Btutmêi
XcftvOM de Z£B
KaraktwtiUeken
Marijn Faasse
Marijn Faasse uit
MWestkapelle heeft
inmiddels twee ho
recabedrijven en de
namen van die zaken
zijn eigenlijk al een
teken aan de wand; de Strandzot en de
Zeezot. Want Marijn is zot van de zee.
Elke dag is hij wel aan het water te vinden.
Soms gewoon om even een frisse neus te
halen, een andere keer om zijn hengel uit
te gooien. Vissen doet de 34-jarige Marijn
al sinds hij een ventje was. Zo heeft hij
meegedaan aan de Nederlandse- en
Wereldkampioenschappen kusthenge-
len. Sportvissen is in Westkapelle altijd
populair geweest. Niet voor niets heeft
het dorp een van de grootste sportvis
verenigingen van de provincie. En de
Westkapelse jeugd presteert ook altijd
goed op de wedstrijden. En nog steeds is
Marijn dagelijks met verse vis bezig in zijn
brasserie. Dat draagt vast en zeker bij aan
zijn passie voor de zee.
Momenteel wordt er vooral wijting en
schar gevangen. De tijd voor de zeebaars
is een beetje afgelopen. En het seizoen
voor de kabeljauw begint zo langzamer
hand. Al wordt er veel minder kabeljauw
gevangen dan vroeger.
Hij mag ook graag met zijn opa het strand
op gaan, om krabben te vangen of mos
selen te steken. Marijn kan niet zonder de
zee. En dat zit in zijn bloed. Als zijn opa
s middags de keuken binnenloopt, zegt
die vaak genoeg. „Ik ben even naar de zee
gaan kijken. Hij was er nog."
Veel inwoners van Westkapelle hebben
wat met de zee. Geen wonder met zo'n
dominerende dijk in je dorp waar het
ritme van het getij bijna tastbaar is. Bij
mooi weer is iedereen op het strand. De
oude mannen treffen elkaar op de dijk om
naar het water te kijken. De zee trekt.
Marijn ziet dat ook in de Strandzot. In de
zomermaanden zijn het natuurlijk vooral
badgasten, maar ook nu, als de zaak tot
maart alleen op vrijdag, zaterdag en
zondag open is, is er voldoende aanloop.
Allemaal mensen die even op het strand
uit willen waaien, vissers die voor een
kop koffie of soep komen en veel mensen
die de hond op zondag uitlaten. Mensen
komen naar de zee om rust te vinden in
de regelmaat van de golfslag.
Als Marijn aan zee is geeft hij zijn ogen
goed de kost. „Vaak genoeg zie je een
zeehond of een bruinvis. Laatst zag ik
nog een grote dode Jan van Gent op het
strand. Die zie je hier normaal niet zo
veel. Laatst kwam er een zeehondje vlak
naast me boven water. Als je dat mee
maakt, weet je niet wat er gebeurt. Je ziet
steeds meer zeehondjes. Het stikt ervan."
Als het even kan en het niet te druk is
pakt hij zijn jeep om over het strand
naar de Zeezot te rijden. Een andere
manier om er met de auto te komen is er
trouwens niet. En ook dan ziet hij weer
van alles om zich heen: „Dat is gewoon
prachtig." „Maar", tekent hij aan „er zijn
ook veel mensen die wel naar het strand
komen, maar het gewoon niet zien."
Hij vertelt over een oom van hem die juist
die ochtend met een vistuig het water in
was gegaan om garnalen te vissen. „Dan
komt hij thuis met twee kilo garnalen.
Dat is toch prachtig."
Voor Marijn hoort de zee er bij. Al zijn
dorpsgenoten hebben er volgens hem
een binding mee. Zelf zou hij niet zonder
zijn dagelijkse gang naar de waterkant
kunnen. „Ik heb een Facebook pagina en
daar zet ik wel eens een foto van de zee op
met daaronder de tekst: Weer een dagje
op kantoor."
dinsdag 20 november 2012
Omvang: De Voordelta loopt van de Tweede Maasvlakte tot en met de Vlakte van de Raan, voor
de monding van de Westerschelde.
Het gaat om een oppervlakte van 92.367 hectare.
Op de zandbanken en droogvallende platen komen bijna twee keer zoveel bodemorganismen
voor als op plekken van gelijke omvang elders op de Noordzee.
Er zijn meer dan 100 soorten dieren en organismen die daar ten minste een deel van hun leven
op de bodem doorbrengen.
Ruim 150 soorten leven permanent in de bodem.
Er is sprake van een concentratie van gewone zeehonden in de VoordeltarDe laatste jaren
neemt ook het aantal grijze zeehonden toe. Verder groeit de bruinvispopulatie.
info: www.zeeuwsjaarvanhetwater.nl
$PT75fl!
