i9 kerstmis
Zaterdag 22 december 2012
Van linksaf. Lester, Nieky, Dylan, Samantha, Johan en een medewerkster tijdens een gezamenlijke maaltijd.
is - zegt buurman Erwin lachend - compleet 'verkaast'.
Moa lacht breed. Over de banken in zijn kamer heeft hij
geplisseerde foulards van smaragdgroen brokaat gedra
peerd, met gouden takjes erop. Van de zwarte markt in
Den Haag. De banken vormen het kloppende hart van
Moa's 'nestje'. Goed, de koelkast met de biertjes erin en
de friteuse erbovenop voor de vette hap zijn ook niet on
belangrijk. En het leven zou een stuk minder aangenaam
zijn zonder de muziekinstallatie, de tv en spelcomputer.
Een kast heeft Moa momenteel even niet - wel schulden,
geen geld. Maar het allerbelangrijkste zijn toch de twee
comfortabele banken, waarop Moa's maten kunnen han
gen. „Ik ben gastvrij. Ik hou er niet van alleen te zijn. Ik
heb graag mensen om me heen." Weer die brede glim
lach, die witte tanden, die glinsterende ogen.
Moa leunt ontspannen achterover. Op de muur tegen
over hem hangt een poster. Shit happens, staat in grote
letters boven een lange opsomming van allerlei narighe
den die kunnen gebeuren. Hij zegt: „Soms zitten we hier
in de weekeinden een biertje te drinken, jongens onder
elkaar, allemaal stoer doen natuurlijk, en dan begint er
opeens iemand over vroeger: 'Ik heb het wel kut gehad,
man...' Een ander: 'Ja, ik ook...' En dan gaan we dingen
voorlezen van die poster en lachen ons helemaal stuk."
Hij staat op en begint te lezen. 'Advocaten: voor genoeg
geld helpen we je uit de stront' en 'Einstein: stront is rela
tief.
Het is gezellig op de tweede verdieping van de Foyer de
Jeunesse. Soms zelfs een beetje té gezellig, vindt de lei
ding. Want er moet ook gedacht worden aan serieuze za
ken in het leven. Aan studie of werk, bijvoorbeeld. Maar
sinds Moa erbij kwam, een halfjaar geleden, is het een
stuk leuker geworden, vindt Erwin (18) in de kamer er
naast. „Feestje bouwen met z'n allen, lachen." Meestal
zit hij bij Moa. Zijn eigen kamer is minder geschikt.
„Daar vlieg ik eigenlijk alleen in en uit, om te slapen of
om me om te kleden of zo." Het bed in Erwins kamer is
bedekt met een laag kleren van een halve meter dik. Er
win, lachend: „Ik kleed me best vaak om op een dag. Vier
keer, of zo."
Afgelopen week is Erwin als leerling-kok ontslagen. Shit
happens, inderdaad. „Ik weet ook eigenlijk niet of ik wel
verder wil in het koksvak. Wat dan wel?" Erwin haalt
zijn schouders op. Buurman Moa kijkt zorgelijk. „Je moet
een beroepskeuzetest doen, man. Bij het ROC. Heb ik
ook gedaan. Je moet echt een diploma halen."
Nieky (19) vindt het fijn om alleen te zijn. Maar dan wel
in een huis waar ze mensen om zich heen weet Die com
binatie heeft ze hier gevonden. Haar kamer op de tweede
verdieping, hoe rommelig ook, is haar thuis. Als ze op
ruimt, kan ze niks meer vinden. Dus ruimt ze niet op,
zegt Nieky pragmatisch. „Chaos hoort bij mij. Ik stoor me
er zelf ook niet aan."
Aan de muur, verheven boven alle wanorde, hangen
goed in het zicht haar dierbare herinneringen: twee inge
lijste kinderjurkjes en foto's, kriskras boven haar bed. Ze
heeft haar doopjurkje en het trouwjurkje dat zij als peu
ter droeg, toen haar ouders trouwden, ingelijst. Nieky's
moeder maakte het jurkje zelf. Ze is negen jaar geleden
overleden.
Een schilderijtje op een andere muur heeft Nieky zelf ge
maakt. Het stelt een zee voor, met erboven een regen
boog. „Mijn moeder zei tegen me: 'als je later de zee ziet,
of een regenboog, dan zie je mij'. Het is geen meester
werk. Maar waar dat schilderijtje is, daar ben ik."
Op de begane grond zit Vincent, een flinke, blonde kerel
in werkkleren, aan de keukentafel, met begeleider Bas.
Even vertellen hoe het gaat. Vincent woont niet meer in
de foyer, al twee maanden niet meer, maar zo nu en dan
komt-ie even buurten, gewoon voor de.gezelligheid.
Hij is nog maar net verdwenen of er komt een hoogge
hakte blondine binnenstormen: „Ik ben geslaagd voor
mijn diploma verzorging!" En weg is ze. „Alberdien. Ze
woont hier al een halfjaar niet meer", zegt Bas met een
grijns. „Sommigen blijven nog jaren komen."
