ar
Papegaaien en
pinguïns op het
'derde' eiland
reizen
SL
Poep
X
L
Wie Stewart Island bezoekt, voelt zich als Alice in
ecologisch Wonderland. De natuur laat zich hier van haar
onverwachte kant zien. Elio Pelzers daalde af naar het
zuidelijkste deel van Nieuw-Zeeland.
4
Zaterdag 8 december 2012
reizen@wegener.nl
024-3650360
Ontspanning door inspanning hoor ik sportieve
mensen vaak zeggen. Zij hebben het dan over her
senloos rennen op een lopende band of hangen
aan gewichten in de sportschool. Dat doe ik zelf ook hoor,
maar ontspanning zal ik dat niet snel noemen. Bij mij geldt:
ontspanning door nietsdoen. En nietsdoen, dat kan ik goed.
Zowel in binnen- als buitenland. Een uitgelezen mogelijk
heid tot nietsdoen biedt de Mekong die stroomt van China
door Laos, Thailand en Cambodja naar het zuiden van Viet
nam.
Eigenlijk kun je in Azië niet om de Mekong heen. Overal is
wel een zijtak of hoofdstroom waarover je struikelt. De loka
le bewoners doen hiermee uiteraard z'n voordeel. Met boot
jes gaan ze het water op. Om te vissen, producten te vervoe
ren of als busdienst. Maar vaak ook om bezoekers ontspan
ning te bieden. Dat is aan mij wel besteed. Niets is zo ver
rukkelijk als het charteren van een bootsman en gezellig
een paar uur te varen langs dichtbegroeide oevers. Stroom
opwaarts met brullende dieselmotoren en terug in totale
stilte meedobberend op de snelstromende rivier. Het is bij
zonder rustgevend. De omstandigheden zijn vaak ideaal.
De zon schijnt, de temperatuur is aangenaam en de
wijn koud, ongeacht de kleur. De faciliteiten willen
nog wel eens variëren. Soms beland je op een ka-
no-achtige raceboot met een joekel van een vracht
wagenmotor met acht cilinders erop. Soms is het
een suffige busboot met zinken dak. Heel af en toe
ook een soort praam zoals je die in waterrijke gebie
den in Nederland ook nog wel eens ziet.
In het plaatsje Tha Ngon in Laos is een ander uni
que selling point bedacht: de varende eettafel. Een
groot restaurant aan het water doet er goede zaken
mee. Het principe is eenvoudig. Klanten nemen
plaats in een soort drijvende eetkamer. De bestelde
maaltijd wordt aan wal geprepareerd en als de ge
rechten op tafel staan, varen we af. Rustig tuft het
drijvende platje stroomopwaarts terwijl de gegrilde
garnalen dankbaar de hongerige kelen in glijden.
We hebben een klein bootje, geschikt voor twee.
De ober en de bootsman spreken beiden geen
woord over de Laotiaanse grens. De misverstanden begin
nen dan ook vrijwel meteen. Ons gebaar om rustig aan te
doen, wordt opgevat als een aanmoediging de snelheid op
te voeren. Nee zeggen op het aanbod ijsklontjes in het bier
te gooien, heeft ook al het omgekeerde effect Wanneer de
ober een karaokeset tevoorschijn haalt, leidt onze afkeuren
de reactie tot het inzetten van een Laotiaanse schlager. De
uitknop vind ik gelukkig snel.
Ondanks alles is het gezellig aan boord. Het eten smaakt,
bier lest de dorst en na de maaltijd, wanneer de motor
wordt afgezet, is het tijd om in alle rust uit te buiken. Ik laat
de blik eens rustig over de rivier gaan. Er zijn nog meer di
nerbootjes op pad. We worden geregeld gepasseerd door
vrolijk dobberende huiskamertjes. Op de meeste is men de
karaokekunst wel machtig en krijgt het begrip vals een heel
nieuwe dimensie. Ineens valt mij op hoeveel bruine troep
er eigenlijk op het water drijft. Het lijken wel drollen. Na in
tensief turen en zorgvuldige bestudering van dichtbij passe
rende exemplaren weet ik het zeker. We drijven door een
mijnenveld van uitwerpselen. Ik informeer bij de ober naar
de herkomst van de drijvende hoopjes. Door achtereenvol
gens op zo'n exemplaar te wijzen en daarna richting mijn
achterste, probeer ik duidelijk te maken wat ik vermoed.
Het leidt tot hilarisch gelach en heftig hoofdschudden. Die
meneer toch, hoe kan hij dat nou denken? Even later ver
dwijnt onze vriend achter een gordijntje dat aan een rails
naast het motorcompartiment hangt. In een flits zie ik een
gore pleepot die is gemonteerd op de planken van ons
scheepje. Een paar minuten later werpt de ober een emmer
rivierwater door het toilet en verschijnt van onder de boot
een bruin eilandje dat verdacht veel weg heeft van... nou ja,
u weet wei.
Wanneer we afmeren weet ik het zeker, er wordt in de ri
vier gepoept dat het een lieve lust is. Net als ik me afvraag
hoe erg dat is, begint ons obertje aan de afwas. Fluks spoelt
hij de pannen om tot er geen vuiltje meer op zit. Lekker ge
wassen in het bruine poepwater van de machtige Mekong.
Eindredactie
Marcha van Schijndel
reizen@depersdienst.nl
Vormgeving
Erna van Eerdewijk
Advertentieverkoop
Wegener Media Nationale Verkoop
verkoop.dagbladen@wegener.nl
Stewart Island is iets groter dan de
provincie Utrecht. In het Maori heet het
eiland Rakiura. Het betekent eiland van de
gloeiende lichten, vanwege de fraaie
zonsondergang en -opgang en het
Zuiderlicht. Het hoogste punt op
het eiland is de 980 meter hoge Mount
Anglem. De 32.000 toeristen die
Stewart Island jaarlijks bezoeken,
bereiken het eiland per ferry vanuit
Bluff (oversteek duurt een uur)
of per vliegtuig vanaf Invercargill,
beide gelegen op het Zuider
eiland van Nieuw-Zeeland. Een
enkeltje met de ferry kost circa
44 euro. Het is verstandig voor de
oversteek eerst de accommodatie
op het eiland te regelen.
De beste bezoekperiode is van december
tot begin mei. Het regent vaak op Stewart
Island, maar tijdens ons driedaags bezoek
in maart was het stralend weer.
Meer informatie: www.stewartisland.co.nz.
A
NIEUW-ZEELAND
WHENUA
HOU
ZUIDEREILAND
Horseshoe
Point
-Halfmoon
Bay
ULVA ISLAND
STEWART ISLAND
