Hans Stols
nog dagelijks
aan het biljart
2 6 I
Nog één keer een
ode aan de Boomdijk
te gast
'Hij kan een goede
sfeer creëren'
donderdag 29 november 2012
door Thomas Groeneveld
Zaterdag vindt de allerlaatste wed
strijd op het sportcomplex van Bru-
se Boys plaats. Ruim een halve
eeuw zijn voetballers, toeschou
wers en bestuurders te gast ge--
weest op dit complex.
Van knikkende knieën
aan de boorden van de
Grevelingen tot de kel
der van de Nederlandse
velden en alles daar tussenin. Het
sportveld aan de Boomdijk in Brui-
nisse vertelt u looi verhalen. Al is
één verhaal wel heel bijzonder.
Dit is het verhaal dat het best ver
teld kan worden door de inwoners
van 'Bru' zelf, want of het nu gaat
om de eerste stappen als voetbal
ler op een voetbalveld of het erva
ren van het 'wij gevoel' van de re
publiek, het terrein aan de Boom
dijk bood veel meer dan alleen
voetbal. Ruim een halve eeuw so
ciale ontmoetingsplaats en theater
voor de uitlaatklep voetbal.
Diep gelegen aan een smalle dijk
en half verscholen achter een lan
ge rij bomen lag daar - op haast
mythische wijze - het strijdtoneel
waarvan alleen al de afmetingen
angst inboezemden bij de tegen
standers. Een corner viel tot erger
nis van de trainers en spelers van
de tegenpartij aan de kant van de
kantine niet strak te trappen, een
botsing kon leiden tot een enkele
reis over de boarding en in het na
jaar deden de weersomstandighe
den er nog een schepje bovenop
door de kleigrond te veranderen
in een zware, dampende en glibbe
rige ondergrond.
Het veld werd ook begrensd door
een hartstochtelijk meelevend pu
bliek dat en bloc en luidkeels op
onrecht en andere taferelen rea
geerde. Wat restte was een thuis
ploeg die het spel voortreffelijk
kon afstemmen op deze oer-om-
standigheden. Een vechtersmachi
ne gecompleteerd met enkele sty
listen en avonturiers. Alsof dat
nog niet genoeg was en de tegen
stander de weg eenmaal bijster
was, snoof hij na afloop de zilte
lucht op en wist hij na een ijskou
de douche weer: ik ben in 'Bru.'
Deze hoogtijdagen werden aan de
Boomdijk afgewisseld met minde
re prestaties van het eerste elftal.
Een bijzonder seizoen in deze con
text was het seizoen 2004/2005.
Op een kurkdroog veld werd in
het slot van de competitie directe
en enige concurrent om de titel
FSV uit Fijnaart gevloerd. Alsof
het terrein in zijn voortdurende
evolutie slechts wilde duidelijk ma
ken tot hier en niet verder, wer
den de paarshemden als een raket
richting de tweede klasse gestuwd.
Of men nu uitkwam op het één
na hoogste, amateurniveau of in de
marge, sommige factoren zijn con
stant onveranderd gebleven aan de
Boomdijk. De onverzettelijkheid
en het opstropen van de mouwen
op een kort en smal veld, het war
me bad na afloop in de kantine,
de charme van een te klein trai
ningsveld en het ontbreken van
parkeerplaatsen, het kleine be-
stuurskamertje waar men dicht op
eengepakt de mooiste verhalen
kreeg te verstaan (maar nimmer
een woord over de scheidsrech
ter!) en de houten bankjes in de
kleedkamers die alle kleuren behal
ve de clubkleuren hebben geteld.
Het is een optelsom van factoren
die maakt dat het terrein aan de
Boomdijk in alles voetbal uit
ademt. Snuif aanstaande zaterdag
daarom na afloop van de laatste
voetbalshow nog een laatste adem
teug van dit voetbalsprookje wan
neer u zich na afloop naar de smal
le uitgang wurmt of werp nog een
laatste blik op het veld wanneer u
uw auto van de dijk manoeu
vreert. De dijk overigens waarop
in '83 na de debuutwedstrijd van
Johan Cruijffin het rood wit van
Feyenoord de mensen over een
zee van voertuigen liepen.
En ook al hebt u in hetzelfde jaar
niet meegemaakt dat Bruse
Boys-icoon Tonnie van den Berge
de Feyenoord-spelers dol draaide,
onthoud u vooral de emotionele
waarde van dit terrein. Het unieke
terrein dat eigenlijk nooit een vol
waardige naam heeft gekend, maar
in al haar facetten naam heeft ge
maakt. Ode... aan de Boomdijk!
door Joop van den Oudenhoven
ZIERIKZEE-- Het is weinigen gege
ven, maar de Schouwse biljarter
Hans Stols uit Zierikzee wordt
maandag negentig jaar en viert dat
in beperkte kring. „Voor mij hoeft
al die ophef niet", is het eerste wat
hij zegt. „Als het aan mij had gele
gen had ik er niks aan gedaan
maar mijn kinderen wilden het.
Echt bijzonder is het ook weer
niet. Je moet blijven ademen, dan
kom je er vanzelf."
Die uitspraak is tekenend voor
Stols. Gevoel voor humor en nuch
terheid strijden bij hem om voor
rang. Stols werd 3 december 1922
geboren in het buitengebied van
Nieuwerkerk als boerenzoon. Dat
hij op de boerderij zou gaan wer
ken werd al vroeg duidelijk.
Hij volgde de lagere land
bouwschool en ging daarna naar
Goes naar de Rijks Middelbare
Landbouw School. „Ik ben op ka
mers gegaan in Goes want ik wil
de niet op en neer reizen. Ik ben
in Goes met biljarten in aanraking
gekomen. Na school gingen we el
ke dag met vrienden naar Café De
Landbouw op de Markt in Goes
om een stootje te doen van vier
tot zes uur. We speelden met vier
ballen. Had eigenlijk niks met het
echte biljarten te maken, maar we
deden het graag. Ik speelde geen
competitie toentertijd. Dat is pas
veel later gekomen."
Na zijn studententijd is Stols op
de boerderij van zijn vader gaan
werken en heeft die later overgeno
men. „Vanaf dat ik getrouwd ben
heb ik nooit meer gespeeld, ja wel
eens na een vergadering maar niet
in wedstrijdverband. Pas nadat
mijn vrouw is overleden ben ik
weer gaan biljarten. Ze was nog
maar 55 jaar toen ze na een hart
aanval overleed. Ik was 59 jaar. Ik
heb toen lang met mijn ziel onder
de arm gelopen tot ik in 1982 ging
biljarten. Het vulde de leegte. Ik
ben begonnen bij een club van
boeren. 'Alle Negen', van oor
sprong een kegelclub, vandaar die
naam. Daarnaast ben ik in 1983 bij
DOS Nieuwerkerk begonnen met
competitie te spelen. Dat was nog
bij Miep van Woerden in De Mee-
baal,een typisch café. Koffie kon je
er niet krijgen, alleen maar drank.
Daarna zijn we verhuisd naar Café
Bommenede in Zonnemaire en la
ter naar Noordgouwe bij Hotel
van der Weijde. Daar hebben we
nu nog elke woensdag clubavond."
Stols speelde inmiddels competitie
bij Windenburg. Hij won in 1986
zijn eerste bronzen plak tijdens
het PK bandstoten vierde klasse
en promoveerde. „Ik ben toen een
arbitercursus gaan doen, omdat ik
de regels niet precies kende en dat
stoorde me. Het duurde toen maar
even voor ze aan mijn deur klop
ten om te arbitreren. Dat heb ik
nog elf jaar gedaan." Als biljarter
en daar buiten is Stols een man
met stijl. Altijd correct gekleed,
sportief, strijdlustig en zijn glaasje
brandewijn tegen de spanning
voor aanvang van een partij zijn
karakteristiek voor hem.
Al in 1987 schreef de toenmalige
verslaggever in de Zierikzeese
Nieuwsbode dat Stols zijn zege in
de driekamp had te danken aan
zijn vechtlust. „Toch heb ik weinig
titels gehaald" zegt Stols. „Ik was
iemand van de voor wedstrijden.
Ik haalde bijna elke finale, maar
dan ging het mis. Ik ben één keer
kampioen geweest en heb het ge-
Is Kenny Verhoene de juiste trai
ner voor Hoek? De tijd zal het uit
wijzen, maar bij Zaamslag snappen
ze wel dat de hoofdklasser na het
vertrek van Eric Hellemons weer
bij hun voormalige trainer is uitge
komen.
„Ze hadden hem voor dit seizoen
al aan moeten stellen", zegt Joris
Rademakers. „Dat dat niet gebeur
de verbaasde me toen al."
De aanvoerder speelde drie seizoe
nen onder Verhoene. „Hij kan zijn
idee en zijn speelwijze goed over
brengen op een groep", legt Rade
makers uit. „Maar Kenny is boven
al een trainer die een goede sfeer
kan creëren in een groep. Hij weet
ook dat er meer is dan alleen het
eerste elftal. Hij heeft ook oog voor
andere elftallen binnen de vereni
ging. Ik denk dat dat iets is wat
heel belangrijk is op dit moment
bij Hoek. Want de afgelopen we
ken heb ook ik geluiden opgevan
gen dat het niet zo lekker liep tus
sen het eerste en tweede elftal."
Kenny Verhoene: „Hoek zat de laatste tijd in een negatieve spiraal. Dat kun
je niet zomaar veranderen." foto Peter Nicolai
