AGNES
spectrum 2
HET NIEUWE LEVEN VAN
Zaterdag 29 december 2012
Het is nog steeds wennen. Ja
renlang werd ze geleefd en
holde ze van de ene naar de
andere afspraak. Werkdagen
van 14 of 15 uur waren meer
regel dan uitzondering. En nu heeft ze in
eens tijd. Tijd voor heel gewone dingen,
zoals de sportschool. Of een stukje fietsen
door haar stad, Utrecht. „Ik kan intens ge
nieten van die kleine, gewone dingen. Ik
heb laatst midden op de dag op straat een
heel gesprek met het buurjongetje gevoerd
over Sinterklaas. In mijn vorige bestaan
zag ik hem nooit. Dan was ik 's morgens al
vertrokken voor hij wakker werd en als ik
's avonds laat thuis kwam, lag hij al lang
weer op bed."
Agnes Jongerius (52) is happy met haar
nieuwe bestaan. Sinds ze ruim vijf maan
den geleden afscheid nam als voorzitter
van de Vakcentrale FNV, is de vrouw die
jarenlang de lijstjes van meest invloedrijke
landgenoten aanvoerde uit de schijnwer
pers verdwenen. „Heerlijk", zegt ze. „Be
grijp me niet verkeerd, ik heb mijn baan
altijd erg leuk gevonden. Ook de aandacht
die daar bij hoorde. Dat werkt verslavend.
Maar het is ook wel lekker om eens een
tijdje helemaal af te koppelen."
Ze geeft een voorbeeld. „Onlangs zat Peter
Verhaar bij Pauw Witteman. Die vertelde
daar een groot onzin verhaal. Volgens hem
is ons pensioenstelsel niet meer van deze
tijd, raken de kassen van de pensioenfond
sen leeg en worden jongeren daar de dupe
van. Naar zo'n programma kan ik nu ge
woon kijken. Vroeger zou ik meteen in ac
tie zijn gekomen en zorgen dat er een inge-
Jarenlang was
Agnes Jongerius
niet uit het nieuws
weg te branden. In
juni ruimde ze het
veld als FNV-
voorzitter na een
conflict over het
pensioenakkoord.
Nu geniet ze van
gewone dingen
waar ze jaren geen
tijd voor had.
door Hans Gertsen
foto's Evert Elzinga
zonden stuk in de krant komt, waarin die
beweringen worden weerlegd, de redactie
van Pauw Witteman laten bellen, enzo
voort. Nu is dat aan anderen."
Na jaren van altijd maar hollen en worden
geleefd door een overvolle agenda vindt ze
het fijn een paar tandjes lichter te schake
len. En ze is niet de enige die geniet van
het gewone, alledaagse leven dat ze nu
leidt. Ook haar man Ger is blij. „Het zit
hem in heel simpele dingen. Nu vraag ik af
en toe: 'Wat wil je eten vanavond, dan ga
ik boodschappen doen'. Dat was hij jaren
niet meer gewend." Hoewel ze waar
schuwt: „Koken voor anderen is af en toe
heel leuk. Maar het wordt niet mijn nieu
we levensvervulling." Wat die wel wordt,
weet ze nog niet precies.
De afgelopen maanden deed ze nog wat
klussen voor de FNV, met name op inter
nationaal gebied. Zo was ze voor het IW
(Internationaal Verbond van Vakbewegin
gen) actief als voorzitter in het comité vak
bonden en mensenrechten. Daarnaast is ze
commissaris bij de FMO, de bank die pro
jecten op het gebied van ontwikkelingssa
menwerking financiert. En ze is nog steeds
voorzitter van Women Ine, 'een platform
van vrouwen die voor vooruitgang staan',
zoals ze het zelf omschrijft. Een nieuwe
parttimebaan is er ook. Agnes Jongerius -
gaat twee dagen per week aan de slag als
'geassocieerd onderzoeker' aan de Universi
teit van Utrecht, waar ze ooit sociaal-eco
nomische geschiedenis studeerde. Terug
op het oude nest gaat ze zich samen met
bestuurskundigen, juristen en historici bui
gen .over de vraag hoe burgers beter betrok
ken kunnen worden bij Europa. „Er veran
dert enorm veel in Europa, maar de stem
van de burgers wordt nauwelijks gehoord.
Dat is geen goede zaak. Veel burgers heb
ben een heel verkeerd en heel negatief
beeld van Europa, terwijl we er als Neder
landers zo veel aan te danken hebben. Ik
wil graag weten hoe we dat kunnen verbe
teren." Daarnaast wil ze als wetenschapper
een bijdrage leveren aan de discussie over
de toekomst van ons pensioenstelsel. „Pen
sioenen zijn toch een beetje 'the story of
my life' geworden", zegt ze met een dosis
galgenhumor. Want ze kwam de afgelo
pen jaren keihard in aanvaring met een
fors deel van de eigen achterban over plan
nen om de AOW- en pensioenleeftijd te
verhogen.
Jongerius sloot vorig jaar, ondanks fel ver
zet van Bondgenoten en Abvakabo, de
twee grootste FNV-bonden, een akkoord
met werkgevers en het kabinet over een
verhoging van de pensioenleeftijd naar 67
in 2025. De twee grootmachten binnen de
Vakcentrale waren daar zo woedend over
dat ze in september 2011 het vertrouwen
in haar opzegden en haar aftreden eisten.
Maar de meerderheid van de FNV-bonden
wilde dat ze zou blijven. Jongerius maakte
uiteindelijk in juni dit jaar plaats voor Ton
Heerts, die nu als interim-voorzitter de
brokken moet zien te lijmen en die de
FNV drastisch moet vernieuwen. Kern van
die vernieuwing is dat de afstand tussen
de werkvloer en de top van de verschillen
de bonden kleiner moet worden.
Voor Jongerius was het laatste jaar als voor
zitter niet bepaald het leukste. „Het heeft
