spectrum 6
Zaterdag 15 december 2012
Hij laat wat muziek uit de re
naissance horen. Er klinkt
een doedelzak. „Een renais
sance-instrument bij uit
stek." Dan stijgen klanken
op in de stijl van Palestrina, muziek waar
zijn vader van hield. „Ik heb zijn hele be
grafenis geregeld en daar hoorde natuur
lijk zijn lievelingsmuziek bij. Het was een
mooi eerbetoon en ik ben blij dat ik zoiets
voor hem heb kunnen doen."
Omringd door een enorme wandkast vol
cd's met klassieke muziek speelt Tijl Bec
kand wat met een voetbal. Hij weet nog
goed dat hij na zijn vaders overlijden 'op
slot zat'. Pas toen de kist de kapel werd uit
gedragen, kon hij zijn emoties laten gaan.
„Ik zou het zo over willen doen, want het
was een fijne dag die me heel veel heeft ge
geven. Mijn vader was op zichzelf en dit
kon ik helemaal voor hem doen. Met hulp
van mijn moeder en broer natuurlijk,
maar ik heb de neiging om op organisato
risch vlak het voortouw te nemen.
„Mijn vader was pas 69 en is overleden in
zijn slaap. Daar had ik niet op gerekend.
Toch heeft hij een mooi leven gehad en
dat vind ik dan weer geruststellend. Al leef
de hij wel hard. Van zijn 12e tot zijn 50ste
heeft hij gerookt, het stond altijd blauw bij
ons thuis. Tot hij een hartaanval kreeg.
Mijn moeder tennist Ze is 73 en kernge
zond. Mijn vader kwam uit een gezin van
vijftien kinderen en is op zijn 18e vertrok
ken naar Maastricht, waar hij de kunstaca
demie is gaan volgen. Hij is heel lang
spoorloos geweest, tot hij mijn moeder te
genkwam. Een nette Haagse mevrouw die
hem een zonnige, vrolijke man vond. Ze
Tijl Beckand brak
door met de
Lama's, staat als
comedian in het
theater en maakt
een tv-programma
over klassieke
muziek, De tiende
van Tijl. Het liefst
zou hij James
Bond zijn.
door Dick Hofland
zijn 44 jaar samen geweest. Die merkwaar
dige combinatie zit in mij verenigd. Mijn
moeder heeft orde in mijn leven gebracht
en mijn vader de chaos. Dat ik mijn werk
als een topsporter benader, een kantoor
heb met twee medewerkers, zodat ik sa
mensteller en producent van mijn eigen
theatershow en tv-programma's kan zijn,
dat is mijn moeder. Dat mijn leven draait
op krankzinnige ideeën, dat is mijn vader.
Wie komt er nou op het idee om met zon
improvisatieprogramma als de Lama's in
die enorme Heineken Music Hall te gaan
staan? Niemand durfde dat. Ik heb vrij
veel achterlijke ideeën met een groot af
breukrisico die meestal goed uitpakken.
„Af en toe mislukt iets. Budget-tv is ten on
der gegaan als de Titanic. Daarna heb ik
een tijdje niets gedaan, het was echt even
heel stil. Tot RTL het voorstel deed om
Echt waar te gaan doen. Een 'instant hit'
met 1,7 miljoen kijkers. Maar dat was wel
op een dag dat er geen voetbal was, SBS
op z'n gat lag en Nederland 1 niet veel
deed. En het was die dag ook geen 35 gra
den. Ik had net even mazzel.
„Ik heb wel veel ideeën, maar dat wil niet
zeggen dat ik alles doe. Sterren springen
Nee. Jan Jaap van der Wal heeft een keer
gezegd: 'Je ziet steeds meer BN'ers op tv
iets doen waar ze niet goed in zijn'. Zan
gers die op een onbewoond eiland touwen
aan elkaar knopen om een kokosnoot uit
een boom te halen en daar dan iets mee
doen in de hoop dat ze nog even mogen
blijven. Dat is toch best wel schrijnend. Er
is bijna geen programma meer zonder
BN'er. Ja, ik hoor daarbij en ik heb er geen
last van. Ik kan nog over straat, maar ik
moet mijn gezicht niet op een Nederland
se camping in Frankrijk laten zien. Dat is
niet leuk voor mijn twee dochters.
„Ik vind dat mensen die voor het eerst op
tv komen erop moeten worden voorbe
reid dat ze een BN'er kunnen worden.
Want dat is alsof je boven Vietnam uit een
helikopter wordt geduwd en het verder
maar moet uitzoeken. Wie verwacht nou
dat mensen je ineens midden in de nacht
gaan opbellen? Of je ergens opwachten?
Het is dus handig om je telefoonnummer
uit de gids te halen. En het is zeer verstan
dig om meteen een account op Twitter
aan te maken, want dan kan een ander het
niet meer doen. Als iemand zegt dat-ie
overspannen is geworden van zijn of haar
bekendheid, dan snap ik het wel.
„Door de Lama's kreeg ik een plofkipbe-
kendheid, het ging veel te snel. Al verlang
ik niet terug naar de tijd vóór de Lama's. Ik
had de Havo gedaan, wilde iets met thea
ter, maar had geen idee wat. Ik ben toen
bij organisatiebureau Mojo Concerts op
kantoor gaan werken. Ik zat daar achter
een bureau met in mijn achterhoofd die
doorbraak op het toneel. Ik ging niet voor
niets mee naar de opnames van de men
sen die we hadden gecontracteerd voor de
Lama's. Tot iemand zei: 'Je moet die heb
ben, die kan het'. Dat was ik dus. Over ge
luk gesproken. Al was ik ook heel erg
graag profvoetballer geworden. Ik speelde
bij de amateurs van ADO, was geen groot
talent, maar er bestond voor mij niets
mooiers dan ooit als prof te spelen. Zo'n
Lex Immers, die met een tattoo van ADO
Den Haag voor die club scoort tegen Ajax
in een vol stadion, dan is je leven wel af
