Nieuwe ambitie bij eeteafé Ter Nose
6l
Beoordeling
donderdag 13 december 2012
Midden op de Markt
in Temeuzen zit
sinds begin dit jaar
een eetcafé met am
bitie. Grand-café Ter Nose - een
verwijzing naar de oude naam
van Terneuzen - bestaat al jaren,
maar heeft een frisse nieuwe
start gemaakt. De huidige eige
naren doen er alles aan om Ter-
neuzen te veroveren. En dat
doen ze met verve.
We zijn bij Ter Nose op een door
deweekse koude avond; het is rus
tig in Terneuzen. Zelfs op de
Markt, in het hart van de stad, is
het stilletjes. Binnen is plaats zat,
er zijn nog twee tafeltjes bezet,
aan de bar zitten wat mensen met
een drankje gezellig te kletsen.
We kiezen voor een tafel aan het
raam, met uitzicht op het terras.
Het interieur is een beetje ouder
wets, met Oisterwijks êiken meu
belen, een bruin plafond en lever
kleurige muren. Er is een houten
vloer, een grote bar, een mooie
kroonluchter en er staan een paar
hoge tafels, met van die hoge (on
handige) stoelen eraan. Overal
branden kaarsen, de bloemen op
de tafels zorgen voor wat gezellige
vrolijkheid en de tafels worden ge
dekt met mooi zwaar bestek: alle
maal net een beetje deftiger dan in
een standaard eetcafé.
Het hele pand is gestript, vertelt ei
genaresse Mirande van den Amee-
le bij het afrekenen. Alles is geschil
derd en opgefrist: achterin is een
speciale kinderspeelkamer inge
richt, zodat het kroost kan tafel
voetballen terwijl de ouders een
vorkje prikken. Boven is een apar
te zaal voor grotere gezelschappen.
Alleen het eikenhouten meubüair
is blijven staan, met een nieuw
stofje erop, dat dan weer wel.
De menukaart is niet heel uitge
breid, en dat vind ik een goed te
ken. De keuze is beperkt tot vier
voorgerechten, vijf hoofdgerech
ten en een daghap, die ze hier 'Ik
eet wat de chef eet' noemen. Het
menu van vandaag staat op de
spiegel geschreven: pasta met gei
tenkaas, coppa di parma, courgette
en basilicumolie.
kleintje terug, er is toch best veel
vraag naar."
Bij onze drankjes krijgen we van
die zoute knabbelkoekjes en voor
dat ons echte eten komt, brengt
Van Ameele ons een preisoep in
een minichampagneglas. We
proosten met het groene drankje
en drinken het glas tot de bodem
leeg: een lekker hartig begin van
de maaltijd.
Dan komt er een geurig bordje,
met drie mooie grote gegrilde gar
nalen er bovenop, alvast met de
ruggen uitgekleed. Eronder ligt ri
sotto, die erg rijk aan bouillon-
smaak is en naar mijn idee een tik
je te klef. De groene asperges die
erbij liggen zijn lekker knapperig.
Mijn tafelgenoot eet carpaccio, in
middels toch wel het meest inge
burgerde voorgerecht van Neder
land. Bij Ter Nose is het rundvlees
goed belegd met rode radicchio-
blaadjes, groene rucola, kleine fris
se cress, pesto, een paar grote lek
kere verse croutons, kappertjes en
truffelmayonaise: een lekkere com
binatie, maar naar mijn idee een
paar smaken te veel in één gerecht.
Ik had nog getwijfeld of ik de ham
burger of de wijting (vandaag ver
vangen door kabeljauw) zou kie
zen als hoofdgerecht en krijg geen
spijt van mijn keuze voor vis. De
moot kabeljauw is op de huid ge
bakken, erbij liggen twee sausjes:
Eten met uitzicht over de Markt in Terneuzen: Ter Nose is een aanwinst.
een botersaus en eentje die vol
gens de kaart van garnalen is. Ik
krijg er dobbelsteentjes selderij bij
en een plukje milde zuurkool.
Bij het eten van de chef missen we
de beloofde courgettes. De pasta is
wel bedekt met lekkere kruidige
olie, wat geitenkaas en rucola en
een paar plakjes coppa, een Itali
aans soort vleeswaar dat op ham
lijkt: eenvoudig maar effectief Ach
terafhoren we dat de courgette
een misverstand tussen keuken en
bediening was: de kok had het
niet zo bedoeld, en wist niet dat
die op het bord stond.
De porties zijn niet groot: we zijn
blij dat we vandaag alleen maar op
kantoor hebben gezeten, en dan
nog kunnen we makkelijk een toet
je op.
Ik kies voor lemonpie, een laagje
Terwijl we kiezen, heeft
mijn gezelschap behoefte
aan sigaretten. En die verko
pen ze niet, meldt Van Ameele.
Maar ze geeft ons geld, dat we la
ter weer bij de rekening kunnen
pinnen, om bij de buren van café
Du Commerce in de automaat siga
retten te kopen. „Als ik tijd had,
deed ik het zelf', zegt ze. En ze
meent het nog ook. „We hebben
onze eigen automaat weggehaald
met de verbouwing, dat was een
een beginnersfout. We nemen een
In Eten doen de
redacteuren Edith
Ramakers en Nadia
Berkelder beurtelings
verslag van een bezoek
aan Zeeuwse
eetgelegenheden.
Prijs-kwaliteit
Eerlijk, vers en eigentijds eten; we be
taalden ruim 75 euro voor twee.
Entourage
Het interieur is nog net een beetje te
oubollig. In de zomer kun je eten op
het terras. We hebben ons gestoord
aan de (lounge)muziek.
Bediening
Attent, aardig en behulpzaam zonder
onderdanigheid: zo zien we het graag.
Conclusie:
Een café dat met het eten uitstijgt bo
ven het normale eetcaféniveau. Een
aanwinst voor Terneuzen.
