iól
Verhoeff is één
met de Russen
Lillende tongen als hommage
aan alle kerstkalkoenen
Gekrompen dorpje
zeeland
in de
vorige
eeuw
maandag 17 december 2012
0SSO«55«®5555Mazi2^^
Een nieuwe opgave uit de collectie kaarten en foto's van Hans
Lindenbergh. Onze vraag: waar is deze foto genomen?
We zijn nieuwsgierig naar de locatie en lezen graag anekdotes of
verhalen over deze plek.
Stuur uw oplossingen naar: redactie@pzc.nl of stuur een brief
naar de PZC, postbus 91, 4330 AB Middelburg. Drie inzenders van
goede antwoorden ontvangen een waardebon.
Op de raadkaart van vori
ge week stond de kerk
van Eikerzee. Eikerzee
was tot en met i960 een
zelfstandige gemeente, daarna
ging het op in de voormalige ge
meente Middenschouwen. De
rechthoekig gebouwde, uit de
twaalfde eeuw stammende zaal
kerk is herbouwd in 1741. Willie
de Meij uit Burgh-Haamstede
schrijft: „In 1919 is de bliksem inge
slagen en het torentje brandde af
Dat is weer opgebouwd. Deze kerk
is enkele jaren na de watersnood
ramp van 1953 afgebroken. De luid-
klok is er uit gehaald en later ge
plaatst in de nieuwe Nederlandse
Hervormde Bethlehemkerk te
Scharendijke." De preekstoel ver
huisde naar de Hervormde kerk
van Renesse. Het kerkje van Eiker
zee stond op een terp. De aan
bouw is de school, die is gebouwd
in de negentiende eeuw. jan Han-
se uit Sas van Gent schrijft dat op
30 september 1911 het dak van de
school is gewaaid. „Het huis achter
de kerk was van mijn opa Pieter
Hanse. In de jaren twintig was hij
met twaalf secretariaten het organi
satorisch middelpunt van de omge
ving." Het volgende huis is het
'meesteruus' met daarachter de
pastorie. Het huisje rechts was van
kleermaker/barbier L. van Eenen-
naam. „Later kwamen er aan de
zelfde kant nog een olieboer (J.
Finson) en een fietsenmaker (Dale
bout) bij." Volgens Hanse is bij de
sloop van de kerk het orgel kort en
klein geslagen. „Voor het bespelen
van het orgel was behalve de orga
nist ook een 'urgeltrapper' nodig.
Daar hadden ze een prima manne
tje voor: Kees Vlaander. Die woon
de in Scharendijke en was 'niet he
lemaal zoals eén ander', maar gek
van muziek. Op een zondagmor
gen, toen de organist met Kees
wat liederen doornam voor de
dienst riep Kees tegen de organist:
'In noe kaije spele wat je wil, maar
ik trappe 't Hijgend Hert...!' Kees
Stevense uit Middelburg stelt dat
Eikerzee na '53 van dorp is geredu
ceerd tot gehucht: 'een gekrompen
dorpje'.
Winnaars: T.W. Rosmolen, Zierikzee; Jan Han
se, Sas van Gent, M. de Meij-v.d. Houten, Burgh
Zeeuwse chef-dirigent Don KosakenChor
De chef-dirigent van het befaam
de Don KosakenChor woont
sinds enige tijd in Zeeland, in
Wolphaartsdijk. Het is Marcel
Verhoeff, die het koor al sinds
1993 leidt. Met het gezelschap
geeft hij deze maand concerten
in zowel Goes als Terneuzen.
door Rolf Bosboom
GOES - Het Don KosakenChor
Russland is op tournee door Duits
land, België en Nederland. Ruim
zeven weken achtereen bijna dage
lijks concerten. Het lijkt een lood
zwaar schema, maar Marcel Ver
hoeff is ontspannen. „Het loopt
fantastisch. Alles gaat zó geolied.
Je merkt dat het een professioneel
gezelschap is dat heel goed op el
kaar is ingespeeld. We reizen over
de hele wereld en dan is het heer
lijk om nu alleen relatief korte af
standen te hoeven afleggen."
Verhoeff streek anderhalfjaar gele
den in Wolphaartsdijk neer. „Ik
zocht iets buiten de Randstad. We
reden wat rond en kwamen in
Zeeland terecht. Daar hebben we
een heel leuk stekje gevonden. We
voelen ons hier bijzonder thuis.
Het is een zaligheid. Een groot
voordeel is ook dat vliegveld Za-
ventem bijna om de hoek ligt."
Vanaf daar reist hij, naast zijn
werkzaamheden in Praag en Roe
menië, regelmatig naar Moskou
('het is maar drie uur vliegen')
voor het Don KosakenChor. De
nu 56-jarige Verhoeff is er min of
meer bij toeval beland. „Als stu
dent werd ik gevraagd in te vallen
bij een koor met Russische mu
ziek. Ik wist daar niets van, maar
vond het zo fantastisch, dat ik me
erin ben gaan verdiepen."
Er volgde een studiebezoek aan de
toenmalige Sovjet-Unie, met als
gevolg dat hij in 1990 bij de Tsjai-
kovski-herdenking werd uitgeno
digd het Groot Russisch Acade
misch Staatskoor Alexander Yur-
lov Capella te leiden. Die opdracht
bezorgde hem grote bekendheid.
In 1993 werd Verhoeff benoemd
tot chef-dirigent van het Don
KosakenChor.
Zijn Hollandse achtergrond blijkt
geen enkele belemmering te zijn.
„Op het moment dat ik daar ben,
voel ik me Rus onder de Russen."
Hij wil er niet vanuit een westerse
visie opereren. „Als je echt in de
cultuur van zo'n land kruipt, dan
gaat er een wereld voor je open.
Vervolgens kun je er je stempel op
drukken. Ik zie mezelf ook meer
als coach dan als dirigent." Voor
zijn bijzondere bijdrage aan de cul
turele betrekkingen tussen Rus
land en Nederland werd Verhoeff
in juni van dit jaar onderscheiden
met de Rus Prix Award.
Het koor reist momenteel samen
door Ali Pankow
Dat zal wel wat te beteke
nen hebben", zegt een
man in het publiek
voorafgaand aan de pre
mière van Als het aan de Maya's
ligt, de eindejaarsshow van streek-
cabaretier Maikel Harte. De man
doelt op de stofkapjes die onder el
ke stoel gereed liggen. Als het aan
de Maya's ligt zou het op 21 decem
ber 2012 immers wel eens gedaan
kunnen zijn met de wereld. Maar
of een stofkapje dan nog hulp kan
bieden is zeer de vraag.
Afgezien van de titel en een grap
pig begin speelt de afloop van de
Mayakalender nauwelijks een rol
in de voorstelling. Harte is daar di
rect bij opkomst helder in. „Dit is
mijn zesde eindejaarsshow en de
titel heeft vooraf nog nooit zoveel
losgewoeld als nu. Maar als je hier
nu zit als echte Maya-kenner dan
heb je een kutavond."
De meeste toeschouwers, onder
wie veel fans uit zijn eigen
Zeeuws-Vlaanderen hadden ech
ter geen 'kutavond', maar genoten
als vanouds zichtbaar van Harte's
talrijke woordgrappen en streekge
bonden persiflages. De cabaretier
pretendeert niet het afgelopen jaar
eens kritisch tegen het licht te zul
len houden. Toch passeren in de
loop van zijn optreden heel wat ge
beurtenissen in 2012 en personen
die de afgelopen tijd in het nieuws
waren de revue: André Kuipers,
Karla Peijs, Kees van der Staaij,
Mark Rutte, koningin Beatrix,
EINDEJAARSSHOW
Maikel Harte
Eindejaarsshow 'Als het aan de
Maya's ligt'
Gezien: vrijdag 14 december,
theater De Mythe, Goes
Badr Hari. De eerste lach schalkt al
door de zaal als Harte schetst hoe
Kuipers zich al die maanden in de
ruimte vermaakt moet hebben en
een persoonlijke impressie geeft
van 'auto-ejaculatie in een ge-
wichtsloze omgeving'.
Meekreunen ter illustratie van ero
tisch geluidsoverlast bij de buren
wil de zaal wel, maar meezingen
met het lied over Tante Cor, die
Maikel Harte
archieffoto Camile Schelstraete
maar niet dood wil, verloopt wat
stroef. Het ene lied pakt nou een
maal beter uit dan het andere. De
Ode aan Blof met een 'doordachte
volgorde' aan teksffagmenten doet
het goed, evenals het bluesnum
mer Echte Man, al wordt hierin de
melodie soms wat opgerekt ten be
hoeve van de tekst. Bij het lied
Puur Natuur kun je om diverse re
denen wat kanttekeningen zetten,
maar een absolute topper is Caro-
la, mijn kalkoen. Harte weet de
zaal daarin uit te dagen met als re
sultaat: honderden lillende tongen
als hommage aan alle kerstkalkoe
nen die de komende week het le
ven laten. Een lied met hitpoten
tie. Harte weet zich gesteund door
een prima band die dit keer extra
betrokkenheid toont bij de hele
show: Frank van den Berge (toet
sen en accordeon), Ivo de Zeeuw
(slagwerk), Peter van Merode (con
trabas) en Laurens Joensen(gitaar).
Hilarische hoogtepunten bereikt
Harte in zijn conferences over de
besteller Vijftig tinten grijs en over
de spraakverwarring die kan ont
staan als de meldkamer van de po
litie straks in Bergen op Zoom zit.
Harte maakt zich geen zorgen over
de Maya's. Volgens hem blijft de
wereld wel bestaan. Zijn advies:
'Houd je rik recht. Na de regen
schijnt de zon. Voor joe en mie'
'Als het aan de Maya's ligt' is nog dins
dag en woensdag te zien in het Ledel-
theater in Oostburg (20.15 uur) en van
donderdag t/m zaterdag in het Schelde-
theater in Terneuzen (20.00 uur).
