281 sport
Braafhart senior leerde junior koppen
'Het liefst zou ik nog in het veld staan; langs de kant kun je
namelijk niks doen. Je kunt wel roepen, maar dat schiet niet veel
vrijdag 11 januari 2013
Goes loopt m de hoofdklasse b 0„ jrouwens, Gérard is trainer en de enige die mag roepen
één op één. De ploeg heeft
twaalf punten gepakt in twaalf duels. Shannon Braafhart senior
Shannon Braafhart senior is de
teamleider bij zondag-hoofdklas
ser Goes. Shannon Braafhart ju
nior staat in het hart van de de
fensie. Beide Vlissingers leven
voor het voetbal. Tijd voor een
gesprek met beiden.
door Bob Maes
Nee, het gaat te ver om
zijn vader een voor
beeld te noemen. „Dat
is wel heel sentimen
teel", zegt hij, terwijl hij pesterig
naar vader kijkt. „En bedankt", is
het antwoord van Shannon Braaf
hart senior. „Wel steek ik veel van
hem op", sust junior de gemoede
ren. „Een echt voorbeeld als verde
diger heb ik niet, hoewel ik de laat
ste tijd veel kijk naar Thiago Silva
van Paris Saint-Germain. Vooral
hoe hij opbouwt, vind ik interes
sant om te zien." Senior: „Dan heb
je aan mij inderdaad geen goed
voorbeeld. Ik kon niet zoveel met
een bal, was meer een pure verde
diger."
Shannon Braafhart (41) en Shan
non Braafhart junior (19) verdedi
gen sinds dit seizoen samen de
kleuren van hoofdklasser Goes. De
één - senior - langs de lijn als team
leider, de ander - junior - in het
hart van de defensie. Op het mo
ment van het du bbelinterview
kijken ze in de Vlissingse sporthal
Baskensburg samen hoe de ne
genjarige Marlon Braafhart - met
tweelingbroer Orlando de twee
jongste telg van het gezin - het
ervan afbrengt als zaalvoetballer.
De volgende dag gaan ze voor an
derhalve week naar Curasao, waar
de Braafharts' oorsprong ligt. Se
nior: „Lekker weer is het daar,
man."
De natuurlijke habitat zou voor va
der en zoon echter net zo goed in
de sporthal kunnen liggen. Het ge
zin Braafhart ademt namelijk
sport. Dat is ook al te onttrekken
aan de kledingstijl. Beiden in een
trainingspak; Braafhart junior zelfs
met een baardje dat hem op Rio
Ferdinand van Manchester United
doet lijken. „Vooral voetbal leeft in
ons gezin", legt senior uit. „De
tweeling voetbalt bij Walcheren.
Daar ben ik altijd bij. Mijn dochter
Kristy doet aan paardrijden. Je
gaat altijd naar de voetbal, zegt ze
vaak. Tja, dat is ook zo."
Als centrale verdediger heeft ju
nior de positie waarop zijn vader
in 2011 afscheid nam van het ama
teurvoetbal overgenomen. Na
sinds de C's voor Jeugd Voetbalop
leiding Zeeland (JVOZ) te zijn uit
gekomen, verscheen Braafhart ju
nior afgelopen zomer bij Goes. „Er
was ook interesse van RCS en VC
Vlissingen. Maar bij Goes kende ik
veel gasten en Gérard (de Nooijer)
was mijn trainer bij JVOZ. Ook
kreeg ik bij Goes de kans om in de
hoofdklasse te spelen. De keuze
was dus niet zo moeilijk." Daar
mee helpt hij gelijk een misver
stand uit de wereld. „Ik heb niet
voor Goes gekozen omdat mijn va
der er leider is."
Shannon Braafhart junior (links) en senior leven voor het voetbal. Ze zijn respectievelijk verdediger en teamleider bij zondag-hoofdklasser Goes.
foto Ruben Oreel
„Veel mensen denken inderdaad
dat ik invloed op zijn keuze heb ge
had", vult senior zijn zoon aan.
„Ik heb Shannon zelf laten beslis
sen. Toen hij veertien was, waren
er mensen bij Goes die zeiden dat
hij ooit voor de club zou spelen.
Dat moet hij zelf weten, heb ik ze
toen gezegd."
Toch volgt Braafhart zijn zoon al
zijn hele loopbaan. In de jeugd
van Walcheren was hij al leider, la
ter ook bij de JVOZ. „Daarnaast
voetbalden we niet heel veel sa
men", herinnert senior zich. „Ja
wel man", onderbreekt zijn zoon
hem. „Op het strand of op het
veldje in de buurt. Daar heb je me
leren koppen. Dat was namelijk
één van de weinige dingen die je
kon." Senior: „Rustig hè. Ik heb je
ook laten zien hoe je een bal per
fect moet raken. Die lange bal van
jou, die heb je van mij geleerd."
Normaliter is dat één van de sterk
ste punten van Braafhart junior,
het geven van een lange bal. Dit
seizoen loopt dat echter een stuk
minder. „Het komt er nu niet uit.
In de hoofdklasse word je als ver
dediger sneller vastgezet als je wilt
opbouwen. Ook lopen de spitsen
anders weg. Dan is het zaak rustig
te blijven en rust in het spel te
houden."
Vader Braafhart is in ieder geval
rustig langs de lijn. „Het liefst zou
ik nog in het veld staan; langs de
kant kun je namelijk niks doen. Je
kunt wel roepen, maar dat schiet
niet veel op. Trouwens, Gérard is
trainer en de enige die mag roe
pen."
Overigens had het niet veel ge
scheeld of Braafhart had op zijn
41e nog zijn rentree in Goes 1 ge
maakt. Tegen UDI'19 regende het
afzeggingen, waardoor Braafhart
zijn voetbalschoenen kon aantrek
ken en op de bank plaatsnam. „Op
het laatst kregen er een paar
kramp. Toen werd ik wel een beet
je bang", zegt hij lachend. „Moest
ik nog gaan warmlopen ook."
„Gelukkig moest je niet invallen",
bijt zijn zoon hem toe. „Dat was
niet goed gekomen."
Wat Braafhart senior
langs de kant wél kan
doen, is de backs
coachen. „Dan hoef ik niet te
schreeuwen, die staan namelijk
ook langs de zijlijn. Ik ben nog een
tijdje back geweest, dus ik kan wel
iets inbrengen."
Het coachen van zijn zoon laat hij
alleen aan Gérard de Nooijer over.
„Tijdens de wedstrijd althans. Na
derhand hebben we het er wel
over."
„Gelukkig niet al te vaak", zegt ju
nior. „Maar ik luister wel naar de
tips die hij me geeft. Ik neem ze
ker niet alles klakkeloos over, maar
ik probeer wel veel van hem op te
steken. Hij staat langs de lijn, ziet
de dingen anders dan ik. Dit kan
beter, werk daar nog aan. Daar
ben ik door geholpen."
Aan de Vlissingse keukentafel
wordt er nooit over andere spelers
gesproken. Senior: „Dat kan je ook
niet maken als teamleider. Je moet
de spelers toch een beetje in be
scherming nemen. We hebben het
wel over het team in het alge
meen, maar nooit over indivi
duen."
Tegenwoordig zijn die gesprekken
een stuk positiever dan in het be
gin van het seizoen. Na een moei
zaam begin heeft Goes de juiste
lijn te pakken. In de laatste drie
duels voor de winterstop werden
zeven punten gesprokkeld. Daar
door staan de Bevelanders op de
twaalfde plaats, maar het verschil
met nummer vier Dongen is
'slechts' acht punten. Alles ligt dus
nog open in de hoofdklasse. „We
speelden in het begin niet slecht,
maar maakten te veel fouten. Ik
ook", zegt Braafhart junior. „Ik
moest wennen aan het niveau. De
overstap van de jeugd naar de se
nioren is sowieso zwaar. De laatste
tijd speel ik minder wisselvallig.
Gérard ziet dat ook. Maar ik kan
nog veel beter."
„Je moét beter", klinkt vader
streng. „Ik hoop niet dat Goes je
plafond is." Braafhart junior corri
geert: „Je moet wel realistisch zijn.
Eerst maar eens een vaste waarde
worden."
„Als je gevoel bij een club maar
goed is", zegt senior. „In de jeugd
kon hij naar Zulte-Waregem. Van
mij mocht hij gaan, maar hij vond
het te ver reizen en ging dus niet.
Ik vraag me wel eens af wat zijn
plafond is. Is dat FC Dordrecht? Is
dat Feyenoord?"
Braafhart junior moet er om la
chen. Een ding is in ieder geval ze
ker: waar junior ook naartoe gaat,
senior zal nooit ver weg zijn.
