Energiepark
stap dichterbij
Nog steeds telt
elke minuut
2oI zeeland
Poolse lantaarntjes bij monument Koudekerke
Piet Vogelaar stormvloedkering
Nog een paar
dagen hinder op
Nu ook in
Terneuzen
....ais je
'm nodig
hebt!
Pmw
Hïldebrand Kamerling
dinsdag 18 december 2012
www.pietvogelaar.nl
Livingstoneweg 44 in Goes
Haarmanweg 4 in Terneuzen
Stelleplas meest logische locatie
door Frank van Cooten
HEINKENSZAND - De westkant van
recreatieterrein Stelleplas in Hein-
kenszand lijkt de beste kans te ma
ken voor de komst van het energie-
park.
Het voormalige Amac-terrein in
's-Heerenhoek is afgevallen en de
Staartsedijk bij de ingang van de
Westerscheldetunnel is te com
plex.
Het energiepark, voorheen Ener
gie Evoluon, komt uit de koker
van de Stichting Land van Borsele.
Deze stichting is een samenwer
kingsvorm tussen verschillende
Borselse ondernemers met als
doel Borsele beter op de kaart te
zetten.
Uit tien potentiële vestigingsloca
ties waren er uiteindelijk drie geko
zen. „Voor het voormalige
Amac-terrein zijn inmiddels ande
re plannen", aldus woordvoerster
Sandra Dekker van de stichting.
„En als we alle procedurés voor de
Staartsedijk hebben doorlopen en
de grond hebben verworven zijn
we tien jaar verder. Het energie-
Hildebrand herinnert zich levendig hoe hij een jongen
beetnam die net begon te varen. 'Met een vlet. Hij aan
het roer. Ik zat stiekem met de helmstok de andere
kant uit te sturen. Hij begreep niet wat er aan de hand
was.'
BURCH-HAAMSTEDE - Nog tot en
met woensdag ondervindt het ver
keer lichte hinder op de N57 ter
hoogte van werkeiland de Roggen-
plaat. De verkeerslichtinstallatie
die eerder dit jaar werd geplaatst
om werkverkeer veilig de weg op
en af te laten rijden, is sinds vorige
week weer in gebruik. De dijkver
sterking en de bouw van de vier
windmolens zijn al enige tijd ach
ter de rug; nu worden de materiaal
depots opgeruimd. Zodra deze
klus is geklaard, ruimt Rijkswater
staat de verkeerslichten weer op.
Het verkeer kan dan op dat wegge
deelte ook weer maximaal 100 kilo
meter per uur rijden.
door Hans Tabbers
park willen we voor die tijd gereali
seerd hebben."
Stelleplas lijkt volgens Sandra Dek
ker dus de meeste kans te hebben.
„De locatie ligt bij de te verdubbe
len Sloeweg en is dus makkelijk be
reikbaar."
De stichting praat binnenkort met
de provincie Zeeland en met de
ondernemer van Het Hof van Zee
land over de mogelijkheden. Te
vens wordt een uitwerking van de
plannen gemaakt met een finan
ciële vertaling, zodat deelnemende
ondernemers weten hoeveel het
energiepark gaat kosten. Als deze
stappen zijn doorlopen, volgt een
haalbaarheidsstudie.
Het Energiepark moet de toegangs
poort tot de Zak van Zuid-Beve
land gaan worden met onder
meer een educatiecentrum met in
formatie over energieopwekking
en energiegebruik en een horeca-
voorziening.
Tevens wordt op het terrein van
het Energiepark gedacht aan een
transferium van waaruit bezoekers
het gebied kunnen verkennen met
een elektrische scooter of een elek
trische fiets.
Nostalgische verhalen
aan boord van de
sleepboot Multratug
19 van Multraship.
Herinneringen van
kapitein Hildebrand Kamerling en
zijn collega Jim aan vervlogen tij
den, toen het nog spannend was
in de sleepvaart. Vooral op de Wes-
terschelde, met hectische drukte
op de rede van Vlissingen van
schepen die bij slecht weer altijd
wel in de problemen kwamen. En
een felle strijd tussen de wedijve-"
rende bedrijven. Dat was vroeger,
een afgesloten tijdperk. Er is veel
veranderd. De romantiek is ver
dwenen.
„De concurrentie wordt nu aan de
wal uitgevochten en niet op het
water, zoals vroeger," concludeert
kapitein Hildebrand Kamerling.
De factor tijd speelt nog wel een
belangrijke rol. Zó snel mogelijk
bij een calamiteit zijn is nog steeds
het devies. Om hulp te verlenen.
Daarom is de Multratug 19 snel en
wendbaar. Een demonstratie van
de krachtige motoren, die de vaart
opjagen. „Draaien op een dubbel
tje", zegt Jim, terwijl ter plekke
360 graden wordt gekeerd.
Onderlinge geintjes worden nog
steeds uitgehaald, bevestigt Hilde
brand. Elke maand zijn er over
boord oefeningen. Dan wordt ie
mand op dek in een overlevings-
pak gehesen. Voor hij het in de ga
ten heeft, wordt hij werkelijk over
de reling gesmeten. Schoensmeer
op een verrekijker werkt ook nog
steeds.
Hildebrand herinnert zich leven
dig hoe hij een jongen beetnam
die net begon te varen. „Met een
vlet Hij aan het roer. Ik zat stie
kem met de helmstok de andere
kant uit te sturen. Hij begreep niet
wat er aan de hand was."
Waarom voor dit leven gekozen?
„Het is me met de paplepel ingego
ten," zegt Hildebrand. Geboren op
25 april 1971 in Vlaardingen, want
daar lagen zijn ouders toevallig.
Zijn vader was binnenvaartschip
per vanuit Sluiskil, de vader van
zijn moeder eveneens.
Hildebrand verbleef als jongetje
een jaar op het schippersinternaat,
maar dat was geen succes. Hij kon
niet aarden. Nee, geen rebels karak
ter, maar heimee. Zijn moeder
nam de consequenties, ging aan
wal, zodat hij naar de lagere school
in Sluiskil kon.
Een logisch vervolg was de matro-
zenopleiding in Rotterdam. Varen
vanaf zijn veertiende, binnenvaart-
tankers, zeven jaar bij Chemgas in
Rotterdam. Vanaf die tijd sprong
hij ook in bij Multraship als op
stapper, in de voetsporen van zijn
vader, tijdens vakanties en andere
vrije dagen. Kees Muller vroeg
hem in 1996 in vaste dienst te ko
men. Hildebrand ging over de
streep. De reizen op een chemie-
tanker naar Duitsland gingen hem
tegen staan. Bovendien kon hij
niet zo goed met zijn baas door
één deur.
De uitgestoken hand van
Muller werd dankbaar aan
gegrepen en zo kwam hij
zon achttien jaar geleden bij het
Temeuzense sleepbedrijf als ma
troos, annex stuurman. Lekker
dicht bij huis. Eerst op kleine
sleepbootjes. „Een goede tijd, je
leert met alles varen."
Inmiddels kapitein, ruim tien jaar.
„Je groeit steeds verder." Multra
ship begon zo'n acht jaar geleden
een nieuw project. De carrousel
sleepboot, die niet kan worden
omgetrokken. Het drama met de
Vlissingse Temi IV, waarbij de le
gendarische berger Theo Dijkhui
zen en twee andere opvarenden
om het leven kwamen, staat iede
re sleper nog bij.
„Wij hebben de Multratug 12 laten
verbouwen. Of ik dat ding wilde
uittesten. Dat was niet tegen dove
mansoren gezegd. Ik heb er rare
dingen mee gedaan, om te laten
zien dat het werkte. Vier jaar de
monstraties, een leuke tijd."
Vervolgens kwam hij in de haven
dienst, op diverse boten. De nieu
we Multratug 3 moest worden in
gewerkt. Leuk voor Hildebrand.
Sinds juni is de Multratug 19 in de
door Annemarïe Zevenbergen
KOUDEKERKE - Een deel van het
mysterie rond de rode lantaarntjes
bij het Koudekerkse oorlogsmonu
ment is opgelost. De veertien rode
lichtjes werden daags voor de jaar
lijkse herdenkingen op 4 en 5 no
vember neergezet.
Een deel is geplaatst door de Vlis
singse familie Weijermans-Flipse
die eens per jaar het graf van over
leden familieleden op de begraaf
plaats van Koudekerke 'versiert'
met rode kaarsjes. Een traditie die
de familie heeft overgenomen van
de Poolse schoondochter. Wie de
overige lantaarntjes heeft geplaatst
is nog onduidelijk. De dorpsraad
startte vorige week een zoektocht
naar de plaatser(s) van de rode lan
taarntjes. Naar aanleiding van de
publicatie in de PZC over die zoek
tocht kreeg de dorpsraad een aan
tal reacties binnen.
Een van die reacties kwam van de
Vlissinger J. Weijermans: „Mijn
zoon is getrouwd met een Poolse
vrouw. In Polen is het de gewoon
te om eens per jaar een graf te ver
sieren met potjes met brandende
kaarsen. Mijn schoonvader en
moeder zijn begraven op de be
graafplaats in Koudekerke en we
hebben rond het graf rode lan
taarns geplaatst. Dat wil mijn
schoondochter zo graag. Mooi om
te zien in het donker. Nu hadden
we te veel rode lantaarntjes, dus
die hebben we bij het monument
geplaatst. Daar stonden toen al de
zelfde als die van ons."
Volgens een bewoonster van het
stadje Veere gaat het om de no
veenkaarsen die katholieken plaat
sen bij graven. Die branden negen
dagen (novena). Een van de be
kendste novenen (een negendaags
gebed waarbij de kaarsjes gebrand
kunnen worden) is bijvoorbeeld
de Pinksternovene. Twee Duitse
briefschrijfsters refereren aan Aller
heiligen (1 november) in Duits
land. Dan worden daar de graven
onderhouden, nieuw beplant en
vaak van kaarsjes voorzien. 'In het
najaar zie je dan honderden van
die lichtjes op de begraafplaatsen'
schrijft een van hen. De ander: 'Ik
vermoed dat één van onze Ooster
buren dit gebruik voor alle overle
denen in praktijk heeft omgezet'.
Vicevoorzitter Kloosterman van
de dorpsraad: „Ik denk toch dat
het neutrale kaarsjes zijn. Ik heb
ze hier nooit eerder gezien. Maar
we blijven toch met een vraagte
ken zitten. Van wie zijn die ande
ren? We laten ze nog even staan,
met oog op de feestdagen. Als ze
te slecht worden, gaan ze weg."
De lantaarntjes bij het Koudekerkse
oorlogsmonument, foto Ruben Oreel
