Woonkamer moet steeds flexibeler SI wonen vrijdag 21 december 2012 door Cor-Peter Pasma Creatieve uitingen hebben altijd een naam. Na het modernisme en postmodernisme komt nu het sustainisme (duurzamisme). En daarmee verandert ook de woonkamer. Kunst- en cultuurcritici gebruiken termen als modernisme om aller lei creatieve uitingen te duiden en te plaatsen in de tijd. Modernisme is voor alle uitingen die breken met heersen de, traditionele opvattingen. Denk aan vooruitstrevende architectuur, abstracte kunst en het dadaïsme. Op deze stroming, die ongeveer vanaf het begin van de vorige eeuw tot nu loopt en hoogtij vier de na de Tweede Wereldoorlog, kwam ook een tegenreactie: het - postmodernisme. Beide termen worden nog steeds gebruikt, maar een groeiende groep kunstenaars en kunstkenners vindt dat ze niet meer van toepassing zijn. De gehe- - le creatieve wereld gebruikt in hun ogen inmiddels andere kernwaar den om producten vorm te geven. Daar lijken ze gelijk in te hebben. „Lange tijd was het zo dat je het goed had gedaan wanneer je in een dikke auto reed. Maar de huidi ge generatie heeft andere waarden. Het moet eerst vooral leuk zijn. En ze willen niet meer ABN Amro op hun visitekaartje, maarTriodos. Dat zijn grote verschillen", zegt Tanja Soeter, trendwatcher en -Forecaster voor onder meer de Hema en de Bijenkorf Die verschuiving in mentaliteit is ook Michiel Schwarz én Joost Ef- fers niet ontgaan. Zij schreven een cultureel manifest waarin zij deze verschuiving beschrijven. Het ma nifest verscheen begin 2011 als boek en markeert, wat de schrij vers betreft, de opkomst van een nieuw cultureel tijdperk: de over gang naar een wereld waarin we meer verbonden, lokaal gericht, digitaler en duurzamer zijn. Volgens de schrijvers kreeg onze wereld vorm door modernistische waarden, van het ontwerp van on ze steden tot onze huizen, techno- logieën en onze opvattingen over vooruitgang. Modemisme is over al, ook in de woonkamer. Duurza misme herschikt onze relatie met alle dingen, verbindt ecologische vraagstukken met een bredere kijk op onze wereld. Anders dan de naam doet vermoe den, gaat sustainisme veel verder dan alleen groen. Soeter: „Zoals ik het zie, draait het meer om verbon denheid met je omgeving in alle vormen. Dus ook de natuur. Vori ge generaties waren vooral bezig met beschermen van bezit. Nu zijn we gewend aan vrije toegang en delen. Een groot verschil." Hoe dat de woonkamer verandert, is nog onduidelijk. De schrijvers van het manifest roepen daarom ontwerpers en kunstenaars op pro- jectén op te starten of aan te mel den die volgens hen vallen onder sustainisme. De nu aangemelde pro jecten lijken wat vaag en hoogdra vend, maar wie verder kijkt, ziet dat de voorbeelden legio zijn. Zoals de Nederlandse ontwerper Pepe Heykoop met zijn nieuwe col lectie ontwerpen. Hij besloot an derhalfjaar geleden het project Tiny Miracles van zijn nicht te on dersteunen. Sindsdien werkt hij met een door Indiase huisvrou wen gerund fabriekje en verkoopt de door hem ontworpen produc ten. Zijn Leather Lampshades ko men daarvandaan. Ook zijn nieu- Foto's: 1. Lampshades, Pepe Heykoop. 2. Bits of Wood, Pepe Heykoop. 3. Functionele stoel-tafel van Prooff (Studio Makkink en Bey). we ontwerpen Bits of Wood 2.0 (krukjes van resthout) passen pri ma in de sustainisme-sttommg. De ontwerpstudio van Makkink Bey is bezig met vergelijkbare onderwerpen. Jurgen Bey onder zoekt al jaren de veranderende functie van openbare ruimte. „We zijn overal verbonden, voelen ons op meër plekken thuis. Particulier bezit is op zijn retour, de publieke ruimte is in. 'Onderweg zijn' be staat in die zin niet meer, we wil len overal de dingen kunnen doen waar we behoefte aan hebben." Woonkamers moeten veel flexibe ler ingericht zijn met spullen waar over is nagedacht. Soeter: „Mensen laten zich niet meer zonder meer troep verkopen. Als jij een shirtje van 4 euro koopt, weet je dat er iets niet klopt. Meer nog dan dat ik wil dat de naam blijft hangen, hoop ik dat de houding van deze nieuwe generatie blijft." Reageren? wonen@depersdienst.nl

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2012 | | pagina 48