trokken."
Veel scheelde het niet of Bodi
fee had 'm kunnen uitrijden.
„We stopten met een groepje
voor een kop erwtensoep. An
dere schaatsers trokken door
en haalden de eindstreep wel."
Bodifee vond de weersomstan
digheden 'wel meevallen'.
„Het was heel koud en het
waaide stevig, maar die dagen
zijn er meer. Wel lag er ontzet
tend veel droge sneeuw. Wat
me nog bijstaat, is dat tiental
len vrijwilligers de sneeuw van
het ijs veegden. Maar het hielp
helaas niet."
Bodifee zat destijds in militaire
dienst en sliep voor en na de
tocht in een kazerne bij
Leeuwarden. Pas later besefte
hij dat hij een fameuze koers
had geschaatst. „Op de dag zelf
merk je er niets van. Voor mij
was het ook mijn eerste Elfste
dentocht. Ik was nog maar een
broekie van 19, joh."
Later nam hij nog drie keer
(1985,1986 en 1997) deel aan
de tocht. „Die edities waren
veel aangenamer. Zo heb ik als
nog mijn kruisje gehaald."
'i
k had het niveau van
Reinier Paping in 1963",
valt Ossenaar Henk
Schueler (90), zevenvou
dig Elfstedentochtdeelnemer,
meteen met de deur in huis.
Wedstrijdrijder Schueler had al
leen één probleem vijftig jaar ge
leden: hij had in de beruchtste
editie in de historie van de Elf
stedentocht de verkeerde ijzers
aangetrokken, waardoor hij al
snel op een onoverbrugbare ach
terstand kwam. „De tocht heb
ik volbracht op één been. In Slo
ten lag ik al twintig minuten
achter de kopgroep en dat werd
alleen maar erger."
Tijdens de rit wisselde hij nog
wel van schaatsen. En een week
voor het Friese evenement be
zocht hij de huisarts ('last van
een dikke knie, de huisarts zei
dat ik de tocht kon vergeten,
maar ik was toch op tijd fit').
Door alle tegenslag én de slech
te weersomstandigheden arri
veerde Schueler vijf uur na Pa
ping op de Bonkevaart in
Leeuwarden. Hiermee over
schreed hij ruim de tijdslimiet,
waardoor hij geen kruisje kreeg.
De barre weersomstandigheden
gingen niet onopgemerkt aan
Schueler voorbij: „Ik viel zo'n
dertig keer door sneeuwblind
heid. Het ijs was in de loop van
de dag onbegaanbaar geworden
door hevige stuifsneeuw. Het ijs
schoonmaken lukte ook niet,
daarvoor lag er een te dik pak
op. Ik heb veel stukken alleen
gereden. Vanaf Woudsend heb
ik niemand meer gezien."
