wonen 3
Van stilliggen krijgen we de kriebels
Heeft u tips?
Mail dan naar:
wonen@pzc.nl
vrijdag 11 januari 2013
door Elian van 't Westeinde
Geen naambordje. Geen bel. Geen
brievenbus. Maar wel een voor
deur die toegang biedt tot een wo
ning waarin alle meubels op maat
zijn gemaakt. De roef aan boord van binnen
vaartschip Jannelien is van alle gemakken
voorzien. Een praktische open keuken met
aangrenzend de woonkamer, een badkamer
en drie slaapkamers. Dat klinkt als een een
gezinswoning, maar het is klein. Zo is er in
de grootste slaapkamer slechts ruimte voor
een twijfelaar van ongeveer meter 30
breed.
Achter de gordijntjes die met embrasses bij
elkaar worden gehouden is het knus. De
vloerverwarming staat aan en het ruikt naar
versgezette koffie. „De roef maken we gezel
lig", zegt Jacqueline Geluk (44). „Want dit is
niet alleen onze werkplek, dit is ook ons
huis."
Zolang ze getrouwd zijn, vaart Jacqueline
mee met haar man Jan (46). Nu al 25 jaar.
Meestal is het schipperspaar onderweg met
granen of meststoffen. Een enkel keertje ver
voeren ze cacaobonen. Ze reizen naar Duits
land, Frankrijk, Zwitserland, Hongarije en
varen zestien, soms zeventien uur per dag.
Maar in december meren ze voor een paar
weken af aan de Loskade in Middelburg.
Dat is traditie. Dan is het tijd voor familiebe
zoekjes en allerlei klusjes, zoals de auto weg
brengen voor een onderhoudsbeurt.
Zo'n twaalf jaar geleden kochten Jan en Jac
queline dit motorvrachtschip. Toen heette
het nog Edison. Zelf gaven ze het de naam
Jannelien, samengesteld uit hun voorna
men. Het schip is gebouwd in 1962 en is 86
meter lang en iets meer dan 8 meter breed.
In het ruim past 1300 ton bulk.
De woning was wel heel anders ingericht
dan nu volgens Jacqueline, die ook haar
schipperspapieren heeft. „Wat hokkerig,
maar daar konden we doorheen kijken. Van
lieverlee hebben we alles opgeknapt."
Na de badkamer en de slaapkamers waren
de woonkamer en de keuken aan de beurt,
die zijn in 2009 vernieuwd. Een scheepstim
merman heeft: alles op maat gemaakt. Dat
moet ook, want dit schip heeft zeeg, een
kromming, zoals veel schepen uit die tijd.
Vanuit het midden loopt het dek op in de
lengterichting. Voor- en achtersteven zijn
daardoor hoger dan het middengedeelte.
„Bovendien is een schip niet overal even
breed. Voor en achter loopt het dek uit op
een punt", zegt Jan. „Als je naar de tafel
kijkt, zie je dat die met de ronding mee
loopt. Dat is ook zo met de bank waar je nu
op zit. En het aanrechtblad is aan de ene
kant zeventig centimeter diep en aan de an
dere kant vijftig centimeter. Een gewone
keuken of een kast neerzetten kan hier niet.
Dan verlies je te veel ruimte. En daar moet
je zuinig mee zijn aan boord."
Niet voor niets staan de boeken stijf tegen el
kaar achter de deurtjes in de boekenkast,
een kunstwerkje van de scheepstimmer
man. Ook de ruimte in de slaapkamers
wordt goed benut. In de kamer van Jan en
Jacqueline is het bed strak tegen de wand ge
timmerd. Boven de kooien hangen kastjes,
zoals je die in een caravan ook wel ziet.
„Omdat er geen zolder is, hebben we onder
alle bedden ook flinke lades waarin we on
ze spullen kwijt kunnen." Voordat ze gaan
varen, nemen ze zoveel mogelijk voorraad
aan boord. Ze vullen de koelkast, de voor
raadkasten en twee ruime diepvriezers.
Normaal gesproken is het heel rustig aan
boord, maar bij een bepaald toerental van
de motor gaat alles even flink rammelen.
Daarom zitten onder het dienblaadje viltjes
om het houten tafelblad tegen krasjes te be
schermen.
Jan en Jacqueline vinden het schippersleven
prachtig, ,,'t Is een nomadenbestaan. Als we
wat langer stilliggen, worden we onrustig
en gaat het kriebelen. Zoals nu."
