Da Xin is als vano
6 |uit
donderdag 27 december 2012
■r
VLISSINGEN
Het hoort bij het ein
de van het jaar om
ter afwisseling van
de vele feestelijke,
vaak toch te zware
maaltijden naar de Chinees te
gaan. Dat doen we al jaren en het
bevalt goed. We gingen naar mis
schien wel de bekendste Chinees
van Vlissingen, Da Xin.
Wokken is rechts en a la carte is
links, zegt mevrouw Jeannet van
Da Xin als we binnenkomen. En
wij willen a la carte eten en als het
kan echte, pittige Chinese gerech
ten kunnen kiezen. Foe yong hai,
tjap tjoi, koe lo yuk of babi pan
gang met ananas in zoetzure saus
zijn niet aan ons besteed. We hou
den van de Chinese verfijnde keu
ken, van de mihoen met garnalen
bijvoorbeeld of de wat scherpere
variant, mihoen Singapore. Maar
ook van witte rijst of nasi met
knapperig gebakken varkensvlees,
eend op verschillende manieren
bereid, zelfgemaakte sambal en spi-
nazieachtige groenten gefruit met
veel uien, knoflook en waar apart
zwarte bonensaus bij wordt geser
veerd.
We vragen bij Da Xin wat de spe
cialiteiten van het huis zijn en of
er ook buiten de kaart om gegeten
kan worden. De specialiteiten
staan allemaal op de menukaart
en zijn erg lekker, reageert de
vriendelijke serveerster. De kaart
dan maar, die inderdaad erg uitge
breid is.
In de andere ruimte is het druk en
rumoerig. Er wordt gezongen voor
een jarige. Wij zijn de enige aan
onze kant. A la carte is niet in trek,
of liever, de Nederlander verkiest
het wokken. De prijs van een wok
buffet is aantrekkelijk. Voor 20 eu
ro kun je veel smaken proberen en
onbeperkt eten. Kinderen van 4
tot 10 jaar mogen voor de helft
van de prijs en tot en met 3 jaar
mogen ze gratis wokken. Voor ie
der wat wils.
Volgens Da Xin kiezen mensen
voor a la carte als ze niet in de rij
willen staan en als ze lang aan ta
fel willen blijven zitten om bijvoor
beeld te praten. En vaak, laat de
serveerster erop volgen, zijn het
oudere mensen die a la carte eten.
Zo, die komt aan. Wat het eten be
treft, is er weinig verschil, zegt ze.
Voor beide kanten, links en rechts,
komt het uit dezelfde keuken. Al
les is vers ingekocht en bereid en
overal worden dezelfde sauzen aan
geboden, laat ze erop volgen.
Wij bestellen Wan Tan soep (5,50
euro) en Ha Kau, gestoomde garna-
lenpasteitjes (4,50 euro). De deeg-
hapjes in de soep komen uit de
diepvries. Volgens de mevrouw in
de bediening kan dat ook niet an
ders, want het kost te veel tijd om
de deeglapjes te maken, uit te rol
len en daarin de vulling te doen
voor maar één kopje soep. „Dat
doet geen enkele Chinees. De
bouillon is wel helemaal vers be
reid", laat ze erop volgen.
De wan tansoep had voor mij
krachtiger mogen zijn, de deeghap
jes zijn wel erg sponsachtig. De
pasteitjes zijn aan de'kleffe kant
en ook wat vlak van smaak. We
hebben wel eens lekkerder binnen
komers gegeten.
We kijken uit naar de hoofdgerech
ten: Mihoen met garnalen (16,00
euro), geroosterd spek (12,50 euro)
en "Sam pa ta ha, ongepelde gepa
neerde garnalen in een sambalsaus
(17,00 euro).
We hebben het mooiste tafeltje
aan het raam gekregen en zitten
vlakbij de verwarming. Het is er
aangenaam. Buiten regent het. Chi
nese muziek met een modern tint
je klinkt, het is toch altijd prettig
om in Aziatische sferen te zitten.
De mihoen laat verrassend lang op
zich wachten. Dat zijn we niet ge
wend van de Chinees. We worden
een beetje aan ons lot overgelaten
en dat komt doordat de wokkant
veel aandacht vraagt.
De bekende warmhoudplaatjes
worden op tafel gezet, naast het an
dere overbekende setje van ketjap,
maggi, sambal, zout en peper. De
Chinees in het algemeen houdt
vast aan een vertrouwd concept.
Dat voedsel in de Chinese keuken,
niet alleen maar een zaak van eten
is, bewijst Da Xin. Op de schalen
liggen bloemen, uitgesneden van
winterwortels en met grove diep
groene peterselie worden de ge
rechten verder opgefleurd. Het ziet
er verzorgd uit.
De mihoen is precies goed, droog,
kruidig en gelukkig plakt de mie
niet aan elkaar. Hier moet je mee
opgevoed worden. De garnalen
zijn knapperig gegaard.
De grote garnalen die in de schaal
gebakken zijn, zijn 'gepaneerd'
met tapiocameel. De schaal raakt
daardoor zijn scherpe randjes
kwijt en het lijkt erop dat zelfs de
Traditionele Chinese gerechten.
Prijs-kwaliteit:
Zacht geprijsd, met veel keus, maar
niet afwijkend van veel. andere Chine
zen
Entourage:
Traditioneel ingericht, zoals je van
een Chinees in Nederland verwacht.
Bediening: Vriendelijk.
Horen, zien en ruiken: Een grote
zaak, met een aantal aparte ruimtes,
die ook volledig afgehuurd kunnen
worden.
Conclusie: Da Xin heeft een buiging
gemaakt naar de Nederlandse smaak.
De keuken richt zich op een groot pu
bliek
In Eten doen de
redacteuren Edith
Ramakers en Nadia
Berkelder beurtelings
verslag van een bezoek
aan Zeeuwse
eetgelegen heden.
Da Xin, een van de bekendste Chinezen van Vlissingen.
Chinese soep.
Bij een Chinees hoort Boeddha.
