221 zeeland
Het onverwoestbare
Toen zag ik opeens die pontje V3I1 Sluiskil
blauwe Kia Picanto staan
Silvia werkt vijf dagen in de
week op de financiële afde
ling van het BPSC. Ze ver
zorgt de betalingen aan transport
bedrijven. „Saai is het absoluut
niet. Helemaal niet. Je loopt nogal
eens - onbedoeld en onverwacht -
tegen problemen aan. Ik ben goed
in het oplossen van problemen.
En ik vind het leuk om met zo
veel verschillende mensen van
verschillende nationaliteiten sa
men te werken.
Sophia Katten Bond zoekt nieuw
onderdak voor tien boerderijkatten
SMELTKROES - DOW
Volkslied
Meerten Dallinga
almanak
Ook de ambulance ging
in 2012 achttien keer
met het pontje bij Sluis
kil het Kanaal over.
Het pontje bij Sluiskil in vogelvlucht
woensdag 16 januari 2013
„Dat pontje voorziet hier in een behoefte. Het is niet
meer weg te denken uit Sluiskil. We zijn blij dat we
ons destijds hebben verzet tegen het plan van Rijkswa
terstaat om het definitief uit de vaart te nemen. Het
gaat nu subliem. Mede dankzij de vrijwilligers."
Het Dow-servicecentrum Business Process Services Center (BPSC) in Terneuzen is
de wereld in het klein. Inmiddels werken er ruim 400 mensen met 48 verschillende
nationaliteiten. Een aantal van hen geeft het bedrijf in de loop van dit jaar in deze
rubriek een gezicht, vandaag Silvia Sanchez Angel, een Spaanse uit Gent.
door Harmen van der Werf
Ze komt uit Spanje, Silvia
Sanchez Angel (33). Uit
Cadiz. Ze tekent een
fraai kaartje van Spanje.
Helemaal in het zuiden, aan de
Straat van Gibraltar, ligt haar stad.
Veerschepen naar Marokko varèn
er af en aan. „Het is niet meer dan
dertien, veertien kilometer, maar
probeer het niet te zwemmen. Er
staat zoveel stroming." Ze lacht.
Zoals ze vaak doet. Silvia is Spaan
se, ontegenzeggelijk. Goedlachs.
Temperamentvol.
Het kan niet onweersproken blij
ven, de crisis die Spanje stevig in
de greep heeft. „Weet je dat 65 pro
cent van alle mensen in Cadiz tus
sen de 25 en 35 jaar werkloos is?
En als je toch werk vindt, zijn de
voorwaarden slecht. Een maand
loon van 800 euro is normaal. En
de prijzen zijn er niet lager dan in
Nederland."
De crisis heeft in Spanje monster
lijke vormen aangenomen. Toch
was het niet het slechte economi
sche klimaat dat Silvia in Terneu
zen bracht, bij het BPSC. Ze rond
de drie master-opleidingen af, in
Cadiz en Madrid. Ze zette haar ei
gen milieukundig adviesbureau
op, Greenbureau, gericht op zee-
onderzoek, met politici en overhe
den als klanten.
„Mijn vriend komt uit West-Vlaan-
deren. Ik heb hem in Cadiz ont
moet. We woonden daar, tot hij
zijn werk verloor. En er was niks
anders te vinden. Het was een
ramp voor hem. Zo zijn we in
Gent terechtgekomen. Ik zette
mijn bedrijf voort, tot het een jaar
geleden niet meer ging. Door de
crisis. Drie mensen werkten voor
mij. Ik ben op tijd gestopt, waar
door ik alles netjes heb kunnen af
sluiten, ook tegenover de mede
werkers."
En wat dan? Silvia lacht om wat
ze gaat vertellen. „Ik woon bij de
Gentse Poort en ik zag daar een
auto staan, een blauwtHCia Pican
to, net zo'n auto als ik heb, met
een Spaans nummerbord met
bijna dezelfde cijfer- en lettercom
binatie als mijn auto. Ik ben met
Silvia Sanchez Angel is Spaanse en
werkt op de financiële afdeling van
het BPSC. foto Camile Schelstraete
de vrouw van die auto in contact
gekomen en zij werkte al bij het
BPSC. 'Solliciteer ook!', zei ze. Het
kostte wat moeite, door een ver
keerde spelling van mijn naam,
maar sinds drie maanden ben ik
hier aan het werk via Randstad.
En we carpoolen, met nog een
Spaanse."
Waar ze moeite mee heeft, is het
klimaat, de kou. „Toen ik mijn ei
gen bureau nog had, reisde ik
vaak tussen België en Cadiz. Soms
was het verschil in temperatuur
wel twintig graden! Op het vlieg
veld van Cadiz sloeg de hitte je in
het gezicht."
Silvia mag op en top Spaanse zijn,
ze voelt zich wat betreft mentali
teit meer West-Europese. Ze pakt
graag door. Ze houdt van directe
omgangsvormen. „En ik vind pe
permunt zo lekker. Laatst kreeg ik
van mijn collega's een hele zak ca
deau!"
Hij is een groot voetballiefhebber,
dat ventje van acht uit 's-Gravenpol-
der.
Zondagavond zit hij steevast met
het bord op schoot voor de televisie
en heel soms mag hij laat opblijven
voor een belangrijke interland.
Nog niet zo heel lang geleden liep
hij samen met zijn moeder een rond
je over de dijk in zijn dorp.
Ze vonden het maar niks in Sluis
kil. Een Kanaal voor de deur, een
brug die open staat en dan geen
pontje meer. Dus nam de Stich
ting Behoud Pontje Sluiskil vorig
jaar de exploitatie van de veer
dienst over van Rijkswaterstaat.
Een succesverhaal.
door Henk Boot
Eerst maar even de cijfers.
Sinds vrijwilligers van de
veerdienst tussen Sluiskil
Centrum en Suiskil Oost
kade begin vorig jaar overnamen,
namen 45.333 mensen de gele
pont. „Vooral scholieren maken er
gebruik van", zegt Meerten Dallin
ga, voorzitter van de stichting die
zich inzette voor het behoud van
het pontje.
45-333 passanten: dat zijn er ruim
vijftienduizend meer dan toen
Rijkswaterstaat zijn eigen schip
pers aan het roer had staan. „Ik
weet wel hoe dat komt. Wij varen
nu op aanbod. Mensen hoeven am
per nog te wachten. Onze schip
per ziet iemand staan en haalt die
op." In totaal was de veerdienst
het eerste jaar dat de stichting er
de scepter over zwaaide 194 dagen
in bedrijf. Slechts 1 dag moest van
wege de potdichte mist met vertra
ging worden gevaren. „Op alle an
dere werkdagen voeren we van ze
ven tot tien uur 's ochtends en
van twee tot vijf uur 's middags."
Zo'n 233 passagiers per dag dus, on
der wie ook medewerkers van Ya-
ra en Heros, die met de fiets of
brommer naar hun werk gaan.
„En niet vergeten: ook de ambu
lance heeft er vorig jaar achttien
keer gebruik van gemaakt." Dat is
gemiddeld twee keer per maand,
omdat het pontje tijdens de vakan
tie niet vaart. „Dat geeft wel het be
lang aan van deze verbinding." In
noodgevallen, als de brug bij Sluis
kil open is voor het scheepvaart
verkeer, vormt het pontje een uit
komst. „Ook politie en brandweer
kunnen dan mee."
Vanonder zijn muts glimlacht
Meerten Dallinga breed. „In alle
opzichten een succes", wijst hij
met zijn hand naar het gele vaar
tuig achter hem.
Hij neemt zelfs het woord 'su-
bliem' in de mond zodra hij rept
over de inzet van de vrijwilligers.
In totaal zo'n twintig, onder wie
inmiddels zeven schippers. „In het
begin gaven ze vol gas om zo snel
mogelijk aan de overkant te gera
ken. maar dat kost liters benzine.
Nu varen ze veel economischer.
Dat scheelt enorm in de kosten."
Dallinga is zeer te spreken over de
inzet van bedrijven als Heros, Yara
en De Schroef. Zij sponsoren in na-
tura de stichting. „Hebben we een
probleem met een pomp of an
derszins, dan stellen ze mensen of
materiaal beschikbaar. Dat getuigt
van een groot sociaal verantwoord-
leijkheidsgevoel."
Van Rijkswaterstaat kreeg de stich
ting bij de overname 335-00 euro
mee. Plus een berg reserve-onder-
delen. „Die laatste konden we
goed gebruiken. We ontdekten
nogal wat mankementen, maar ik
moet zeggen: Rijkswaterstaat was
niet te beroerd ons te helpen om
de ergste te verhelpen."
Van het geld kan de Stichting ze
ker tot 2015 vooruit. „Ik denk dat
we in 2012 qua kosten voor exploi
tatie en onderhoud onder de ton
blijven. Dat is een mooi resultaat,
met dank aan al die mensen die
zich voor de gemeenschap van-
Sluiskil hebben ingezet."
Het pontje van Sluiskil vaart nu
een jaar onder de vlag van de
Stichting Behoud Pont Sluiskil.
Rijkswaterstaat stootte het pontje
af, omdat de jaarexploitatie (4 ton)
te duur was in verhouding tot het
aantal bezoekers (30.000 per jaar)
De Stichting kreeg een bruids
schat mee van 335.000 euro plus
een vracht reserve-onderdelen.
Het pontje blijft in de vaart tot de
Sluiskiltunnel in 2015 open gaat.
Tot dan zorgen twintig vrijwilli
gers voor onderhoud en exploita
tie van de opgeknapte pont.
Vooral (brom)fietsende scholie
ren die dagelijks heen en weer
naar Terneuzen moeten en mede
werkers van bedrijven als Yara en
Heros maken er gebruik van.
Het is een sluiproute waardoor ze
de brug over het Kanaal van Gent
naar Terneuzen kunnen mijden en
zo lange wachttijden voorkomen.
Het pontje is op werkdagen dertig
uur per week in gebruik: van 7 tot
10 uur en van 14 tot 17 uur.
Tijdens vakanties is het veer dicht.
Al sinds het verdwijnen van de ir.
Lelybrug in 1967 vaart er een pon
tje van Sluiskil naar de overkant.
In de glorietijd trok het veer
800.000 klanten per jaar.
Plannen van Rijkswaterstaat om
het pontje definitief te schrappen
stuitten in Sluiskil altijd op verzet
Tip? redactie@pzc.nl
Plots stond hij stil, vlakbij het voet
balveld van de plaatselijke helden
van Apollo '69, die zojuist aan een
wedstrijd wilden beginnen.
„Wat doe je?", vroeg zijn moeder,
toen hij daar zo ineens stokstijf bleef
staan.
„Wachten", zei het kereltje.
„Waarop?", vroeg zijn moeder.
„Tot ze het Wilhelmus gaan zingen."
door Eugène Verstraeten
TERNEUZEN - De Sophia Katten
Bond is dringend op zoek naar
boeren die een aantal boerderijkat
ten willen huisvesten.
Het gaat om tien dieren die zijn
achtergebleven bij een verlaten
boerderij bij Groede. De eigenaar
is vertrokken in verband met het
project Waterdunen dat daar gerea
liseerd wordt. „Steeds meer boe
ren zwichten voor de druk, kiezen
eieren voor hun geld en vertrek
ken", zegt Marina Goossens van
de Sophia Katten Bond Werk
groep Zeeuws-Vlaanderen. „Boven
dien verdwijnen in hetzelfde ge
bied campings die plaats maken
voor luxe vakantieparken, waar
geen plaats meer is voor schuwe
en verwilderde katten."
Leden van de werkgroep vangen
zwerfkatten, laten ze castreren en
plaatsen ze dan terug in hun omge
ving. De katten die op de verlaten
boerderij zijn achtergebleven kun
nen volgens Marina Goossens niet
worden teruggezet. „Ze zijn niet
helemaal verwilderd en zijn tijden
gevoerd. Ze zijn het daarom ook
niet gewend zelf eten te moeten
zoeken. Terugplaatsen betekent in
dit geval verjaagd en uitgehongerd
worden."
De dieren in een asiel onderbren
gen is ook niet mogelijk. Goos
sens: „Deze dieren maken geen
kans om geplaatst te worden in
een gezin. De ideale situatie zou
zijn dat we de dieren kunnen on
derbrengen bij een boerderij waar
ze dienst kunnen doen als muizen
vanger. Met een paar brokjes en
een droge slaapplaats zijn ze al te
vreden."
De poezen lopen nu nog bij de
boerderij rond. „We proberen ze
naar één plek te lokken, zodat we
ze kunnen vangen." Boeren die de
katten onderdak willen geven kun
nen contact opnemen met het
meldpunt van de Sophia Katten
Bond via 06-46597349.
