Op
eigen
benen
kerstmis is
De Foyer de Jeunesse in
Vlissingen biedt
jongvolwassenen de
mogelijkheid een jaar een
kamer te huren als
tussenstap van het ouderlijk
huis naar zelfstandige
woonruimte. Voor nagenoeg
alle bewoners is de
Foyer de Jeunesse
hun eerste eigen 'thuis'.
Zaterdag 22 december 2012
door Ondine van Vleuten,
Moha: „Gezellig een biertje drinken, jongens onder elkaar en
allemaal stoer doen natuurlijk."
Foyer de Jeunesse
Foyer de Jeunesse is een woonvorm voor jongeren
van 17 tot 23 jaar, die het risico lopen maatschappe
lijke buiten de boot te vallen. De Foyer in Vlissin-
gen biedt onderdak aan 24 jongeren met verschil
lende achtergronden en verschillende problemen.
Voor het goed functioneren is een juiste 'mix' in de
groep belangrijk. Werk of studie zijn verplicht. Van
de jongeren was 20 procent eerder dakloos. Iedere
bewoner heeft in de Foyer een eigen kamer, waar
voor huur moet worden betaald. Allemaal kunnen
ze terugvallen op begeleiders van Jeugd- en
Opvoedhulp Juvent.
In de gezamenlijke keuken op de eerste verdie
ping roert Vivian (22) in een geurige Nigeri-
aanse stoofpot. African hot pepper soup, de
geur van thuis, zegt de tengere Afrikaanse ge
nietend. Even later mogen we proeven, van
de Afrikaanse gastvrijheid en de pittige pep
per soup.
In haar volgestouwde, maar keurig opgeruimde kamer
haalt ze een bord uit de koelkast. Vanonder het bed haalt
ze een grote tas tevoorschijn, vol exotische specerijen: og-
bono, vispoeder, punkin en andere ingrediënten voor de
Afrikaanse peppersoup. Alles gaat na gebruik weer netjes
onder het bed. Hoe hier nog een kerstboompje bij moet,
is een raadsel, maar dat het er komt, is zeker.
Vivian is overtuigd christen. Ze schikt de mooie, witte
sprei op haar bed en lacht. Dat doet ze niet vaak, maar als
het gebeurt, breekt de zon door en lijkt de temperatuur
een paar graden te stijgen in de kamer. „I love my room.
Als ik al mijn spullen in de kamer om me heen heb, voel
ik me ok. Just okay." Vooral als ze naar haar muziek luis
tert, Nigeriaanse gospels. Praise the lord„Op zondag draai
ik altijd deze muziek. Het maakt mij blij."
Vandaag is er extra reden om God te danken. Er is een
brief gekomen, over het inburgeringsexamen. „Ik ben ge
slaagd!" Drie jaar geleden verliet Vivian haar geboorte
land. Ze kijkt echter niet meer om, maar vooruit. „Men
sen hebben me gekwetst. Maar ik haat niemand. In mijn
land zeggen ze: 'Water kan je doden. Je kunt erin verdrin
ken. Maar dat is geen reden om te zeggen dat je nooit
meer water wil drinken'. Zo is het met mensen ook. Er
zijn slechte mensen, er zijn goede mensen. Mensen zijn
erg belangrijk voor me." Nederland is haar nieuwe thuis.
En in de Foyer de Jeunesse heeft ze haar eigen plekje. „Ik
mis mijn kamer als ik bij anderen op bezoek ben", zegt Vi
vian.
De buurman komt even binnen, om Vivians kapotte la
mellen te repareren. In de Foyer ben je nooit echt alleen,
Johan (19), sinds zeven maanden Foyer-bewoner, vindt
dat prettig. „Eigenlijk ben ik een gezelligheidsmens, maar
ik ben ook autistisch. Ik heb Asperger. Daardoor vind ik
het moeilijk zomaar op mensen af te stappen en een ge
sprek aan te knopen. Er is een periode geweest dat ik
geen vrienden wilde hebben. Dat was veel te moeilijk
voor me. Hier in de Foyer heb ik geleerd hoe je vriend
schap sluit en wat vrienden voor je kunnen betekenen.
Johan heeft veel spullen op zijn kamer. „Soms houden we
hier een brandweeroefening", vertelt hij. „Ik heb er over
nagedacht wat zou ik willen meenemen als er brand uit
breekt. Maar alles is vervangbaar, alleen de mensen niet.
Als nu het brandalarm gaat, denk ik niet meer wat neem
ik mee, maar waar is iedereen?"
Op Johans kast hangen briefjes met spreuken. „Ze hebben
allemaal iets met mij te maken." Hij leest voor: 'Elke fanta
sie heeft een kern van waarheid'. Die heb ik zelf verzon
nen. En: 'What doesn't kill you, makes you stronger'. Heel
mooi, die. Maar de mooiste is 'Iedereen is vreemd, maar
ik heb een excuus: autisme'."
Een deur verder. In de kamer van Samantha (20) branden
overal waxinelichtjes. In de vensterbank staat een enorm
(vooralsnog leeg) roze spaarvarken en een minikerst-
boom, versierd met paarse linten en zilveren balletjes.
Overal hangen foto's van familieleden.
Samantha houdt van paars en roze, van tierelantijntjes en
gezelligheid. En van Nick en Simon. Haar favoriete num
mer: 'Wat je leven je brengt'. „Als ik hier zit, en ik luister
naar Nick en Simon, de kaarsjes aan, dan ben ik gelukkig.
Maar ook samen eten met de anderen vind ik heel gezel
lig. Ik heb hier echt een nieuw thuis gevonden."
Deze avond konden alle Foyerbewoners aanschuiven
voor een bord nasi. Eens per week kunnen ze voor 3 euro
mee-eten in de gezamenlijke ruimte op de begane grond,
maar vaak ook eten groepjes bewoners samen. Op de
tweede verdieping hebben vier bewoners een hecht groep
je gevormd. „Vaak gaat één van ons boodschappen halen
en ik kook dan", zegt de 18-jarige Moa.
De geboren Somaliër heet eigenlijk Mohammed, maar hij
