Eiland
van
geluk
kerstmis 4
Ze wonen op een
afgelegen plek, een
eilandje in the middle of
nowhere, letterlijk onder
de industriële rook van
Moerdijk. Maar ze
voelen zichzelf verre
van geïsoleerd. Cor
Melissant en Riet Buijs
zijn gelukkig in hun
'paradijs op aarde'.
'Het is
beter
rijk te
leven
dan rijk
te sterven'
Zaterdag 22 december 2012
door Rinze Brandsma
foto's Peter van Tri jen
f k heb hier alles wat ik wil en alles is van
i'K ons", zegt Cor Melissant. „De crisis, daar
merken wij hier niks van", zegt Riet
Buijs, zijn vrouw. „Wij maken ook ner
gens een punt van, hebben nergens hin
der van", aldus Cor. „Er komt niet veel
geld binnen met onze AOW'tjes, maar
er gaat ook niet veel uit. We wonen midden in de namur,
met volop ruimte en met volop hout voor de houtkachel.
En we mogen hier tot onze dood wonen, voor een voor
oorlogs lage huur."
Zelf vinden ze ook dat hun huis, onder de rook van het
industrieterrein Moerdijk, een soort vrijstaatje is. De loca
tie is hoogst opmerkelijk, eigenlijk onmogelijk. Een encla
ve op het industrieterrein. Zo afgelegen, dat de krant er
niet bezorgd kan worden en het adres niet op de route
planner staat. De ambulance kon het met moeite vinden
toen Cor hartproblemen had, Riet later een beroerte en
een val van de trap waarbij ze een heup brak. Weg willen
ze er niet. Nooit, alleen tussen plankjes, laat dat duidelijk
zijn.
Cor (76) en Riet (72) gaan allang niet meer op vakantie.
Niet omdat er geen geld voor zou zijn, maar „omdat we
hier weten waar we aan toe zijn en een goed en mooi le
ven hebben. Dit is onze gelukkigste tijd. We zijn niet veel
eisend. Internet en die flauwekul hebben we niet en hoe
ven wij ook niet. Ik hoef ook niet te intemetbankieren,
want zoveel geld hebben we niet. Ik heb niet eens een pin
code. Ik ga gewoon naar de bank en krijg dan mijn geld."
Lang geleden ging Riet nog wel eens met een zus met de
bus naar Spanje. Cor is tweemaal mee geweest, maar
vond er geen bal aan. „Laat mij maar thuis een beetje prut
sen. Dit is mijn plekje. Ik kan trouwens niet zwemmen,
dus wat moet ik op een strand?" In een vliegtuig hebben
ze 'van ons leven nog nooit gezeten'.
Cor kan zich helemaal niet voorstellen dat hij ergens an
ders zó naar tevredenheid zou kunnen wonen. Riet trok
bij hem in, nadat ze getrouwd waren. Voor beiden was
het de tweede keer, na mislukte huwelijken. Ze hebben
nog een hele tijd een lat-relatie gehad; Cor in zijn huisje
in het buitengebied en Riet in het dorp Moerdijk. Tot
Riets vier kinderen goed op hun plek waren en de deur
uit. Dit jaar vierden ze hun zilveren trouwfeest.
Cor en Riet Melissant zijn de laatste bewoners van het
ooit zo gulle poldergebied tussen Moerdijk en Klundert.
Boerenland, waar vanuit veertig boerderijen goed ge
boerd werd. Tot het land in de jaren zestig en zeventig
verdween onder metersdik opgespoten zand voor het in
dustrie- en haventerrein Moerdijk. Cor is vlakbij geboren,
daar waar nu een rotonde ligt op de weg naar het reusach
tige, 2500 hectare grote industrie- en haventerrein. Ergens
diep onder de rotonde moet Niervaert liggen, het dorp
dat in 1421 na een dijkdoorbraak weggespoeld werd door
de St. Elisabethsvloed. Riet groeide op in het dorp Moer
dijk, in een gezin met veertien kinderen. Al net zo'n pol
dermens als Cor.
Zij hadden er eigenlijk ook allang vertrokken moeten zijn,
want hun huisje staat binnen de geluidscontour van het
industrieterrein. Ze wonen in een groene rand met bosjes
en plassen die behoren tot het groengebied van Moerdijk.
Cor woonde er al, in het arbeidershuisje dat hoorde bij
een Domeinënboerderij aan de Roode Vaart. Aan een
doodlopend hobbelig weggetje, ingeklemd tussen de ro
kende pijpen en installaties, silo's, bedrijfshallen, wegen,
de vaart, dijken, het viaduct van de snelweg A17 en het via
duct van het industriespoor. Ook 's nachts dreunden de
treinen met vuilnis door. Omdat het industrieterrein op
rukte, werd de boerderij naast die van Cor, waar hij ooit
nog had gewerkt, in 1981 gesloopt. Cor mocht er van Do
meinen, de landeigenaar, blijven wonen en profiteert
sindsdien van de stille plek en de ruimte.
Het stikt er nog altijd van de vogels, konijnen, fazanten,
